Nog eentje dan

Zaterdag 27 september 2008.
De omstandigheden kunnen je nog wel eens laten besluiten om onverwachte dingen te doen. Dacht ik vorig weekend nog de laatste lange toertocht te rijden, de vooruitzichten van een weekend met mooi fietsweer deden de afgelopen week een raar idee naar boven borrelen. Met nu echt het laatste mooie weekend (?) mocht er nog wel een recordje sneuvelen, nog eentje dan.
In 1994 reed ik mijn langste rit op één dag : 253 km. Een oud record en na 14 jaar tijd om nodig af te stoffen. Het besluit viel afgelopen donderdag, een rit rond het IJsselmeer.
Op de kaart had ik een mooie route uitgestippeld die zo rond de 290 km uit zo komen. Na wat oooohs en aaaahs van collega's en familie de afgelopen dagen (de wijsvingers gingen van de niet-sporters waarschijnlijk achter mijn rug om naar het voorhoofd) vertrok ik zaterdagochtend vroeg naar Muiden, waar ik nog in het donker om precies 6.30 uur aan mijn "monsterrit" begon.
Nog koud en mistig ging het richting Almere en langs de Oostvaardersplassen waar ik getuige was van een schilderachtige zonsopkomst. Ook verschillende vroege fotografen hadden het fotogenieke moment voorzien en ik passeerde diverse kanjers van lenzen.
Na lang rechtdoor eindelijk in Lelystad wat bochtenwerk en prompt was ik even de route kwijt. Het bracht me wel langs de Batavia en na een foto vond ik gelukkig weer snel de juiste weg richting Urk. Langs het IJsselmeer leek de mist op te lossen en even reed ik al in het zonnetje, echter over de brug naar Urk kwam ik in een dichte mistbank terecht die de zon compleet deed verdwijnen. Nadat ik door het dorp en de lucht van de visafslag heen was zorgde de mist er ook voor dat ik 10 minuten later niet op maar náást mijn fiets zat. De boosdoener was een nat wildrooster waarop ik, zonder enkele grip, hard onderuit ging. Het resultaat een pijnlijke geschaafde heup en een kapotte knie.
Gelukkig geen schade aan de fiets en door het dragen van een lange fietsbroek gelukkig ook geen vuil in de wonden dus ik kon verder.
Lemmer, na precies 100km was de eerste stopplaats. Het zonnetje had inmiddels het gevecht met de mist gewonnen en na het verorberen van 2 broodjes, een banaan en een Mars, ging het in korte broek en zonder regenjack verder.
Via Sondel, Oudemirdum en Mirns ging het richting Stavoren waar het prachtige weer de eerste vroege toeristen al op de been had gebracht. Ook wat later in Hindeloopen begonnen de terrasjes al aardig vol te lopen.
Via Workum en Makkum kwam ik na ruim 160km aan bij het begin van de Afsluitdijk. Na een sms'je naar het thuisfront (ter geruststelling) begon ik aan het lange rechte stuk van ruim 30km. Saai, zou je zeggen. Op een koude regenachtige dag zou ik je gelijk geven, maar nu niet. Schitterend weer, vrijwel geen wind, de vele zeilboten op het IJsselmeer, tegemoetkomende en groetende wandelaars. Allemaal factoren voor een allesbehalve saai overtochtje.
Na een uurtje reed ik dan ook Noord-Holland binnen en had me geen minuut verveeld. Nog even wachten voor de sluis en de boten die het Wad op vaarden en daarna was het linksaf richting Medemblik.
Om 14.30 uur en na 210km reed ik het dorp binnen en bij de eerste de beste benzinepomp werd de drankvoorraad weer op peil gebracht. De 2e stopplaats van de dag. De broodjes smaakten goed terwijl ik genoot van het warme zonnetje. Tot nu toe ging het van het zogezegde leien dakje. Met nog ongeveer 80km voor de boeg waren de benen nog steeds goed en was er nog geen vermoeidheid te bespeuren.
Na zo'n 20 minuten rust ging het vervolgens via Oostwoud, Hauwert en Nibbixwouw richting Hoorn. De enige plek waar ik mij langs wat stoplichten moest werken om weer op de weg langs het IJsselmeer te komen. Even later zag ik echter het uitgestrekte water weer voor me en ging het weer in een lekker tempo over de dijk richting Scharwoude. Daar kwam ik op bekend terrein, vanaf Scharwoude had ik immers vorige week deze route al gevolgd. Zo fiets je er nooit en zo fiets je er 2x binnen 7 dagen.
Na Edam had ik mijn route uitgestippeld langs de haven van Volendam, misschien niet zo'n goed idee op een zonnige zaterdagmiddag. "Mierenhoop" was nog zwak uitgedrukt en op veel toeristische foto's stond die avond die ene wielrenner tussen de wandelende en ijsjes etende dagjesmensen.
Na 10 minuten had ik mij door de mensenmassa heen geworsteld en kon ik mij eindelijk weer fietsend voortbewegen. Eerst naar Katwoude en daarna Monnickendam. Even verder op de Zeedijk sloeg ik rechtsaf en verliet het uitzicht op het water voor een mooie route via Zuiderwoude in de richting van Amsterdam over een mooi fietspad met een even mooie naam : Poppendammergouw.
Even later stak ik de brug over het IJ over en kwam het einde nu echt in zicht in de vorm van de fietsbordjes die de richting naar Muiden vermelden. Via het Diemerpark kwam ik uit bij de elektriciteitscentrale van NUON waar ik 3km voor het einde door een klein foutje in mijn routebeschrijving (RA i.p.v. LA) nog even de weg kwijt raakte. Ik kwam onbedoeld terecht in de nieuwe wijk IJburg maar na wat zoekwerk en een extra rondje van ± 5km kwam ik weer op de goede weg naar Muiden terecht waar ik om precies 17.30 uur bij mijn auto arriveerde.
Een prachtige fietsdag onder ideale omstandigheden en een 14 jaar oud record aan diggelen. Mijn tellertje gaf een afstand van 296 km aan en een netto fietstijd van 9 uur en 56 min. Snel even een sms'je richting Capelle dat de finish was bereikt. Nog niet eens zo moe en zeker voldaan zat ik even later in de auto. De zon was al aan het zakken en zou de volgende ochtend weer net zo mooi opkomen. Onvermoeibaar.

