Voluit cyclosportive "La Morzine Vallee d'Aulps", 163km met 4075 hoogtemeters over achtereenvolgens de Col de la Joux Verte, Col du Corbier, Montee de la Vernaz, Col de Feu, Col de Cou, Col de Terramont en de Col de l'Encrenaz. Het was koud aan de start, 5 graden maar de zon scheen gelukkig. De warming-up van mijn chalet naar Morzine (ongeveer 7km) was dus geen overbodige luxe. Ook de startplaats die in de zon lag werkte mee aan de opwarming en dus gingen we redelijk op temperatuur gekomen om 8.10 uur van start.
Dat het met de benen goed zat merkte ik gelijk op de eerste klim die ik zo'n 8 min. sneller deed dan in mijn trainingsrondje inclusief slalom tussen een kudde geiten door! Na een op z'n zachts gezegd frisse afdaling formeerde zich een mooi groepje op weg naar het volgende obstakel. Gezichten die ik gedurende de dag steeds weer tegenkwam. Niet meer in de bloedhitte, zoals de donderdag ervoor, ging hij nu een stuk beter en was 'ie toch een stuk minder lastig dan ik dacht. De lange afdaling die volgde bracht het uitgewaaierde groepje weer bij elkaar en werd gezamenlijk en inmiddels gebroederlijk aan de Montee de la Vernaz begonnen. Geen officiele col maar wel van hetzelfde kaliber. De 1e ravitaillering was de beloning na 73 km.
Met de buik vol met lekkers ging het achtereenvolgens over de Col de Feu (kort, pittig en bovenop een prachtig uitzicht op het meer van Geneve), de Col de Cou (9km klimmen, gelijkmatig en niet steil, in een heerlijk ritme was het nummers verzamelen!) en de Col de Terramont (een "verbindingscol" tussen 2 valleien). Daarna een lange afdaling tot aan de 2e ravitaillering net voor Mieussy. Hoewel de benen nu toch wel wat vermoeid aan het raken waren zat een eindtijd binnen de 7 uur (de doelstelling) er nog in en daar zou de laatste klim geen spelbreker in worden. Hij probeerde het wel maar slaagde niet in zijn poging. Echt soepel ging het allemaal niet meer maar na de laatste afdaling en het laatste korte klimmetje naar de finish bij het Lac de Montriond reed ik na 6 uur en 38 min. (brutotijd) de pastaparty binnen. Erg tevreden met mijn prestatie, gezien de geringe training in het hooggebergte, deed ik vrolijk mee en werkte 2 bordjes met smaak naar binnen. Niet genoeg om de 6000 verbrande calorieen te compenseren, maar daar zorgde mijn gastheer later op de avond voor. Een mooie dag, veel klimwerk, een prachtig parcours en weer gouden brevet rijker. Life is good!
maandag 22 juni 2009
zaterdag 20 juni 2009
Fotodag
Vandaag was het rustdag, fotodag, eetdag, feestdag. Feestdag? Ja, feestdag. Fete du Musique.
Ergens in het dorp zeker? Nee hoor, nog geen 20 meter van mij vandaan op het pleintje precies naast het chalet.
Place de la Moussiere heet het. Wist ik veel.
Om 20.00 uur gaat het van start en ze zijn nu even aan het soundchecken (goeie band trouwens, en dat meen ik!). Komt natuurlijk niet helemaal lekker uit met morgen een cyclo van 164km voor de boeg. Maar ach, vorig jaar duurde het tot half 1 dus heb ik maar alvast wat voorgeslapen.
Allemaal nadat ik de omgeving vanochtend en in de vroege middag digitaal heb vastgelegd. Even naar Avoriaz gereden (met voorsprong het lelijkste skidorp wat ik ooit heb gezien!) en naar Thonon les Bains, aan het meer van Geneve. Daarna terug naar Morzine en mijn startnummer opgehaald. Nog even naar de koolhydratenwinkel (de supermarkt) en daarna heb ik dus mijn bed opgezocht. Toch nog even 2 uurtjes onder zeil geweest tot het moment dat ze het drumstel gingen testen.
Nou, die deed het hoor!
