Fietsdokter

Had uiteraard vanochtend al gepland om direct uit het werk te gaan fietsen en dat betekent dan altijd om een uur of 4 nog wat eten. Het was echter nogal hectisch op het werk dus dat extraatje schoot er een beetje bij in en lichtelijk gestresst reed ik dan ook naar huis.
Thuis sloeg de frustratie en de twijfel toe en had ik zin om een paar pizza's te bestellen en in 1x weg te werken en op de bank neer te ploffen. Gelukkig kwam ik net op tijd tot m'n positieven.
Snel een energiedrankje en wat ontbijtkoek weggewerkt en toch maar op de fiets gestapt, het was tenslotte veel te mooi weer om niet te gaan. Daar zou ik alleen maar spijt van gaan krijgen.
Om 18.00 uur reed ik weer naar buiten, (nog) niet in korte broek maar wel wat minder dik gekleed dan afgelopen weken. Donderdag ga ik het eens in het kort proberen, overdag wel te verstaan, want ik heb lekker een dag vrij genomen. Je moet genieten van de lente, toch?
Bij nog wat gebrek aan motivatie kwamen de benen moeilijk op gang maar na een half uurtje ging het wel weer en begon ik er weer een beetje zin in te krijgen.
De route ging richting Hazerswoude en dan met de wind mee via Benthuizen weer terug. Onderweg tegen de wind in wat korte sprintjes gedaan en daarna met de wind mee 5km tempo met 40 per uur! Kwam ik ondanks het slappe begin toch nog op een leuk gemiddelde uit na precies 65km fietsen in 2 uur en 9 minuten.
De werkstress was in ieder geval aardig verdwenen. De fiets is mijn dokter!

Oeverhopping

De benen waren wat vermoeid vanochtend bij het opstaan, naweeën van het gevecht met de wind gisteren. Na eerst veel gedronken te hebben was het moeie gevoel later in de ochtend verdwenen en stapte ik na de lunch om half 1....eh....half 2 op de fiets.
De benen voelden tijdens het fietsen toch gewoon goed aan, alleen de knietjes waren wat gevoelig maar absoluut niet belemmerend. De planning was zo'n 2 en een half uur rijden zodat ik de finish van de Brabantse pijl nog kon meepikken.
Eerst maar eens óver het water via de VBB om vervolgens 20km verderop ónder het water door te gaan via de HT. Daarna een rondje via Puttershoek om vervolgens weer op dezelfde manier van rivieroevers te wisselen. Onder een prachtige Nederlandse wolkenlucht ging het daarna richting de Rotte waar ook nog wat aan "oeverhopping" werd gedaan. Een woord wat hierbij wordt voorgedragen als nieuwe toevoeging aan de dikke Van Dale:
oe·ver·hopping ; in korte tijd meerdere malen achtereen van rivieroever wisselen
Met het laatste bruggetje achter de rug ging het via Ommoord richting Capelle en stonden na 81 km en 2 uur en 42 min. de eindcijfers in beeld.
De weekendritten zaten erop, nu was het tijd om de fiets te kuisen en weer te laten glimmen. Daarna op zoek naar de zonnebrandcrème want heb je die temperaturen voor volgende week gezien! Dat wordt korte-broeken-werk! Zonnebrillen, korte mouwtjes, wit moet weer bruin worden. En nu maar hopen dat al die weermannen (en vrouwen) het bij het rechte eind hebben.