Sleuren

Zoals beloofd : de foto genomen door Sportplaat.nl tijdens de Dam tot Dam Fietsclassic op 21/09/2008. Sleuren op kop, maar kijk hoe ontspannen!

Race met het licht

Met oktober binnen handbereik worden de dagen korter en korter en dat betekent dus haasten, haasten, zo snel mogelijk uit het werk naar huis. Zal je net zien dat je een telefoontje krijgt als je al half met je jas aan staat!
10 minuten verloren maar bij hoge uitzondering ben ik met de auto naar het werk dus ik ben al met al nog redelijk snel thuis en zit om 17.45 uur precies op de fiets.
Benieuwd of ik nog 2 uurtjes kan fietsen voordat het donker is, het wordt een race met het licht.
We gaan van start, de zon en ik, om te kijken wie wint en de horizon is onze finishlijn.
Ideaal fietsweer eigenlijk, zonnetje, weinig wind, nu nog hopen op goede benen.
Ik heb de exacte afstanden van mijn vaste trainingsrondjes niet paraat en besluit, om bij voorbaat niet al kansloos te zijn door het kiezen van een te lange ronde, precies 31,5 km te rijden, daarna om te keren en exact dezelfde route terug te fietsen.
Het gaat eerst richting Zevenhuizen, langs de Rotte, Waddinxveen en vervolgens richting Hazerswoude. Af en toe kijk ik opzij en zie dat mijn tegenstander mij geruisloos volgt en geen centimeter ruimte toegeeft. Voorbij Hazerswoude-Dorp keer ik om en krijg ik de wind in de rug, het tempo gaat omhoog.
Met nu de zon aan mijn rechterkant bemerk ik dat hij al aardig richting zijn doel aan het zakken is en ik gooi het tempo nog iets verder omhoog. De race is nu echt begonnen!