Ik ben benieuwd wat het wordt, er is wel gratis eten dus ik ga maar even de Hollander uithangen. Diverse bands, eten, drank, vuurwerk, het mag wat kosten!
De gedachte aan 164 km zet ik maar even uit m'n hoofd, dat komt morgenochtend wel. Laat het feest maar beginnen!
Ergens in het dorp zeker? Nee hoor, nog geen 20 meter van mij vandaan op het pleintje precies naast het chalet.
Place de la Moussiere heet het. Wist ik veel.
Om 20.00 uur gaat het van start en ze zijn nu even aan het soundchecken (goeie band trouwens, en dat meen ik!). Komt natuurlijk niet helemaal lekker uit met morgen een cyclo van 164km voor de boeg. Maar ach, vorig jaar duurde het tot half 1 dus heb ik maar alvast wat voorgeslapen.
Allemaal nadat ik de omgeving vanochtend en in de vroege middag digitaal heb vastgelegd. Even naar Avoriaz gereden (met voorsprong het lelijkste skidorp wat ik ooit heb gezien!) en naar Thonon les Bains, aan het meer van Geneve. Daarna terug naar Morzine en mijn startnummer opgehaald. Nog even naar de koolhydratenwinkel (de supermarkt) en daarna heb ik dus mijn bed opgezocht. Toch nog even 2 uurtjes onder zeil geweest tot het moment dat ze het drumstel gingen testen.
Nou, die deed het hoor!
Ik ben benieuwd wat het wordt, er is wel gratis eten dus ik ga maar even de Hollander uithangen. Diverse bands, eten, drank, vuurwerk, het mag wat kosten!
De gedachte aan 164 km zet ik maar even uit m'n hoofd, dat komt morgenochtend wel. Laat het feest maar beginnen!
vrijdag 19 juni 2009
Van 2 naar 1
De nacht had de warmte verdreven en toen ik vanochtend de gordijnen openschoof kwam het met bakken naar beneden. Geen vakantiefietsweer maar toch had ik wel het een en ander gepland. Tijdens het ontbijt keek ik dan ook meer uit het raam dan naar mijn bord. Wachtend op opklaringen. En ze kwamen nog ook! Dus snel omkleden en om half 10 zat ik op de fiets. Richting Mieussy en de Col de la Ramaz. Eerst nog even wat klimwerk naar Les Gets en een lange afdaling naar Taninges voordat ik het dorp aan de voet van de col binnenreed.
Het was nog steeds droog maar het bord "fermee" voelde aan als een regenbui. Ik stopte even, nam een broodje en wat water en spoelde daarmee de teleurstelling weg. Ik keerde terug en nam de afslag naar Rond, de 2e col op die was gepromoveerd tot 1e keus. Hoewel het niet steil was verdween het dorp snel onder mij en was ik alleen en omringd door bomen. Na een steil stuk van een kilometer of 2, dat mijn ritme enigzins onderbrak, sloeg ik rechtsaf een nog smallere maar goede asfaltweg op en werd het weer wat minder heftig. Ondertussen hadden grote grijze wolken zich boven mij samengepakt en toen de eerste druppels vielen was in een klap de hoop op een droge rit verdwenen. Met een donderklap werden vervolgens de hemelsluizen opengezet en werden druppels stralen. Net voor dit moment had ik mij reeds verschansd op het overdekte terras van een verlaten chalet links langs de weg. Na 10 minuten was het ergste al weer voorbij en kon ik verder voor het laatste stuk naar de top. Zonder problemen kwam ik boven, klikte mijn voeten uit de pedalen, zette ze aan de grond en zag vervolgens....niets! De top en het uitzicht waren opgeslokt door een grote witte mistwolk waar ik ook de afdaling in moest beginnen.
Ondertussen was het weer gaan regenen, eerst zachtjes en daarna steeds harder en veranderde de weg in een stromende bergbeek. Voorzichtig remde ik mij een weg omlaag en voelde ik mij meer surfer dan fietser. Ik kwam verzopen maar heelhuids beneden en gelukkig was het nog maar 8km naar mijn warme, droge chalet. Na een rit van 62km was ik weer terug, wat minder dan ik van plan was maar ik vond het wel goed zo! Klaar voor zondag? Het antwoord ligt achter de finish.
Nu alleen nog relaxen, eten, slapen en een startnummer ophalen.
Simpele taken. De tocht zelf zal minder simpel zijn.
Het was nog steeds droog maar het bord "fermee" voelde aan als een regenbui. Ik stopte even, nam een broodje en wat water en spoelde daarmee de teleurstelling weg. Ik keerde terug en nam de afslag naar Rond, de 2e col op die was gepromoveerd tot 1e keus. Hoewel het niet steil was verdween het dorp snel onder mij en was ik alleen en omringd door bomen. Na een steil stuk van een kilometer of 2, dat mijn ritme enigzins onderbrak, sloeg ik rechtsaf een nog smallere maar goede asfaltweg op en werd het weer wat minder heftig. Ondertussen hadden grote grijze wolken zich boven mij samengepakt en toen de eerste druppels vielen was in een klap de hoop op een droge rit verdwenen. Met een donderklap werden vervolgens de hemelsluizen opengezet en werden druppels stralen. Net voor dit moment had ik mij reeds verschansd op het overdekte terras van een verlaten chalet links langs de weg. Na 10 minuten was het ergste al weer voorbij en kon ik verder voor het laatste stuk naar de top. Zonder problemen kwam ik boven, klikte mijn voeten uit de pedalen, zette ze aan de grond en zag vervolgens....niets! De top en het uitzicht waren opgeslokt door een grote witte mistwolk waar ik ook de afdaling in moest beginnen.
Ondertussen was het weer gaan regenen, eerst zachtjes en daarna steeds harder en veranderde de weg in een stromende bergbeek. Voorzichtig remde ik mij een weg omlaag en voelde ik mij meer surfer dan fietser. Ik kwam verzopen maar heelhuids beneden en gelukkig was het nog maar 8km naar mijn warme, droge chalet. Na een rit van 62km was ik weer terug, wat minder dan ik van plan was maar ik vond het wel goed zo! Klaar voor zondag? Het antwoord ligt achter de finish.
Nu alleen nog relaxen, eten, slapen en een startnummer ophalen.
Simpele taken. De tocht zelf zal minder simpel zijn.
donderdag 18 juni 2009
Vakantie = fietsen
De eerste echte vakantiedag, want er werd vandaag gefietst en dan telt 'ie pas mee! Een rit van ongeveer 100km stond er op het programma over de Col de la Joux Verte en de Col du Corbier. Eerst even in Morzine rondgekeken, al fietsend, en daarna begonnen aan de eerste klim. En die viel helemaal niet tegen! Er was zelfs zoiets als ritme te bespeuren. En dat voor een jongen uit de polder!
Vooral de laatste 3km gingen erg lekker, maar die zijn dan ook niet erg steil. Na foto en een kort gesprek met wat Hollandse medeklimmers was het afdalen geblazen naar Morzine. Hoe ging dat ook alweer? Na een bocht of 10 kwam ook dat ritme weer een beetje terug. Mooie haarspelden en dito vergezichten.
De 2e klim, naar de Col du Corbier, is op papier een "makkie". De warmte (smeltend asfalt) en de polderbenen maakten het een lastig rotding van 5km. Van soepel klimmen was geen sprake maar de top werd, uiteraard, bereikt. Weer wat foto's en afdalen naar Bonnevaux.
Door het dal ging het daarna, vals plat omhoog, weer terug naar St.Jean d'Aulps waar er 97km in net 4 uur en met 1940 hoogtemeters op de teller stonden. De kop is er af! Het smaakt naar meer!
Eerst laat ik de pasta maar goed smaken die door mijn gastheer zal worden bereid. Zijn reputatie als kok is mij niet bekend, misschien moet ik eerst even het gastenboek inkijken. Of misschien beter van niet!
Tot later!
Vooral de laatste 3km gingen erg lekker, maar die zijn dan ook niet erg steil. Na foto en een kort gesprek met wat Hollandse medeklimmers was het afdalen geblazen naar Morzine. Hoe ging dat ook alweer? Na een bocht of 10 kwam ook dat ritme weer een beetje terug. Mooie haarspelden en dito vergezichten.
De 2e klim, naar de Col du Corbier, is op papier een "makkie". De warmte (smeltend asfalt) en de polderbenen maakten het een lastig rotding van 5km. Van soepel klimmen was geen sprake maar de top werd, uiteraard, bereikt. Weer wat foto's en afdalen naar Bonnevaux.
Door het dal ging het daarna, vals plat omhoog, weer terug naar St.Jean d'Aulps waar er 97km in net 4 uur en met 1940 hoogtemeters op de teller stonden. De kop is er af! Het smaakt naar meer!
Eerst laat ik de pasta maar goed smaken die door mijn gastheer zal worden bereid. Zijn reputatie als kok is mij niet bekend, misschien moet ik eerst even het gastenboek inkijken. Of misschien beter van niet!
Tot later!
woensdag 17 juni 2009
Een hele trip
Om 3.30 uur ging de wekker. Waaat???!! Ja, zo vroeg dus!
Ongeveer 1000km te gaan en om niet in een of andere ochtendspits terecht te komen moest ik er dus vroeg bij wezen. Om half 5 precies reed ik met een volle auto de stille straat uit met het kompas op het zuiden.
Frankrijk, here I come!
Ik zal jullie niet vermoeien met een verslag van 1000 snelweg kilometers (vooral veel asfalt) maar het ging in ieder geval heel voorspoedig. Vrijwel lege snelwegen en ik kon dus lekker doortrappen ondersteund door af en toe een Red Bull. Het geeft je vleugels maar ik heb me over het algemeen toch netjes aan de snelheden gehouden.
Om 15.30 uur arriveerde ik op mijn bestemming en werd welkom geheten door Mark in Chalet "La Vieille Ferme de la Moussiere". Ziet er allemaal prima uit, mooie kamer, mooi weer, mooi uitzicht. Tres bien! Hier ga ik het wel even uithouden.
En morgen? Wat denk je?! Fietsen!
Ongeveer 1000km te gaan en om niet in een of andere ochtendspits terecht te komen moest ik er dus vroeg bij wezen. Om half 5 precies reed ik met een volle auto de stille straat uit met het kompas op het zuiden.
Frankrijk, here I come!
Ik zal jullie niet vermoeien met een verslag van 1000 snelweg kilometers (vooral veel asfalt) maar het ging in ieder geval heel voorspoedig. Vrijwel lege snelwegen en ik kon dus lekker doortrappen ondersteund door af en toe een Red Bull. Het geeft je vleugels maar ik heb me over het algemeen toch netjes aan de snelheden gehouden.
Om 15.30 uur arriveerde ik op mijn bestemming en werd welkom geheten door Mark in Chalet "La Vieille Ferme de la Moussiere". Ziet er allemaal prima uit, mooie kamer, mooi weer, mooi uitzicht. Tres bien! Hier ga ik het wel even uithouden.
En morgen? Wat denk je?! Fietsen!
maandag 15 juni 2009
Voorbeschouwing
Het is bijna zover! Het is al geen aftellen in dagen meer maar ik ben al overgegaan in uren. De vakantie nadert met grote sprongen en dus is het tijd voor een voorbeschouwing (en ook een beetje een nabeschouwing).
Woensdagochtend zal hééél vroeg de wekker gaan, zo vroeg zelfs dat er eigenlijk nog niet van ochtend gesproken kan worden. Zo rond half 5 in de nacht wil ik vertrekken richting St.Jean d'Aulps (8km van Morzine) waar ik om een uur of 4 's middags hoop te arriveren bij "La Vieille Ferme de la Moussière" ,mijn verblijf voor 5 nachten.
Op zondag 21 juni zal ik dan de cyclo "La Morzine Vallée d'Aulps" rijden over een afstand van ± 150km vanuit Morzine met o.a. Col de la Joux Verte.
Op maandag 22 juni vertrek ik dan richting Bourg d'Oisans waar ik de 2 weken tot aan de "Marmotte" op 1 van de vele campings in de omgeving (ik weet nog niet welke) zal verblijven.
Met welke instelling en doelstelling ga ik rijden?
Om dan maar gelijk op de nabeschouwing over te stappen ga ik er niet vanuit dat ik eenzelfde prestatie als vorig jaar kan neerzetten (Marmotte in 7u50m34s). De laatste 2 weken heb ik niet kunnen trainen wat ik had gewild en de vorm is op dit moment in geen velden of wegen te bekennen. Aan het aantal gereden kilometers zal het niet liggen (zelfs iets meer dan vorig jaar) maar ik ben bang dat het de laatste 6 weken wat aan kwaliteit heeft ontbroken. Dit is uiteraard slechts een verwachting want het kan zomaar gebeuren dat de vorm door het klimwerk ineens weer terugkomt en ook de vorm en het weer van de dag is bepalend.
De eerste cyclo is in ieder geval wel ter voorbereiding en zal ik zeker meer "recreatief" rijden dan de Marmotte. Dus dat betekent wel gewoon stoppen en even rust nemen bij de ravitailleringen, wat foto's en video schieten onderweg en vooral genieten.
Verder uiteraard klimkilometers maken op de Col d'Ornon, Glandon, Galibier, Alpe d'Huez en alle andere bekende bergen in de omgeving. Alleen de zalige (?) gedachte aan het afzien op de verhitte hellingen zorgt al voor de terugkeer van een beetje vorm (het mentale deel dan toch).
Ik zal trachten het thuisfront en het web op de hoogte te houden (via weblog of Twitter) als de mogelijkheden aanwezig zijn. Mocht dit niet het geval zijn dan nodig ik jullie nu alvast uit om mijn uitgebreide verslag te lezen na terugkeer (in de 2e week van juli).
Voor degenen die thuis en op het werk moeten blijven zwoegen zeg ik sterkte.....et à bientôt!
Woensdagochtend zal hééél vroeg de wekker gaan, zo vroeg zelfs dat er eigenlijk nog niet van ochtend gesproken kan worden. Zo rond half 5 in de nacht wil ik vertrekken richting St.Jean d'Aulps (8km van Morzine) waar ik om een uur of 4 's middags hoop te arriveren bij "La Vieille Ferme de la Moussière" ,mijn verblijf voor 5 nachten.
Op zondag 21 juni zal ik dan de cyclo "La Morzine Vallée d'Aulps" rijden over een afstand van ± 150km vanuit Morzine met o.a. Col de la Joux Verte.
Op maandag 22 juni vertrek ik dan richting Bourg d'Oisans waar ik de 2 weken tot aan de "Marmotte" op 1 van de vele campings in de omgeving (ik weet nog niet welke) zal verblijven.
Met welke instelling en doelstelling ga ik rijden?
Om dan maar gelijk op de nabeschouwing over te stappen ga ik er niet vanuit dat ik eenzelfde prestatie als vorig jaar kan neerzetten (Marmotte in 7u50m34s). De laatste 2 weken heb ik niet kunnen trainen wat ik had gewild en de vorm is op dit moment in geen velden of wegen te bekennen. Aan het aantal gereden kilometers zal het niet liggen (zelfs iets meer dan vorig jaar) maar ik ben bang dat het de laatste 6 weken wat aan kwaliteit heeft ontbroken. Dit is uiteraard slechts een verwachting want het kan zomaar gebeuren dat de vorm door het klimwerk ineens weer terugkomt en ook de vorm en het weer van de dag is bepalend.
De eerste cyclo is in ieder geval wel ter voorbereiding en zal ik zeker meer "recreatief" rijden dan de Marmotte. Dus dat betekent wel gewoon stoppen en even rust nemen bij de ravitailleringen, wat foto's en video schieten onderweg en vooral genieten.
Verder uiteraard klimkilometers maken op de Col d'Ornon, Glandon, Galibier, Alpe d'Huez en alle andere bekende bergen in de omgeving. Alleen de zalige (?) gedachte aan het afzien op de verhitte hellingen zorgt al voor de terugkeer van een beetje vorm (het mentale deel dan toch).
Ik zal trachten het thuisfront en het web op de hoogte te houden (via weblog of Twitter) als de mogelijkheden aanwezig zijn. Mocht dit niet het geval zijn dan nodig ik jullie nu alvast uit om mijn uitgebreide verslag te lezen na terugkeer (in de 2e week van juli).
Voor degenen die thuis en op het werk moeten blijven zwoegen zeg ik sterkte.....et à bientôt!
zondag 7 juni 2009
Up
Ik ben een filmliefhebber en vooral gek op de animatiefilms van Pixar en Disney. Ik heb ze allemaal gezien en gedeeltelijk op DVD in huis. Vooral de korte films van Pixar zijn meesterlijk!
Zo ook de allernieuwste "Up" (check de website voor de trailer) ziet er weer super uit, veel humor en schitterend gemaakt.
Ik hoor vele denken 'kinderfilms' maar als je even kijkt naar de computertechnologie die erachter zit dan is er niets kinderachtigs aan. En bovendien : het houdt me jong!
Omhoog was vandaag ook het devies in de interval training en zelfs 12 keer ging het up en down. En de Polar toverde weer een mooie symmetrische grafiek tevoorschijn.
De eerste 6 keer zittend en de tweede serie van 6 ging staand op de pedalen. Had behoorlijk wat power en de bovenbenen voelde flink opgepompt maar dan op een lekkere manier.
Bij elkaar een training van 52km in 1 uur en 41 min. waar het in de laatste 15 minuten nog net even begon te regenen dus ik had een dubbele cooling down! Het regende gelukkig niet hard genoeg om alles nog helemaal nat en vuil te maken dus de fiets een beetje afdrogen was voldoende.
Een lekkere pittige training en daar was ook helemaal niets kinderachtigs aan!
Zo ook de allernieuwste "Up" (check de website voor de trailer) ziet er weer super uit, veel humor en schitterend gemaakt.
Ik hoor vele denken 'kinderfilms' maar als je even kijkt naar de computertechnologie die erachter zit dan is er niets kinderachtigs aan. En bovendien : het houdt me jong!
Omhoog was vandaag ook het devies in de interval training en zelfs 12 keer ging het up en down. En de Polar toverde weer een mooie symmetrische grafiek tevoorschijn.
De eerste 6 keer zittend en de tweede serie van 6 ging staand op de pedalen. Had behoorlijk wat power en de bovenbenen voelde flink opgepompt maar dan op een lekkere manier.
Bij elkaar een training van 52km in 1 uur en 41 min. waar het in de laatste 15 minuten nog net even begon te regenen dus ik had een dubbele cooling down! Het regende gelukkig niet hard genoeg om alles nog helemaal nat en vuil te maken dus de fiets een beetje afdrogen was voldoende.
Een lekkere pittige training en daar was ook helemaal niets kinderachtigs aan!
Gespleten
Met de vakantie zo dichtbij voel ik mij een beetje een gespleten persoonlijkheid. Mijn gedachten zijn allang de grens over terwijl mijn lichaam nog in het winderige Holland zit. De tijd gaat tegenwoordig zo snel maar het aftellen gaat nu zo langzaam, gelukkig kan ik mij bezig houden met allerlei vakantievoorbereidingen en het voorspel is half the fun zullen we maar zeggen!
De afgelopen dagen wat rust genomen om vanaf dit weekend de puntjes op de i te kunnen zetten. Gisteren een duurtraining van 4 uur in rustig tempo en vandaag een intervaltraining geheel volgens de adviezen die ik kreeg na de afgelopen conditietest.
Niet dat ik veel zin had om überhaupt wat te doen zaterdag! Het duurde toch even voordat ik de spirit had gevonden om op het zadel te kruipen. De motor had wat langer stil gestaan dan normaal maar eenmaal onderweg ging het uiteindelijk erg lekker.
Eerst richting Gouda, Oudewater, Harmelen tot Kockengen en daarna met de wind mee langs de Meije en de Nieuwkoopse Plassen via Boskoop en de Rotte weer terug. Veel last van de wind had ik niet echt want de benen deden het lekker en ik kwam dan ook op een gemiddelde snelheid van 32,2 uit en dat op een afstand van 132km. Niet slecht, maar belangrijker was de gemiddelde hartslag en die was 126, het doel van de training was dus bereikt.
Opvallend weinig fietsers voor een zonnige zaterdagmiddag en opvallend veel boerenfeesten onderweg. Er was in ieder geval veel te doen, wellicht dat het fietsen daardoor even opzij was geschoven. Ik vond het in ieder geval niet erg en voelde mij king of the road.
Lekker gereden en met mijn handige nieuwe gadget, de i-gotU GPS Travel logger, aan mijn helm bevestigd kon ik thuis gekomen gelijk de gereden route overzetten naar de PC en op bikemap.net uploaden. Handig ding en dit is het resultaat:
De afgelopen dagen wat rust genomen om vanaf dit weekend de puntjes op de i te kunnen zetten. Gisteren een duurtraining van 4 uur in rustig tempo en vandaag een intervaltraining geheel volgens de adviezen die ik kreeg na de afgelopen conditietest.
Niet dat ik veel zin had om überhaupt wat te doen zaterdag! Het duurde toch even voordat ik de spirit had gevonden om op het zadel te kruipen. De motor had wat langer stil gestaan dan normaal maar eenmaal onderweg ging het uiteindelijk erg lekker.
Eerst richting Gouda, Oudewater, Harmelen tot Kockengen en daarna met de wind mee langs de Meije en de Nieuwkoopse Plassen via Boskoop en de Rotte weer terug. Veel last van de wind had ik niet echt want de benen deden het lekker en ik kwam dan ook op een gemiddelde snelheid van 32,2 uit en dat op een afstand van 132km. Niet slecht, maar belangrijker was de gemiddelde hartslag en die was 126, het doel van de training was dus bereikt.
Opvallend weinig fietsers voor een zonnige zaterdagmiddag en opvallend veel boerenfeesten onderweg. Er was in ieder geval veel te doen, wellicht dat het fietsen daardoor even opzij was geschoven. Ik vond het in ieder geval niet erg en voelde mij king of the road.
Lekker gereden en met mijn handige nieuwe gadget, de i-gotU GPS Travel logger, aan mijn helm bevestigd kon ik thuis gekomen gelijk de gereden route overzetten naar de PC en op bikemap.net uploaden. Handig ding en dit is het resultaat:
maandag 1 juni 2009
Imagoschade
2e Pinksterdag, DTC start vanuit Heelsum. Even wennen om niet bij Driebergen af te slaan maar rechtdoor gas te geven. Verandering van spijs doet eten zeggen ze.
Auto lekker onder de bomen in de schaduw geparkeerd dus geen sauna bij terugkomst, dat was dan weer goed geregeld. Wat minder was de inschrijving, een lange rij wachtenden voor een tafeltje met 2 of 3 mensen. Het vooruitzicht op een half uur schuifelen deed Jantje Ongeduld capituleren en ging er als grijsrijder vandoor (ik maakte alleen gebruik van de pijlen, dus zwart vind ik niet van toepassing).
Volgens de website zouden er 40 (!) klimmetjes volgen op de langste afstand (140km). Het tellen gaf ik al snel op (wat wordt beschouwd als "klim"?) maar na 7km ratelden de steentjes van de Italiaanseweg al onder mij door. Niet de eerste keer dit jaar.
We gingen richting de Posbank, die natuurlijk niet mocht ontbreken bij een "Klimtocht over de Veluwe", en bestegen deze Veluwereus zelfs 4 maal achter elkaar. Deze werd gevolgd door een promotietour door Arnhem, meer kan ik het niet noemen. Straatje op, straatje af. Een stratenparcours met zoveel natuur in de nabije omgeving, hier ging de parcoursbouwer van DTC toch redelijk in de fout. Maar ja, zijn opdracht was waarschijnlijk : zoek er 40!
Een stad met stoplichten, zoals we door meer dorpen met stoplichten kwamen. Voor de vele, blijkbaar ongeschoolde, deelnemers wil ik hierbij nog even uitleggen dat de 3 kleuren iets betekenen. En rood is dus STOPPEN! Maar als men met elkaar in dezelfde shirts en broeken fietst schijnen er andere regels te gelden. Ik voelde mij ook vandaag weer een roepende in de woestijn en loop hierdoor, als man op een racefiets, indirect een enorme imagoschade op.