Windbreker

Had graag vandaag de Grebbelinietocht vanuit Leusden gereden, al was het alleen maar om deze keer wel al de pijlen te kunnen volgen, maar het kwam vanochtend met bakken uit de hemel dus die liet ik maar aan mij voorbij gaan. Ik heb me dus nog maar een keer omgedraaid en een uurtje later een ontbijtje genuttigd.
Terwijl de regen gestaag naar beneden bleef komen heb ik de rest van de ochtend naar de film "Body of Lies" gekeken onder het genot van een lekker bakkie koffie.
Ondertussen stond natuurlijk ook de computer aan om via de buienradar af en toe te kijken of er een einde in zicht kwam aan al die nattigheid. Om 11.00 leek het eindelijk wat te gaan worden dus kon ik mij klaar gaan maken voor een middagrit.
Om half 1 zat ik op de fiets en inmiddels was de zon uit zijn schuilplaats gekropen en zag het er allemaal veelbelovend uit. Ik besloot om een rondje Leerdam te fietsen, kijken of er al wat bloesem te bespeuren was langs de Linge.
Tot aan de brug bij Vianen ging het rap en dat was ook niet zo gek met een windje 4 of zo in de rug, en dat beloofde niet veel goeds voor de terugweg want er stond toch veel meer wind dan ik had gedacht. Maar de zon scheen volop, ook dat was onverwacht en de radiotoren bij Lopik stond er dan ook mooi bij.
Over de brug ging het linksaf langs de sluis bij Ossenwaard naar Everdingen en bij Fort Everdingen rechtsaf richting Leerdam, 11km volgens de bordjes en de wind begon al schuin in mijn gezicht te blazen.
In Leerdam was het lekker opgebroken dus was het zoeken door de straatjes om de juiste weg weer terug te vinden wat uiteindelijk lukte. Langs de tijdelijke kermis ging het richting Arkel langs de Linge waar dus in de boomgaarden nog geen bloesemblaadje te vinden was. Door de koude winter is alles een beetje later.
De wind stond nu echt tegen en het was nog zo'n 60km te gaan dus dat werd werken zeker toen ik na Arkel en Giessenburg de spaarzame bebouwing achter mij liet en richting Bleskensgraaf de rekening kreeg gepresenteerd van de kale Alblasserwaard. Ik moest terugschakelen om mijn hartslag op een redelijk niveau te houden en de soepele pedaaltred was al lang verdwenen.
Het werd een mentale strijd tegen de wind, en pijnlijke voeten en rug kozen partij voor mijn tegenstander. Bij Bleskensgraaf was ik redelijk gebroken door de wind en was het beste er overduidelijk vanaf, een voordeel was dat het ergste nu voorbij was en richting Rotterdam ging de wind weer langzaam naar de goede kant draaien. Degene die draaide was ik natuurlijk maar zo voelde het wel.
Nog even de Brienenoordbrug over en de laatste 7km een beetje bijkomen, recht voor de wind kon ik het nu rustig aan doen. Na 141km en 4 uur en 47 min. was ik weer terug, redelijk afgeserveerd en met goeie trek (het was inmiddels bijna half 6). Op het menu stond kip szechuan met boontjes en witte rijst. Ober, kan ik al bestellen?