Net na Waddinxveen, weer richting Zevenhuizen en met nog zo'n 17km te gaan, valt mij op dat de zon een wat rossige kleur aan het krijgen is. Van inspanning, net als ik?
Nog zo'n 5 km verder, ik ben net door de winkelstraat van Zevenhuizen heen en heb even het zicht op mijn tegenstander verloren, gaat mijn blik zoekend naar rechts en zie dat hij onverwacht al aan zijn eindsprint is begonnen.
Deze strijd ga ik verliezen en even later zie ik hem dan ook met een rood hoofd achter de horizon verdwijnen. Ik heb nog zeker 20 minuten te gaan, geef nog wat gas bij en stop mijn bril in mijn achterzak. Het is nog licht maar gaat het lukken voor het donker?
Om 19.44 uur fiets ik het Stadsplein in Capelle op, het wordt al schemerig maar ik ga het net redden. Dit was zogezegd op het randje.
Een 2e plek, maar toch lekker gereden, 63 km in precies 2 uur.
Ik heb er honger van gekregen en bedenk me dat het eigenlijk een oneerlijke strijd was tegen een tegenstander met oneindig veel brandstof.

Dam tot Dam Fietsclassic

Vandaag waarschijnlijk de laatste lange toertocht van het seizoen. De 2e editie van de Dam tot Dam Fietsclassic, 140km door mooi Noord-Holland.
Om 6.35 uur precies ga ik op weg naar Amsterdam en neem afslag s105 op de A10 richting Sloterplas waar ik mijn auto parkeer.
Waarom daar?
1. Omdat ik de "officiële" parkeerplaatsen in Amsterdam-Noord gewoon niet handig gekozen vind (eigenwijs als ik ben).
2. Omdat de autoloze zondag binnen de ring van Amsterdam (=A10) valt en daar heb ik hier dus geen last van.
3. Omdat het vanaf deze parkeerplek een lange rechte weg naar de Dam is. Ik ben hier helemaal niet bekend dus op deze manier geen gezoek.
4. Heb ik mooi een kilometer of 5 om een beetje los te rijden.
Om 7.55 uur arriveer ik bij de startplaats waar ingeklemd tussen het Monument, het Paleis en Madame Tussaud de meute voor het vertrek staat te wachten.
Om 8.00 uur en na het ontvangen van de eerste stempel zijn we op weg!
Zelfs in het drukke Amsterdam is het op de zondag nog stil op dit tijdstip en we worden door verlaten smalle steegjes geleid in de richting van de IJ-tunnel. Die is vandaag van de fietsers (en later de lopers) en brengt ons aan de andere kant van het IJ, daarna gaat het door de met vlaggetjes versierde wijk Kadoelen in de richting van Oostzaan.
We laten even later de bebouwing achter ons als we de polder in fietsen, althans dat vermoed ik want het zicht is door de dikke mist amper 50 meter. Het is af en toe schrikken van de autokoplampen die achter het grijze gordijn tevoorschijn komen (ook voor de automobilist trouwens). Om ongeveer half 10, na ruim een uur en 20 minuten fietsen is het leed geleden en is de zon sterk genoeg om de mist te verdrijven. Het groepje fietsers van het afgelopen uur groeit uit tot een grote groep van zeker 40 mannen en vrouwen als we richting de huisvuilcentrale bij Alkmaar rijden waarvan de 2 witte rookpluimen al van ver te zien zijn. We rijden in een lekker ontspannen tempo en nu vol in de zon, tijd voor het schieten van een stukje video.

Net even voor Schoorldam, het noordelijkste punt van de route, zoek ik naar een geschikte plek voor een sanitaire stop als op dat moment 2 renners mij passeren.
Ze rijden nog geen 2 meter voor mij of ik zie de achterste renner het achterwiel van de voorste aantikken. De gevolgen zijn te raden. Hij raakt uit balans en klapt hard op het asfalt waarbij ik zie dat hij met zijn helm (en dus zijn hoofd) rakelings langs een betonnen paaltje gaat. Ik kan hem gelukkig makkelijk ontwijken en knijp in de remmen om te kijken hoe het met hem gaat. Het blijkt gelukkig mee te vallen, een kapotte knie, elleboog en hand, wat bloed maar verder gelukkig geen ernstige verwondingen. Na wat schoonmaakwerk kan hij weer verder.
Na 66 km in Geestmerambacht is de eerste controle c.q. verversingspost. Het is er gezellig druk en na het ontvangen van een stempel op de controlekaart is het tijd voor een lekker stukje rijstevlaai. Nog een restje Limburg, wat begeleid door een stukje jazz met veel smaak tot fietsbrandstof wordt verwerkt.
Na zo'n 10 minuten gaat het weer verder richting Heerhugowaard en Obdam in een groepje wat langzaam aanzwelt tot zo'n 15 man. Ik voel me net een blindegeleidehond als ik net voor een stoplicht als enige de pijl zie die rechtsaf wijst richting Hensbroek. 14 man staat er stil voor rechtdoor, ik als enige voor rechtsaf en kan ze slechts met veel moeite overtuigen van mijn gelijk. Het groene licht zet mij weer in beweging en als ik 2 minuten later omkijk zie ik dat de rest van de groep toch maar mijn voorbeeld is gevolgd en zo'n 100 meter achter mij rijdt. Ik verhoog mijn tempo iets en na een kwartier en 8km verder bij Avenhorn zie ik het eerste bezwete gezicht pas weer in mijn wiel verschijnen. Het heeft ze duidelijk moeite gekost en dat was nou precies mijn bedoeling, haha!
Na 96 km in Scharwoude komen we aan bij het IJsselmeer en draaien naar het zuiden richting de bekende vissersplaatsjes.
Op de IJsselmeerdijk hebben we schuin wind mee en gaat het nog steeds met een aardig groepje in mijn wiel en met een lekker tempo eerst langs Schardam. Vervolgens gaat het langs Edam (van de kaasjes) en Volendam (van de palingsound)en komen we ten slotte na 121 km aan bij de 2e controlepost in Monnickendam. Tot mijn blije verbazing vind ik nog een tweede stukje rijstevlaai in mijn rugzak die zelfs nog beter smaakt dan het eerste stuk. Twee bekertjes sportdrank er achteraan en de laatste 20 km zullen een eitje zijn.
Na een kleine 10 minuten ben ik weer op weg naar Uitdam en is de IJsselmeerdijk inmiddels ingeruild voor de Waterlandse Zeedijk. Na nog een paar kilometer kopwerk, vereeuwigd voor het nageslacht door Sportplaat.nl, laat ik mij terugzakken naar de staart van het groepje en laat mij verder naar Amsterdam leiden.
Na Durgerdam te zijn gepasseerd, met heel in de verte op het water het eiland Pampus, rij ik via de Zuiderzeeweg (en brug) onze hoofdstad weer binnen.
Het mooie weer en de autoloze straten hebben veel voetgangers op de been gebracht en de drukte doet een beetje chaotisch aan. Het valt dan ook niet mee om tussen alle hoofden de pijlen terug te vinden die de weg aangeven terug naar de Dam. Uiteindelijk bereik ik laverend tussen voetgangers en trams de finish en laat mij belonen met een laatste stempel, een bidon en een kitscherige medaille met bijpassend rood-wit-blauw lint.
Ik geniet nog even van de gezellige drukte, de zon en de muzikale ambiance en fiets daarna weer over de reeds bekende weg naar mijn auto die ik in ongeschonden staat weer terugvind.
De Dam tot Dam Fietsclassic mag wat mij betreft uitgroeien tot een ware klassieker. Mij is het erg goed bevallen, mooie route, goed georganiseerd en alles in een ontspannen sfeer. De 3e editie ben ik weer van de partij!

Weekje Limburg

zondag 14/09/2008 Boogie's Extreme, 150 km - 5 uur 12 min.
dinsdag 16/09/2008 Hersteltraining, 58 km - 3 uur 00 min.
woensdag 17/09/2008 Rondje Cauberg, 108 km - 3 uur 47 min.
donderdag 18/09/2008 Hersteltraining, 26 km - 1 uur 00 min.

Weer thuis na een lekker weekje fietsen en ontstressen in het altijd mooie Zuid-Limburg. Vanaf ons vaste stekkie, Landsrade, 4 mooie ritten gemaakt met bovenstaande resultaten.
Zondags de eerste editie van Boogie's Extreme, een toertocht vanuit Valkenburg die voornamelijk door België heen ging met als toetje in de laatste 35km de finale van de Amstel Gold Race in de vorm van achtereenvolgens de Loorberg, Gulperberg, Kruisberg, Eyserbosweg, Fromberg, Keutenberg en Cauberg. Om nog even de laatste restjes eruit te persen zullen we maar zeggen!
Jammer dat er 3 onwillige Belgische gemeentes waren die ervoor zorgden dat het gedeelte bij de zuiderburen op het laatste moment nog aangepast moest worden. Nu was het stuk in België een heen-en-weer-route en toch wat minder interessant dan de originele route. Wel zat de lekkere klim vanaf Nessonvaux naar Banneux er nu in, de enige positieve verandering.
Over het weer had niemand te klagen, volop zon de hele dag, al zal het voor de koukleumen een moeilijke ochtend geweest zijn. Amper 7 graden bij mijn start om 8.30 uur en ik was blij dat ik de armstukken deze keer niet vergeten was!
De tocht was prima verzorgd, goed uitgepijld, uitgebreide verversingsposten, tussentijden met video-opnames en als laatste nog een tijdregistratie van de beklimming van de Cauberg. Die was voor de helft (in de lengte uiteraard) afgesloten voor het autoverkeer en gereserveerd voor een mini-mini klimtijdritje. De speaker deed zijn best om alle gemiddelde klimtijden in de ether te gooien, die van mij heb ik helaas niet gehoord. Na het inleveren van het stuurbordje en de chip en met een Boogie's Extreme T-shirt in de achterzak kon ik nog zo'n 3km uitrijden tot aan Sibbe waar mijn auto geparkeerd stond.
Al met al een leuk evenement, waar nog wel wat rek in zit maar zeker aan te raden.
Na een maandag gevuld met vlaai en een fikse wandeling door de Limburgse heuvels was het dinsdag tijd voor een hele rustige fietstocht en samen met moederlief ging ik op pad voor een ritje van ± 60km. Gebruik makend van het fietsroutenetwerk en de te volgen nummers op een briefje in de achterzak was de gekozen weg uiteindelijk toch iets pittiger dan we dachten. Op de laatste klim van de dag, de "Koning van Spanje", werd nog even getoond dat het fietsen in de genen zit. Zie de volgende video als het ultieme bewijs.



De woensdag was weer voor mij alleen.
Ik had een mooi rondje vanaf de kaart in mijn hoofd geprent met o.a. de Cauberg en de Loorberg. Zo'n 35km op en af en dat zou ik dus 3x gaan rijden. Geïnspireerd door het mooie weer en het mooie landschap ging het eigenlijk iets te enthousiast en het 3e rondje was het beste er wel vanaf. Het laatste rondje heb ik dan ook gesmokkeld en de Cauberg eruit gelaten, maar dat moet je aan niemand verder vertellen. Een pittige training en ik voelde de beentjes aardig na afloop!
Over de donderdag kan ik kort zijn. Even lekker een uurtje losgetrapt in het zonnetje, de vermoeidheid uit de benen gefietst.
Een zeer geslaagde fietsweek met goed weer en in een prachtige omgeving.

Nummer 100

Het 100e blogbericht! Nog even snel die mijlpaal neerzetten voordat ik over een kleine 2 uur naar Limburg vertrek.
Zondag Boogie's Extreme rijden en daarna lekker nog een weekje er aan vast plakken in de Zuid-Limburgse heuvels. Tot volgende week vrijdag wordt het hier dus even stil, maar met 100 berichten in het archief zou ik zeggen : genoeg te lezen!
Op naar de Limburgse vlaai!

De lucht in

Na gisteren voelde ik mijn spiertjes toch redelijk dus vanavond een gewone D1-training. Het was weer lekker weer vandaag, niet al teveel wind en een goede fietstemperatuur. Klaarblijkelijk ook goed weer om een ballonnetje op te laten, ik heb er zeker 5 de lucht in zien gaan onderweg.
Het rondje ging via Rijsoord en Heerjansdam langs de Carnisse- en Rhoonse Grienden. Na de golfbaan gekeerd en via Barendrecht weer terug naar Capelle. Verder niet veel bijzonderheden, ik kon de hartslag vrij constant houden en lekker tempo gedraaid.
Een ritje van 64 km in 2 uur en 2 min.
Morgen misschien nog even wat losrijden en dan vrijdag richting Limburg. Na het surfen over diverse weersites lijkt het er trouwens op dat we zondag aardig weer krijgen. Voor de organisatie van Boogie's Extreme ook goed want als de eerste editie al gelijk helemaal verregend is ook balen.
Laat ik vast maar eens wat spullen gaan inpakken, tot later!

Comeback

Opvallend wielernieuws vandaag : Lance Armstrong bereidt een comeback in het wielerpeloton voor en wil voor de 8e keer de Tour de France winnen!
Hier op de website van Vanity Fair kan je het volledige artikel lezen, hieronder een stukje waaruit blijkt dat het serieus is.

“……..As we sat in our terrace chairs overlooking the manicured vista, Armstrong nervously fingered the yellow band on his wrist. He insisted he had something on his mind. “Something huge,” as he put it. I braced for the worst.
Then, in almost robotic fashion, he said, “I’m going back to professional cycling. I’m going to try and win an eighth Tour de France.”
For a moment I gaped at him. Was I being punked? (Armstrong would later tell Doug Ulman, the president and C.E.O. of L.A.F., that my eyes bulged into saucers, like some boinged-out character in a Ralph Steadman illustration.) As the news sank in, though, I realized he was deadly serious. I knew from Armstrong’s memoir, It’s Not About the Bike, that his VO2 max (the gauge by which the human body’s capacity to transport and use oxygen is measured) is superhuman, his ship-sail lungs uncommonly efficient.
But at age 37? A 2,000-mile, 23-day race, much of it uphill? By next July?

I asked him, rather ungraciously, if he wasn’t too old to get back into shape that quickly. He laughed. And he was off and running. “Look at the Olympics. You have a swimmer like Dara Torres. Even in the 50-meter event [freestyle], the 41-year-old mother proved you can do it. The woman who won the marathon [Constantina Tomescu-Dita, of Romania] was 38. Older athletes are performing very well. Ask serious sports physiologists and they’ll tell you age is a wives’ tale. Athletes at 30, 35 mentally get tired. They’ve done their sport for 20, 25 years and they’re like, I’ve had enough. But there’s no evidence to support that when you’re 38 you’re any slower than when you were 32. “Ultimately, I’m the guy that gets up. I mean, I get up out of bed a little slow. I mean, I’m not going to lie. I mean, my back gets tired quicker than it used to and I get out of bed a little slower than I used to. But when I’m going, when I’m on the bike—I feel just as good as I did before.” I wasn’t totally buying it. “Are you really 100 percent going to race in the Tour de France?”
“One hundred percent!” he replied. “One hundred percent!...................”

Heb ik 'm dan toch al zien trainen in de Franse Alpen, in juni? Op de 28e tijdens mijn beklimming van de Col de Glandon? Ik had al zo mijn vermoedens.
Dat hij in training is, is wel duidelijk. Kijk naar onderstaande video van de Leadville 100. Een 100-mijls mountainbikerace op 9 augustus 2008 waar hij als 2e finishte.

ADHD

Vandaag weer eens wat anders en een rit gereden met hoge trapfrequentie. En dat viel eigenlijk best wel tegen.
Met een verzet van 39x17 en een trapfrequentie tussen de 100 en 110 was het vooral in het begin stuiteren op het zadel. Daarna ging het langzaam steeds beter en kon ik wat "ronder" draaien. Trainingstechnisch ben ik geen specialist maar volgens mij is dit best een goede training voor de coördinatie en techniek van de trapbeweging.
Ik weet wel dat ik het in ieder geval goed voelde in mijn hamstrings en bilspieren en dat het best vermoeiend was. De hartslag lag op een veel hoger niveau dan ik eigenlijk had verwacht.
Het was trouwens lekker weer om te fietsen, goed temperatuurtje en niet al teveel wind. Het rondje wat ik heb gereden was het ouderwetse "rondje Vlist" wat vooral begin jaren 90, toen ik nog in Rotterdam Zevenkamp woonde, het vaste trainingsrondje was. Over de dijk naar Schoonhoven, daarna langs de Vlist en door het gelijknamige dorpje richting Haastrecht en via Gouda en Moordrecht weer langs de Hollandse IJssel terug naar Capelle.
Een mooi rondje van 62 km wat vanavond in 2 uur en 2 minuten werd voltooid.
De laatste ±8km trouwens rustig en een tandje zwaarder uitgereden. Wat een verademing was dat na ruim anderhalf uur "ADHD-fietsen"!

Macht

Volgens Van Daele:

macht de; v(m) -en 1 vermogen: bij ~e zijn in staat 2 sterkte, kracht 3 wettelijke bevoegdheid: hiertoe heb ik geen ~ 4 invloed, betekenis: de ~ vd VS 5 persoon of zaak die macht heeft; leger, overheid, mogendheid, staat: de wetgevende ~; landmacht, luchtmacht; grootmacht, supermacht 6 (rekenk) product van twee of meer gelijke factoren: de tweede ~ van 8 is 64

Vanavond had ik goede benen, héééle goed benen, vanaf de eerste tot de laatste minuut. En dat is lekker fietsen!
Ik had zogezegd macht en dan gaat alles als vanzelf, je trapt makkelijk een tandje zwaarder, je snijdt de bochten beter aan, en je fiets is als een stuk boetseerklei waarmee je alles kunt doen. Alles wat ik voelde waren mijn bovenbenen die in een onvermoeibaar tempo de pedalen lieten ronddraaien, 2 tournedos speciaal, geserveerd op een heel groot bord!
Met Boogie's Extreme in het vooruitzicht, a.s. zondag, ben ik niet ontevreden met deze constatering die verdraaid veel op het ontwikkelen van "vorm" wijst.
Een keer extra over de Van Brienoordbrug en door de Heinenoordtunnel kon er dan ook makkelijk vanaf, het leverde mooie grafieken op:


Na 69 km en 2 uur en 10 min. was ik weer terug. Moet ik nog zeggen dat ik lekker gereden had? Lijkt me duidelijk en doe mij nog maar een paar van zulke ritjes!
Het leek wel of het eten daarna ook lekkerder was dan anders, allemachtig lekker, maar dat zal wel verbeelding zijn geweest.

Windhappen

Zaterdag 6 september 2008.
Net als afgelopen donderdag staat er veel wind vandaag, wat meer uit het zuiden maar nog steeds even krachtig. 5 of zoiets.
Om 12.15 uur ga ik er op uit, een middagje windhappen op de fiets. Eerst richting Zwijndrecht, zuidwaarts dus pal tegen de wind in. Het valt me echter mee, het gaat makkelijker dan donderdag en ik heb er weinig last van. Na Zwijndrecht gaat het door de Alblasserwaard via Wijngaarden, waar ik dwars door de plaatselijke braderie heen fiets, richting Noordeloos. De weg na Wijngaarden loopt dood en gaat eigenlijk verder in een smal wandelpad, op de kaart in Google Earth zag dit er toch wat anders uit. Ik rij voorzichtig over het losse grind en kom uiteindelijk zo'n 100 meter verder bij de weg naar Noordeloos uit en rij verder lekker voor de wind. Er passeren wat toeterende auto's, zowel achter als voor mij en ik begin te vermoeden dat ik hier helemaal niet mag rijden met de fiets! Later blijkt dat inderdaad zo te zijn, gelukkig is de weg niet druk en bij de volgende rotonde kan ik mijn weg over het fietspad vervolgen. Voor Noordeloos sla ik rechtsaf naar Goudriaan en vervolgens naar Ottoland en langs de Graafstroom tot aan Kinderdijk waar ik weer rechtsaf ga en nu richting de Lekdijk tussen Streefkerk en Nieuw-Lekkerland. Op de dijk gekomen sla ik linksaf waar ik tot aan de pont naar Krimpen a/d Lek de wind vol op de kop heb. Op de pont kan ik gelukkig even op adem komen voor het laatste stuk. Het is erg druk op de pont, vooral veel auto's en opvallend weinig fietsers, en omdat ik vrijwel als laatste de pont op kwam rijden duurt het even voor ik er weer af ben. Bij het verlaten van de pont worstel ik mij met ingehouden adem door de wolk uitlaatgassen en vervolg mijn weg richting Ouderkerk a/d IJssel. Daarna nog een klein stukje langs de Hollandse IJssel waar ik Capelle aan de overkant al zie liggen. Een kwartiertje later ben ik weer thuis na 109 km en 3 uur en 28 min. fietsen. De zon is uiteindelijk ook nog aardig gaan schijnen en met een voldaan gevoel stap ik de lift in. Lekker gereden.

Zwijndrecht-Alblasserwaard

Share your bike routes @ Bikely.com

Pagina 7

Daar sta je dan op pagina 7 van hét race & mtb magazine "Fiets". Webfietser van de maand september en dat na slechts 9 maanden bloggen. Een prettige "bevalling" kan je wel zeggen. Ze hebben er een leuk stukje van gemaakt dat ik echter toch nog even van de nodige nuances wil voorzien.
Ten eerste is de foto van een jaar geleden boven op de Mont Ventoux en met het nog aanwezige zwembandje duidelijk in beeld! (ik was daar minimaal 15kg zwaarder). Je blijft lekker drijven in het zwembad maar met die verpakking zou ik het met de Marmotte heel wat zwaarder hebben gehad.
Na de Marmotte was er inderdaad even sprake van een dipje, maar de relatieve rustpauze was ook wel gepland. Het opstarten daarna was even wat moeilijk maar om nou te stellen dat ik er tabak van had is misschien ietwat te sterk uitgedrukt.
Maar verder alle credits naar de redactie, zeker ook vanwege de gewonnen mobiele telefoon. Ik heb me dan ook maar weer per vandaag geabonneerd op "Fiets". Wat? Was je dat als fanatieke fietser dan niet? Nee, na ruim 15 jaar abonnee te zijn geweest heb ik het zo'n 2 of 3 jaar geleden opgezegd. Ik kocht 'm al weer een tijdje los maar nu vind ik het blad dusdanig verbeterd dat een abonnement op z'n plaats is. Voor wat hoort wat, toch?
Het is leuk te zien wat zo'n publicatie oplevert voor je weblog. Onderstaand de statistieken van de afgelopen week waarbij op te merken is dat de abonnees het blad op donderdag 4 sept. op de mat kregen en de losse verkoop vandaag, 5 sept. is gestart.
De grafiek spreekt voor zich.
Allemaal bedankt voor de leuke reacties en fietse dit weekend!

Herfst in pieken en dalen

Donderdag 4 september 2008.
Zoals ik al zei, het weer kan snel omslaan. Dinsdag kwam het bakken naar beneden, woensdag een mooie avond, vandaag waai ik in de eerste kilometers zo ongeveer uit m'n shirtje. Na 5 minuten fietsen zit ik al in D2 te harken en lijkt het wel of ik gedronken heb, ik slinger naar alle kanten op het fietspad. Gelukkig is het niet druk op het fietspad, niet zo gek met dit weer.
Met in het achterhoofd dat ik dit ook allemaal mee ga krijgen gaat het over de VBB en daarna gaat het eindelijk een beetje draaien. Ook voor de benen kwam de wind rauw op het dak, nu ze warm zijn gedraaid kan het ze weinig schelen.
Sinds een paar dagen heb ik de module in huis om de gegevens van mijn fietscomputer op de PC te verwerken en hier zijn de eerste resultaten:
Bovenste grafiek is het profiel van de rit, het lijken wel 2 molshopen en 2 kuilen in de weg maar daarmee doe ik de Van BrienenoordBrug en de Heinenoordtunnel te weinig eer aan.
Het is duidelijk te zien dat de hartslag (grafiek 2) in het begin duidelijk in gevecht met de wind was met een uitschieter naar 209. Foutje in de registratie lijkt me, want ik kan me niet voorstellen dat ik ineens het hart van een jonge God in m'n slaap heb gekregen. De 3e grafiek (snelheid) en de 4e grafiek (vermogen) lopen een beetje parallel met het profiel van de rit.
Een ronde van 61 km die in 1 uur en 58 min. werd voltooid waarbij ik op het laatste stuk voor de wind met 2 vingers in de neus, 1 been in het pedaal, omgekeerd op het zadel en geblinddoekt, kortgezegd met gemak de 38 km/uur haalde. De snelste cooling-down ooit.
Al met al een nuttige training die ik nog net voor het donker kon afronden.
Ik heb er al veel over geschreven en ik heb 'm al in een veelvoud gereden, hier is 'ie dan in beeld, mijn favoriete trainingsronde "Rondje Puttershoek" :

Rondje Puttershoek

Share your bike routes @ Bikely.com