Na de actie van VVV Arnhem werd de route gelukkig weer groener, het weer nog wat warmer, het fietspad wat drukker en de bidons snel leger! Mijn verversingspost heette "Shell" en 2 x Aquarius was de oogst (tegen betaling, dat wel!).
De routeplanner was kennelijk op hol geslagen want het bleef draaien en keren en ik zag de blauwe borden Renkum en Bennekom diverse malen passeren en de gele DTC pijlen in het laatste uur alle kanten op wijzen. Uiteindelijk herkende ik de golfbaan bij Heelsum en reden we over de Telefoonweg en was het einde in zicht (bij het lezen van het straatnamenbordje greep ik reflexmatig naar m'n achterzak, ik had gelukkig mijn mobieltje nog!). Nog 2 x linksaf en ik was weer terug onder het koele bladerdak van de startplaats. Qua route geen hoogstandje, maar toch lekker gereden en het mooie weer zet een roze bril op je neus.
140km rijker en 4 uur en 39 min. armer begaf ik mij even later richting een naamloze parkeerplaats bij het bos om moeder + hond op te pikken. De airco bracht verkoeling aan 3 verhitte zielen terwijl de snelweg vol liep met huiswaartskerende dagjesmensen.
Auto lekker onder de bomen in de schaduw geparkeerd dus geen sauna bij terugkomst, dat was dan weer goed geregeld. Wat minder was de inschrijving, een lange rij wachtenden voor een tafeltje met 2 of 3 mensen. Het vooruitzicht op een half uur schuifelen deed Jantje Ongeduld capituleren en ging er als grijsrijder vandoor (ik maakte alleen gebruik van de pijlen, dus zwart vind ik niet van toepassing).
Volgens de website zouden er 40 (!) klimmetjes volgen op de langste afstand (140km). Het tellen gaf ik al snel op (wat wordt beschouwd als "klim"?) maar na 7km ratelden de steentjes van de Italiaanseweg al onder mij door. Niet de eerste keer dit jaar.
We gingen richting de Posbank, die natuurlijk niet mocht ontbreken bij een "Klimtocht over de Veluwe", en bestegen deze Veluwereus zelfs 4 maal achter elkaar. Deze werd gevolgd door een promotietour door Arnhem, meer kan ik het niet noemen. Straatje op, straatje af. Een stratenparcours met zoveel natuur in de nabije omgeving, hier ging de parcoursbouwer van DTC toch redelijk in de fout. Maar ja, zijn opdracht was waarschijnlijk : zoek er 40!
Een stad met stoplichten, zoals we door meer dorpen met stoplichten kwamen. Voor de vele, blijkbaar ongeschoolde, deelnemers wil ik hierbij nog even uitleggen dat de 3 kleuren iets betekenen. En rood is dus STOPPEN! Maar als men met elkaar in dezelfde shirts en broeken fietst schijnen er andere regels te gelden. Ik voelde mij ook vandaag weer een roepende in de woestijn en loop hierdoor, als man op een racefiets, indirect een enorme imagoschade op.
Na de actie van VVV Arnhem werd de route gelukkig weer groener, het weer nog wat warmer, het fietspad wat drukker en de bidons snel leger! Mijn verversingspost heette "Shell" en 2 x Aquarius was de oogst (tegen betaling, dat wel!).
De routeplanner was kennelijk op hol geslagen want het bleef draaien en keren en ik zag de blauwe borden Renkum en Bennekom diverse malen passeren en de gele DTC pijlen in het laatste uur alle kanten op wijzen. Uiteindelijk herkende ik de golfbaan bij Heelsum en reden we over de Telefoonweg en was het einde in zicht (bij het lezen van het straatnamenbordje greep ik reflexmatig naar m'n achterzak, ik had gelukkig mijn mobieltje nog!). Nog 2 x linksaf en ik was weer terug onder het koele bladerdak van de startplaats. Qua route geen hoogstandje, maar toch lekker gereden en het mooie weer zet een roze bril op je neus.
140km rijker en 4 uur en 39 min. armer begaf ik mij even later richting een naamloze parkeerplaats bij het bos om moeder + hond op te pikken. De airco bracht verkoeling aan 3 verhitte zielen terwijl de snelweg vol liep met huiswaartskerende dagjesmensen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