Wachten op de zomertijd

Nog een paar dagen en dan is het zover. De zomertijd gaat weer in. In eerste instantie bedoeld voor de boeren maar ik ben er zeker zo blij mee, dan kan er 's avonds weer in het licht getraind worden.
Vanavond gaan de lampjes nog een keer mee.
Ik besluit de krachttraining te verplaatsen naar donderdag en een tempotraining in te lassen. Heb ik genoeg gegeten? De extra broodjes van vanmiddag moeten hun werk doen.
De wind is nog steeds pittig, noordwest, en ik besluit een rondje Oudewater te doen. Heb ik 'm het grootste deel in de flank staan (hopen dat ik niet de Hollandse IJssel in wordt geblazen) en nooit echt tegen of mee.
Het eerste stuk gaat nog niet echt soepel maar langzaam kom ik in m'n ritme. Het gaat het weer als een trein en in no time ben ik bij de brug van Oudewater waar ik keer en aan de andere kant van het water terug ga. Het wordt al schemerig, maar ik wacht nog even met het licht. Net voorbij Haastrecht heb ik het enige stoplicht op de terugweg. Een goed moment om de lampjes te monteren.
Er is geen sprake van een hongerklop, sterker nog, de bovenbenen draaien nog steeds machtig rond, maar ik begin toch wel een beetje trek te krijgen. Bij Gouda waait de wind de geuren van de fijne vleeswarenfabriek Compaxo over de IJssel mijn neusgaten in en het water loopt mij in de mond. Ter hoogte van Moordrecht wordt dit nog eens dunnetjes overgedaan door Bakkersland Banket en ik hou het bijna niet meer. Ik gooi er nog een schepje bovenop en de snelheid ligt onlangs dat het nu echt donker is geworden, ruim boven de dertig.
Ik moet mij trouwens niet af laten leiden door de etensgeuren want het donker vergt mijn uiterste concentratie. Gelukkig is het asfalt zonder kuilen, alleen bij Gouderak is de weg opgebroken en moet ik goed opletten.
Ik merk de laatste tijd trouwens dat het zicht niet meer superscherp is zoals voorheen (zeker 's avonds) en ik moet Pearl binnenkort maar eens met een bezoekje vereren voor een oogmeting.
De horizon en stedelijke contouren zijn verdwenen in de duisternis en ik heb geen idee hoever het nog is als plots de Algerabrug vanuit het niets voor mij opdoemt. Oh, ben ik hier al? Dus nog maar een kilometer of 3 op een inmiddels kletsnatte weg. Ik heb geen druppel gehad onderweg, maar hier is duidelijk een buitje gevallen.
Het laatste stuk gaat rustig aan en na 63km en 2 uur en 4 minuten ben ik weer thuis, inclusief natte reet (excusez le mot!). Het ging weer erg lekker maar heb het nu wel gehad met het fietsen in het donker. Kom op met die zomertijd!!

Zeldzaam

Zondag : Windkracht 5 maakt the day after net even anders dan die mooie zaterdag. Het schrappen is niet meer nodig, de zon schijnt gelukkig nog wel maar een windjack kan duidelijk geen kwaad.
De benen voelen goed aan na de inspanning van gisteren en na de lunch vertrek ik voor een rit zonder plan, zonder doel, gewoon wat spielerei en ik zal wel zien waar het toe zal leiden.
De eerste kilometers gaan schuin tegen de wind in en ik vind het eigenlijk wel meevallen. Windkracht 5? Wie heeft dat staan meten dan? Als een warm mes ga ik door de boter, niks vermoeidheid, de JZ Classic lijkt weken geleden.
Langs de Rotte windje mee, hartslag zakt als een baksteen dus ik sla linksaf naar Adventure Park Outdoor Valley vol tegen de wind in op het open stuk naar de "Monte Cervino" en de heuvel ernaast. Full power sprint ik er tegenop, een meter of 200, daarna de S-bocht weer naar beneden, het is kort maar krachtig.
Daarna weer lekker tempo richting Bergschenhoek en Berkel en Rodenrijs, rechtsaf langs de kassen naar Zoetermeer. De wind komt van alle kanten, schuin tegen, schuin mee, recht op de kop, m'n hartslag lijkt wel een jojo maar ik voel me super!
Bij het station van Zoetermeer rechtsaf langs de snelweg, hagelnieuw asfalt langs de Nutricia, wind vol in de rug, hartslag keldert weer maar de snelheid gaat ruim boven de 40. Omgekeerde wereld.
Richting Benthuizen zijn ze flink met de weg bezig dus even zoeken naar de juiste weg, daarna kan het gas er weer op als ik na Benthuizen afsla richting Boskoop.
Voor Boskoop ga ik rechtsaf en steek tussen de weilanden door (wat een vergezicht, Nederland is niet vol!) richting Moerkapelle. Geef vol gas tegen de harde wind in (toch een 5!), neus op het stuur, handen in de beugels, wow, ik heb Cancellara-benen!
Na Moerkapelle gaat het even wat rustiger richting de Rotte, de wind heeft de wandelaars weggeblazen, het is lekker rustig. Na een paar kilometer kom ik weer op hetzelfde punt en besluit om het heuveltje nog een keer te slechten. Vol gas gaat het weer naar boven. Kracht. De koek is nog steeds niet op!
Ik heb er nu 60 km op zitten en rij verder langs de Rotte, even wat omweggetjes maken om op de geplande 75 uit te komen. De laatste 10 gaan met de wind in de rug, perfecte cooling down met behoud van snelheid. Ideaal.
Uiteindelijk kom ik uit op 77km in net 2 en een half uur. Ik heb met de wind gespeeld en op gemak gewonnen. Zeldzaam goede benen vandaag en dat na de 150km van gisteren. Vorm is ongrijpbaar.

Het rondje van Joop

Zaterdag 21 maart 2009.
De weervoorspellingen waren uitermate gunstig voor een mooie Joop Zoetemelk Classic vanuit Leiden. Werd de rit vorig jaar nog geteisterd door sneeuw- en hagelbuien, dit jaar verwachtte men zon, zon en nog meer zon.
Het beeld van een man in een zwarte fietsbroek en met een shawl om, die het ijs van zijn voorruit staat te krabben lijkt uit een ander verhaal te komen maar toch is het een beeld van diezelfde dag.
De heldere nacht met een paar graden vorst temperde nog even de lentevreugde maar een gewaarschuwd mens telt voor 2 dus ik had wat extra isolatie voor het eerste fietsuur mee in de tas!
Bij de start was het druk. Erg druk. Bij het inschrijven was het dringen geblazen en viel het niet mee om een schrijvende pen te vinden! Een paar honderd vrouwen en mannen waren in afwachting van de held van de dag die om 8.30 uur het startschot zou lossen en daarna zelf de 75km zou rijden.
Overtuigd van zijn fietskwaliteiten maar wat angstig bij het idee van Joop met een pistool in zijn handen besloot ik toch maar net vóór het officiële begin te vertrekken en de meute zo voor te blijven op de smalle fietspaden.
Vanuit Leiden zogezegd eerst richting Zoeterwoude, Benthuizen waarna bij Hazerswoude al snel de splitsing kwam van de 75 en de 150km. Te snel voor sommigen die hem dan ook prompt misten en automatisch voor tegenliggers zorgde.
Was het bij de start nog (net) onder 0, zo'n anderhalf uur en 10 graden later was het tijd om het windjack uit te doen en de winterhandschoenen te verruilen voor de zomereditie. Het rugzakje dat ik had omgedaan kwam hierbij dus erg goed van pas.
Na Boskoop, Reeuwijk Dorp en Bodegraven was ik lekker op temperatuur en lag de snelheid voor de wind ruim boven de dertig terwijl ik van groepje naar groepje verhuisde. Korte momenten van kwebbelend gezelschap, net te langzaam, op naar de volgende.
Aangekomen bij Woerden, de eerste controle en rustmoment voor menig fietser (maar niet voor mij), draaide de lente op volle toeren, was er zo'n 53 km afgelegd en vond ik het juiste zestal voor de volgende 40km. In een lekker tempo en afwisselend op kop en in de luwte ging het richting Linschoten, Montfoort en Harmelen en vervolgens naar Laagnieuwkoop en Kortrijk (de Nederlandse versie ervan). Onderweg pikten we af en toe wat fietsers op die we vervolgens als een kilometerpaaltje achter ons lieten, of als een sleepnet over een te kleine vis om nog maar eens Tim Krabbé een keer te citeren.
Na 90 kilometer was er de krentenbollenstop (ze waren vers!) waarbij ik persoonlijk een aangeboden flesje melk afsloeg (en velen met mij). Goed voor elk zeggen ze, maar echt desastreus qua slijmvorming en die had ik met mijn verkoudheid net achter de rug!
De 6 companen liet ik na 40km samenwerking achter en ik vervolgde solo mijn weg richting De Hoef en daarna Vrouwenakker. Net voordat ik linksaf sloeg het Nieuwveens Jaagpad op richting, inderdaad, Nieuwveen haalde ik een groep van een man of 10 in waarvan er 3 Bas heetten, althans dat stond groot op hun fietsshirt vermeld. Eén van de Bassen werd beurtelings vooruit geduwd en zat er duidelijk compleet doorheen wat een andere Bas mij bevestigde. En met nog precies 50km te gaan met wind tegen werd dit dus nog een aardige lijdensweg, ook voor de duwende partij.
Ik liet de groep achter mij (ik was nog wel in goede doen) en keerde over de brug bij Nieuwveen, waar de 75km route aansloot, richting Bilderdam en Leimuiden.
Ondanks de wind tegen op dit stuk die wat meer energie opeiste was het nog steeds genieten van het mooie weer en de jaarlijks lentetaferelen. Meerennende paarden, laagovervliegende ganzen, weilanden vol met vrolijk huppelende lamskoteletjes en brute verkrachtingen van vrouwtjeseenden door hormoonverdwaasde woerden. De natuur is mooi en wreed tegelijk.
Bij Leimuiden, en volgens mij de 2e(?) controlepost, werd er gekeerd en ging het aan de andere kant van het water weer tijdelijk met de wind in de rug terug richting Bilderdam. Langs de Westeinderplassen ging het daarna richting Rijpwetering, het geboortedorp van JZ, waar het opgerichte standbeeld moeilijk was te missen. Groepjes renners gedrapeerd om het brons werden druk gefotografeerd. Japans gedrag.
Vlak daarna bij Oud Ade met nog 15 km te gaan stond dan eindelijk de fotograaf van Sportplaat.nl.
135 kilometers lang gefietst met een onnodig ontspannen houding op te fiets om toch maar goed voor de lens te verschijnen, zo kort voor het einde was de ontspanning echter verdwenen. Daarna was het nog slechts een stadsritje door Leiderdorp en Leiden en na 148km werd, begeleid door de plaatselijke fanfare, de finish bereikt. De 2km naar de auto maakte precies de 150 vol, alsof het zo was bedoeld, en de Polar stopte na 4 uur en 52 min. met een mooi gemiddelde van 30,9 km/uur.
Een mooie toertocht (naar mijn mening nog te vroeg om het een "classic" te noemen) met prachtig lenteweer, een Hollandse primavera. Na nog wat ervaringen en meningen te hebben uitgewisseld met een sympathiek Haags koppel ging ik op huis aan, op naar de Italiaanse primavera Milaan San-Remo.

Bike route 136986 - powered by Bikemap

Een contadoortje

Update 2 van de afgelopen week:
Donderdag: Hoewel je ze niet zo veel ziet in het hedendaagse profwielrennen komen ze een enkele keer nog wel in beeld, de renners getroffen door een hongerklop, sinds de afgelopen Parijs-Nice ook wel een "contadoortje" genoemd.
Ik had mijn eigen mini-contadoortje donderdagavond, te weinig gegeten, en een paar flanellen benen als gevolg. En niet na een lange weekendduurrit, maar gewoon al na 20km harken!
Op dat moment, tussen Waddinxveen en Boskoop, had ik ook al wind tegen dus dat maakte het allemaal niet prettiger. Visioenen van hamburgers en ander 'snel eten' vlogen voorbij maar de enige maagvulling die ik bij me had was een bidon met water. De fringale, zoals de fransen hem noemen, bereikte zijn hoogtepunt toen ik in Boskoop met een onbewuste stuurbeweging bijna een pizzeria binnenreed maar gelukkig was de wind inmiddels in de rug gaan blazen waardoor de strijd zo goed als gestreden was. Het gevecht met de knorrende maag ebde langzaam weg nu de benen op de automatische piloot richting huis draaiden.
Ze hadden het 53 km volgehouden en het gemiddelde lag toch nog op een heldhaftige 29 per uur en ik durf zelfs te beweren dat dit dicht bij het gemiddelde lag van de laatste kilometers die Alberto C. op die bewuste zaterdag in Parijs-Nice reed.

Polarized

Update nr.1 van de afgelopen week:
Woensdag : het is prachtig weer en ondanks dat het om 19.00 uur wel zo'n beetje donker is MOET ik gewoon even buiten fietsen. Thuisgekomen spring ik snel in de fietskleren en met de lampjes op zak duik ik de buitenlucht weer in. Na de warming-up van werk naar huis is de hartslag al snel weer op peil en klaar voor een pittige training op de Van Brienenoordbrug : 2 series van 5 herhalingen de brug op met groot verzet en hartslag in D3.
Het is druk op de brug, niet alleen met auto's (met de oostenwind blazen de uitlaatgassen gelukkig van mij af, de stad in) maar ook met fietsers, enkelingen en groepjes samengeklonterd op de hellingen van deze Randstadpuist. Het gaat prima en het vreugdevuur brandt in mijn spieren.
Tussen de 2 series wordt de pauze wat langer dan gepland, ik schat de afstand van het rondje schandalig verkeerd in, maar dat mag de pret niet drukken. Ik doe de 2e serie nog onverlicht maar daarna, het is inmiddels 10 voor 7, vis ik het rood en wit toch maar uit mijn achterzak om geen boze oom agent tijdens het laatste stuk te moeten trotseren. Ook de andere klimmers zijn inmiddels huiswaarts gegaan dus er is geen reden om nog langer te blijven en achter mij verdwijnt de brug langzaam in het donker als ik richting huis fiets. Precies 60km op de teller en net iets meer dan 2 uur in het zadel. Mijn CS400 klaagt piepend als ik hem tot stoppen dwing.
Ja, je leest het goed! I'm officialy Polarized!

Koeienoog

Weer terug uit Drenthe kwam de vrije maandag goed uit om de vervallen zondagtraining in te halen. Maar eerst was er een belangrijker klusje te klaren. Op de heenweg naar Drenthe zorgde een passerend busje ervoor dat er een kiezelsteen op mijn voorruit stuiterde met als gevolg een koeienoog! Een wat? Een koeienoog oftewel een variatie van een ster zoals je ook nog het klaverblad en de halve maan hebt. OK, het is verwarrend, dus dan maar de plaatjes in de genoemde volgorde.







Werk aan de winkel voor Carglass en dat terwijl er na de vorige zomer een gloednieuwe voorruit in was gegaan na hetzelfde euvel! Pech is een understatement als je na 25 jaar zonder dit soort geintjes nu 2 keer in een half jaar tijd de klos bent.
Maar goed, na een telefoontje stond de afspraak om 16.00 uur dus kon ik eerst nog lekker een stukkie gaan fietsen.
De zon scheen uitbundig en het werd weer eens tijd voor een van mijn favoriete rondjes, het rondje Puttershoek. Het blijft een mooie route die ik al ontelbare malen gereden heb en is dus zonder moeite terug te vinden in mijn blogarchief, een beschrijving van de route laat ik dus achterwege.
65 kilometer met een graadje of 12 in een lekker ontspannen D1-tempo, genieten van de lente en de omgeving. Niet verkeerd voor een maandagmiddag die normaal gevuld is met cijfers, balansen, verlies- en winstrekeningen en een rood oor van de telefoontjes (waarom belt iedereen altijd op maandag?).
Na een heerlijke training en een bezoekje aan de oogarts was alles weer bij het oude en moest de verkorte werkweek dan toch maar beginnen.

2 Provinciën

Het werd eens tijd om de stress van het werk even achter mij te laten dus zat ik afgelopen dagen lekker in Drenthe. Een lang weekend op Bospark Lunsbergen vlakbij Borger.
Zaterdag een lange duurtraining gedaan, eerst van Borger naar Hoogeveen gereden en bij het binnenrijden van Hoogeveen de pijlen gevolgd naar het clubhuis van Toerclub De Peddelaars. Die organiseerden deze dag de 2 Provinciëntocht met afstanden van 40, 65 en 130 km. Ik besloot om de 65km te rijden want met een "warming-up" en "cooling-down" van ± 38km leek me dat wel voldoende, zeker na de verkoudheid van afgelopen week.
Een mooie route die dus door 2 provincies liep (Drenthe en Overijssel) en o.a. via IJhorst, Staphorst, Meppel, Koekange en Echten was uitgezet en erg goed uitgepijld. Grote fluorescerend oranje met zwarte pijlen die je echt al op 200 meter afstand zag hangen dus verkeerd rijden was echt onmogelijk! En ook het weer was prima, een lekker zonnetje die mij op een gegeven moment zelfs aan het twijfelen bracht en mij bijna deed besluiten om in korte broek verder te fietsen. Ik kon de verleiding echter onderdrukken en de witte kuiten bleven ingepakt.
Ter hoogte van Echten pikte ik voor de laatste 5 km nog even aan bij een duo die mij passeerden en de 130km hadden gereden. Van rustig uitrijden was bij de 2 geen sprake want de snelheid lag dicht tegen de 35 per uur aan, met de wind mee, dat wel.
Eén kilometer voor het einde van de rit sloeg ik linksaf om aan de terugrit naar Borger te beginnen, nog ruim een uur met een lekker windje in de rug en precies dezelfde weg terug. Maar nu was links rechts geworden en rechts was links en dan ziet het er toch allemaal net weer wat anders uit.
Na 4 uur en 48 minuten en totaal 142km was ik weer terug op het bungalowpark, nog ruim op tijd voor de eerste regendruppels naar beneden kwamen. Regen die, afgewisseld met motregen en een paar droge uurtjes, de hele zondag nog zou aanhouden en de geplande fietsrit veranderde in een lange boswandeling. En dan te bedenken dat het in Rotterdam de gehele zondag stralend weer was!

Borger-Hoogeveen

Share your bike routes @ Bikely.com

Sneeuwkettingen

Het is al weer 2 weken geleden dat ik een mailtje ontving met betrekking tot de "Granfondo Fausto Coppi" die op 21 juni 2009 zou plaatsvinden. Door de hevige sneeuwval ligt er 12 meter (!) sneeuw op de Colle della Fauniera, 1 van de bergen in de route, waardoor de organisatie nu reeds heeft besloten de cyclo te verzetten naar 30 augustus 2009!
Daar is Ton niet blij mee.
Hoewel ik niet aan de deskundigheid twijfel van de mensen ter plekke, vind ik het toch aan de vroege kant (4 maanden van tevoren) om het nu al te verplaatsen en ik had deze cyclo juist uitgekozen omdat 'ie zo mooi te combineren was met de Marmotte.
Maar goed, de cyclo-agenda is rijk gevuld dus : arriverderci Fausto et bienvenue Morzine!
Op 21 juni wordt de cyclo "La Morzine Vallee d'Aulps" georganiseerd, o.a. over de Col de Joux Verte en La Plagne (even bellen met Michael voor info). Zie bijgaand filmpje over de editie van vorig jaar. Lijkt me een mooie, gemoedelijke, niet zo massale cyclo in ook een prachtig gebied. Geen slecht alternatief dacht ik zo en daar heb ik geen sneeuwkettingen nodig!

Mistig hoofd

Nog even een overzicht van afgelopen week.
Na 2 trainingen op de Tacx waarbij er zoveel lichaamsvocht geproduceerd werd dat ik blij ben dat ik een zwemdiploma heb, was de afgelopen zaterdag weer gereserveerd voor een lange duurtraining. De zon die in de vroege ochtenduren scheen werd, toen ik even niet oplette, zomaar ineens ingeruild voor een dikke mist. Ik heb een half uurtje langer gewacht maar daarna ben ik toch maar gewoon gaan fietsen in de hoop dat de mist wel weer zou verdwijnen. Na een krap uurtje onderweg was dat ook zo en kwam de zon weer terug al was die wat minder uitbundig dan een paar uur eerder.
Zonder al teveel in detail te treden (kijk maar op onderstaand kaartje voor de route) was het weer een mooi ritje met een nieuw stukje erbij waar ik nog niet eerder gefietst had (het meest westelijke stukje op de kaart om het water heen). Na net geen 5 uur fietsen en 147 km was ik weer thuis.
Mijn laatste wapenfeit tot heden want die zaterdagavond werd ik (niet blij) verrast met de verschijnselen van een opkomende verkoudheid (keelpijn, verstopte neus), de mist was in mijn hoofd blijven zitten.
De extreem zonnige zondag moest ik dus helaas fietsloos voorbij laten gaan en ook de daarop volgende maandag en dinsdag werden overheerst door snot, tempo (de zakdoekjes) en aspro's.
Vandaag is het echter weer een heel stuk beter en ga ik zometeen even een uurtje losfietsen op de Tacx. Even de laatste virusrestjes op hun donder geven! Ciao!

Bike route 128854 - powered by Bikemap 

Lente?

Vandaag begon de meteorologische lente en ook alle weervoorspellers op tv kondigden enthousiast wel temperaturen van 13, 14 graden aan! Ik stond dan ook goedgehumeurd en met niet eens zulke vermoeide benen op en zag buiten een bleek zonnetje schijnen. Handenwrijvend en mij verheugend op een mooi lenteritje zette ik mij aan het ontbijt.
Het enthousiasme werd ietwat getemperd toen ik mij om een uur of half 10 klaarmaakte voor een geplande rit van zo'n 3 en een half uur. Het zonnetje was inmiddels weer verdwenen en had plaats gemaakt voor een dicht wolkendek en de temperatuur buiten bleef steken op een schamele 7 graden. Zin om te fietsen had ik echter nog steeds dus om 10.00 uur ging ik op weg.
De wind kwam vandaag uit een heel andere richting dus het werd een rondje IJsselstein en via de Lekdijk langs Schoonhoven weer terug een kilometer of 100.
Vanaf Gouda tot ongeveer Montfoort kwam ik regelmatig kleine groepjes fietsers tegen, teveel om als toeval aan te merken. Nadat de verwondering hierover was verdwenen realiseerde ik mij al gauw dat het toertochtenseizoen weer was begonnen. Dit was natuurlijk het eerste weekend van de georganiseerd ritten op de weg!
Toen ik na IJsselstein de Lekdijk opdraaide en de wind schuin in de rug kreeg werd dit meteen duidelijk bevestigd door een geel met rode pijl met groot de letters "DTC" erop.
Met de wind in de goede richting ging het lekker richting Schoonhoven maar de zon liet het nog steeds afweten en het werd zelfs een beetje mistig. Was dit nou die voorspelde lente?
Net voorbij de zilverstad begonnen zelfs enige druppels regen te vallen wat gelukkig niet doorzette maar toen ik even later bij Krimpen a/d Lek was waren de straten kletsnat, hier was duidelijk een steviger buitje gevallen. Gelukkig was de regen maar van korte duur en de zon begon nu zelfs te schijnen zodat ik de laatste 15km toch nog een beetje crocusgevoel ervaarde.
Na 3 uur en 15 minuten reed ik Capelle binnen, net iets te vroeg naar m'n zin dus ik plakte er nog even een mini-rondje aan vast zodat ik precies na 3.30 uur en 102 km weer voor mijn deur stond. Lekker gereden en nu de wolken eindelijk plaats hadden gemaakt kon ik mijn fiets toch nog lekker in het zonnetje schoonmaken.

Bike route 126644 - powered by Bikemap