De wekker ging om 8 uur, de pannenkoeken sputterden een half uurtje later in de pan en een uurtje daarna zat ik alweer op de fiets voor de volgende rit. Zie hier het proces van opstaan in sneltreinvaart weergegeven. De camera zat in de achterzak en de tocht ging deze keer naar het warme (niet echt, het was maar 2 graden bij vertrek) verre zuiden (nou ja, ver is een groot woord, het zuidelijkste puntje van de route was Strijen en dat ligt niet echt aan de Middellandse Zee, helaas). Een paar andere overschoenen moesten deze keer de voeten wat warmer houden want gisteren had ik op het eind toch wel koude tenen. Het was sowieso een stukje frisser, maar goede kleding helpt een beetje serieuze fietser de winter wel door en ik moet het even afkloppen, maar ik ben al een hele tijd niet meer ziek of zelfs maar een beetje verkouden geweest (ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ) en dat wou ik dus graag zo houden! De zon probeerde schuchter wat door de wolken heen te prikken maar slaagde daar vooralsnog niet echt in, maar volgens de weerberichten zou dat in de loop van de dag wel gaan lukken. De weg was in ieder geval helemaal droog en dus waren de opzetspatbordjes weer gedemonteerd, dat scheelt weer wat grammen aan dood fietsgewicht en als je de Van Brienenoordbrug over moet dan helpen alle beetjes (het valt niet mee zo'n Zuidhollandse col van de 1e categorie op de vroege ochtend en met nog amper warme spieren). De route ging zogezegd zuidwaarts en na de eerder genoemde "puist" ging het vervolgens via Barendrecht, de Oude Maas, de Heinenoordtunnel (toch nog 6,7% volgens het bord), Strijen, de Kiltunnel (met 5% het mindere broertje van Hein) richting Dordrecht en Papendrecht. Bij het pontje naar Werkendam was het tijd voor een mooie foto, de camera werd tevoorschijn getoverd, aanzetten, richten.............niets. Lege batterijen! De camera bleek dus ook nutteloos gewicht (had ik de spatbordjes net zo goed ook kunnen laten zitten), even balen, even diep zuchten en weer verder.
Er was nog zo'n 30km te gaan en nu had ik de rest van de tocht wind in de rug dus als een speer langs de molens bij Kinderdijk, ik vloog de pont op bij Krimpen a/d Lek (waar de prijs voor een oversteek tot mijn verbazing ineens 0,65 euro was geworden, je kan nog zo hard rijden de inflatie haal je toch niet in!) en in de tijd van nog een zucht was ik weer thuis. Toch weer 101km bij m'n totaal in krap 3 uur 45 min. Zoals ik mezelf had beloofd werd de fiets schoongemaakt en leverde ook deze fietstocht weer een nieuwe opdracht op: het opladen van batterijen! Op naar het volgende zonnige weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten