Koning winter heerst deze dagen en velen kijken al reikhalzend uit naar het moment dat ze de schaatsen onder kunnen gaan binden. Ik ben ook maar even de kelder ingedoken om te kijken of ik eigenlijk nog wel in het bezit was van een paar. En inderdaad, helemaal onderin een kast, ver weggedoken lagen een paar ingevette noren.
Vet van ruim 10 jaar oud want ik moest de film ver terugdraaien om een beeld te vinden van een paar voeten met ijzers er onder.
1997. Inderdaad, het jaar van de laatste Elfstedentocht.
We gaan de komende dagen maar eens kijken of mijn wielerbenen zich ook nog de schaatsbeweging kunnen herinneren.
Met de kerstdagen achter de rug en de maag gevuld met allerlei “excellent” voedsel (wat bovendien een “excellent” idee is van Appie H.) moest er natuurlijk wel wat aan extra verbranding gedaan worden. De kerstbomen gaan over een weekje, nu waren eerst de calorieën aan de beurt.
Op de 1e en 2e kerstdag hetzelfde rondje gereden (om niet een van beiden te bevoorrechten) van 62km vrijwel geheel langs de Hollandse IJssel naar Oudewater en daarna aan de andere kant weer terug tot Capelle. Ook exact in dezelfde tijd gereden (2 uur en 11 minuten) om verdere scheve blikken te voorkomen.
Met een schrale en nog vrij pittige oostenwind was het de eerste 20 minuten even tegen de wind doorbijten maar daarna was alles op bedrijfstemperatuur en was het eigenlijk heerlijk fietsen in het zonnetje. Uiteraard goed ingepakt dus dat betekende, van onder naar boven, achtereenvolgens: sokken, fietsschoentjes, neopreen overschoenen, lange fietsbroek (met zeem), korte fietsbroek (zonder), Craft ondershirt, fietsshirt korte mouwen, fietsshirt lange mouwen, windjack, winterhandschoenen, zonnebril, ijsmuts.
Een kleine bidon drinken mee in de achterzak (zodat het water niet bevriest) want met die droge lucht moet je toch proberen wat te drinken onderweg. Ook weer niet teveel natuurlijk want een sanitaire stop met dit weertype is niet echt prettig, voor je het weet zit je met een gele parabool vastgevroren aan de grond.
Zaterdag heb ik het lichaam even van de (koude) schrik laten bekomen maar vandaag moest ‘ie toch weer aan de bak. Een rit van 99km in 3 uur en 27 minuten. Iets langer dan gepland en de beentjes waren dan ook aardig leeg aan het eind (de kou vreet duidelijk aardig mee in het energieverbruik) maar het ging lekker en zo hebben we alle extra’s toch de laatste dagen weer gecompenseerd met een portie lichamelijke inspanning.
Nu nog even het vuurwerk- en oliebollenfestijn verwerken (jawel, de beste oliebollenbakker van Nederland zit in Rotterdam, Richard Visser kan een bezoekje van mij verwachten!) en dan kunnen we aan een spannend nieuw jaar beginnen.
EEN PRETTIGE JAARWISSELING VOOR IEDEREEN EN EEN GEZOND EN SPORTIEF SUCCESVOL 2009 !!!
zondag 28 december 2008
woensdag 17 december 2008
It's Magic!
Vandaag ben ik op vakantie geweest! Naar Mallorca! Lekker een rondje over het eiland gefietst in het zonnetje...........niet echt natuurlijk. Virtueel!
December is toch vooral de maand van de cadeaus en buiten de Sinterklaas en de Kerst is er natuurlijk de jaarwisseling. Mijn eigen jaarwisseling wel te verstaan!
Dat houdt ook niet op, weer een jaar erbij en ik zie Abraham al heeeeeeel in de verte fietsen! En ik kan remmen wat ik wil maar ze reageren niet, de wielen blijven draaien en vroeg of laat (liever zo laat mogelijk) zal ik hem inhalen.
Om dat vooruitzicht enigszins te verzachten heb ik mij in deze feestelijke cadeaumaand maar eens getrakteerd. De Tacx Swing is verleden tijd en de toekomst van het binnenfietsen ziet er ineens een stukje draaglijker uit met de Tacx i-Magic! Als Mohammed ('s winters) niet naar de berg kan, dan brengen we de berg gewoon naar Mohammed.
De Alpen en Dolomieten kan ik nu al vast beleven in de huiskamer en met de thermostaat op 25 graden komen we al lekker in de zomerstemming.
Vandaag dus even het speelgoed in elkaar gezet en op de computer geïnstalleerd, allemaal zo gepiept en daarna even uitproberen natuurlijk.
Bij elkaar 1 uur en 15 min. gefietst en de tijd is omgevlogen! Ik moet er wel nog even voor gaan zitten om alle mogelijkheden en instellingen onder de knie te krijgen en ik wil nog wat Real Life Video's op de kop tikken maar dan kan ik mij daarna echt in de virtuele wereld storten.
Het was trouwens lekker rustig op Mallorca, 3 auto's en 1 motor tegengekomen, heerlijk!
December is toch vooral de maand van de cadeaus en buiten de Sinterklaas en de Kerst is er natuurlijk de jaarwisseling. Mijn eigen jaarwisseling wel te verstaan!
Dat houdt ook niet op, weer een jaar erbij en ik zie Abraham al heeeeeeel in de verte fietsen! En ik kan remmen wat ik wil maar ze reageren niet, de wielen blijven draaien en vroeg of laat (liever zo laat mogelijk) zal ik hem inhalen.
Om dat vooruitzicht enigszins te verzachten heb ik mij in deze feestelijke cadeaumaand maar eens getrakteerd. De Tacx Swing is verleden tijd en de toekomst van het binnenfietsen ziet er ineens een stukje draaglijker uit met de Tacx i-Magic! Als Mohammed ('s winters) niet naar de berg kan, dan brengen we de berg gewoon naar Mohammed.
De Alpen en Dolomieten kan ik nu al vast beleven in de huiskamer en met de thermostaat op 25 graden komen we al lekker in de zomerstemming.
Vandaag dus even het speelgoed in elkaar gezet en op de computer geïnstalleerd, allemaal zo gepiept en daarna even uitproberen natuurlijk.
Bij elkaar 1 uur en 15 min. gefietst en de tijd is omgevlogen! Ik moet er wel nog even voor gaan zitten om alle mogelijkheden en instellingen onder de knie te krijgen en ik wil nog wat Real Life Video's op de kop tikken maar dan kan ik mij daarna echt in de virtuele wereld storten.
Het was trouwens lekker rustig op Mallorca, 3 auto's en 1 motor tegengekomen, heerlijk!
dinsdag 16 december 2008
Zand en keien
Met een reeds gesloten inschrijving voor Egmond-Pier-Egmond vanwege de reeds bereikte deelnemerslimiet van 3000 deelnemers en zo’n 1000 deelnemers aan de Rabo Beach Challenge van 6 december j.l. blijkt des te meer dat het rijden op het strand erg populair is.
Persoonlijk heb ik een bloedhekel aan al dat zand maar dat wil ik dan ook gelijk wel weer even nuanceren want een mooie strandwandeling in de herfst kan ik best waarderen. In de zomer zal je echter lang en vruchteloos naar me zoeken want
dan zal je me er absoluut niet vinden.
Het zal toch zeker een jaar of 20 geleden zijn geweest (Portugal 1988 of 1989?) dat ik in zomeruitrusting (zwembroek, badhanddoek, zonnebrand) aan de kust te vinden was.
Op de mountainbike heb ik het, na het lezen van allerlei enthousiaste berichten, vorige winter een keer geprobeerd. Dat ik daarna niet in jubelstemming verkeerde heeft misschien ook wel een beetje aan het materiaal gelegen (verkeerde banden) of het weer (windkracht 6 tegen met sneeuwbuien) maar ik vond het helaas niet voor herhaling vatbaar. Neemt niet weg dat ik met veel plezier de strandverhalen op bijvoorbeeld Gert’s Blog lees en ook zal ik de deelnemers van Egmond graag bij Studio Sport bewonderen maar ik laat met respect deze zandbak aan mij voorbijgaan.
Ook trekken we straks in het voorjaar weer massaal naar de Vlaamse Wielerklassiekers en de wegen in Noord Frankrijk om het gevecht aan te gaan met de kasseistroken en de onmogelijk geplaveide heuvels. Wegen die reeds door de Romeinen zijn aangelegd
en op z’n zachtst gezegd niet ideaal zijn om met een fiets over heen te rijden of zoals Tim Krabbé in “De Renner” schrijft : “de kasseien op de Muur van Geraardsbergen liggen erbij alsof ze er vanuit een helikopter door de Romeinen zijn neergesmeten”.
Toch stuiteren er jaarlijks weer vele duizenden wielertoeristen in navolging van de profs over de ongelijke stenen en worden er vele steile en schier onbegaanbare heuvels (vaak noodgedwongen te voet) beklommen.
Ik pas.
Wederom.
Net zoals het strand laat ik ook de kasseien links van mij liggen en laat ik deze kastijding van het menselijk lichaam aan mij voorbijgaan. De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zijn voor mij vooral prachtige koersen om vanaf de bank op de buis te volgen, bij voorkeur via een Belgische zender.
Als tussenstation prefereer ik ’s winters het bos en de modder maar ik ben vooral toch een man van het gladde asfalt, de polderwegen en in ultima forma de Alpenreuzen. Dan ben ik in mijn element, als een vis in het water en geluk bestaat dan uit bordjes met stijgingspercentages, prachtige bergmeren en vergezichten met besneeuwde bergtoppen.
Het is december, koud en de jaarwisseling komt steeds dichterbij. Gelukkig maar want de zomer van 2009 kan voor mij niet vroeg genoeg beginnen.
Persoonlijk heb ik een bloedhekel aan al dat zand maar dat wil ik dan ook gelijk wel weer even nuanceren want een mooie strandwandeling in de herfst kan ik best waarderen. In de zomer zal je echter lang en vruchteloos naar me zoeken want
dan zal je me er absoluut niet vinden.Het zal toch zeker een jaar of 20 geleden zijn geweest (Portugal 1988 of 1989?) dat ik in zomeruitrusting (zwembroek, badhanddoek, zonnebrand) aan de kust te vinden was.
Op de mountainbike heb ik het, na het lezen van allerlei enthousiaste berichten, vorige winter een keer geprobeerd. Dat ik daarna niet in jubelstemming verkeerde heeft misschien ook wel een beetje aan het materiaal gelegen (verkeerde banden) of het weer (windkracht 6 tegen met sneeuwbuien) maar ik vond het helaas niet voor herhaling vatbaar. Neemt niet weg dat ik met veel plezier de strandverhalen op bijvoorbeeld Gert’s Blog lees en ook zal ik de deelnemers van Egmond graag bij Studio Sport bewonderen maar ik laat met respect deze zandbak aan mij voorbijgaan.
Ook trekken we straks in het voorjaar weer massaal naar de Vlaamse Wielerklassiekers en de wegen in Noord Frankrijk om het gevecht aan te gaan met de kasseistroken en de onmogelijk geplaveide heuvels. Wegen die reeds door de Romeinen zijn aangelegd
en op z’n zachtst gezegd niet ideaal zijn om met een fiets over heen te rijden of zoals Tim Krabbé in “De Renner” schrijft : “de kasseien op de Muur van Geraardsbergen liggen erbij alsof ze er vanuit een helikopter door de Romeinen zijn neergesmeten”.Toch stuiteren er jaarlijks weer vele duizenden wielertoeristen in navolging van de profs over de ongelijke stenen en worden er vele steile en schier onbegaanbare heuvels (vaak noodgedwongen te voet) beklommen.
Ik pas.
Wederom.
Net zoals het strand laat ik ook de kasseien links van mij liggen en laat ik deze kastijding van het menselijk lichaam aan mij voorbijgaan. De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zijn voor mij vooral prachtige koersen om vanaf de bank op de buis te volgen, bij voorkeur via een Belgische zender.
Als tussenstation prefereer ik ’s winters het bos en de modder maar ik ben vooral toch een man van het gladde asfalt, de polderwegen en in ultima forma de Alpenreuzen. Dan ben ik in mijn element, als een vis in het water en geluk bestaat dan uit bordjes met stijgingspercentages, prachtige bergmeren en vergezichten met besneeuwde bergtoppen.
Het is december, koud en de jaarwisseling komt steeds dichterbij. Gelukkig maar want de zomer van 2009 kan voor mij niet vroeg genoeg beginnen.
maandag 15 december 2008
Kerstverlichting
Hangen de ballen en de lampjes al in de boom?
Staan alle kaarsen op hun plek en zijn de kerstkaarten verstuurd?
Nog 10 nachtjes slapen en dan mogen we aanvallen op het kerstontbijt/lunch/diner!
Voor degenen die geen kerstboom in huis hebben gehaald is onderstaande versiering misschien een idee.
MonkeyLectric from Jade Ajani on Vimeo
Staan alle kaarsen op hun plek en zijn de kerstkaarten verstuurd?
Nog 10 nachtjes slapen en dan mogen we aanvallen op het kerstontbijt/lunch/diner!
Voor degenen die geen kerstboom in huis hebben gehaald is onderstaande versiering misschien een idee.
MonkeyLectric from Jade Ajani on Vimeo
zondag 14 december 2008
Wintercriterium
Met een paar graadjes minder koud en ook een stuk minder wind dan gisteren was het vanmiddag best lekker weer om nog even 2 uurtjes de racefiets te pakken. Een pittige training met 4 x de Van Brienenoordbrug op en neer en ik heb het niet getimed maar laten we zeggen dus bij elkaar 4 series van 2 x 2.30 min. in D2/D3 met tussen elke serie een rondje van zo'n 4 km.
Op onderstaand kaartje kun je aan de linkerkant de VBB zien en het tussenrondje links ervan. Ik denk dat ik niet verder dan 6km hemelsbreed van huis ben geweest maar met de warming-up en cooling-down kwam ik toch op een totaal uit van 55km in totaal 1 uur en 54 min.
Eerst even een versnellingskabeltje vervangen en dan volgende week weer eens een ATB-tochtje uitzoeken, want ik krijg modderontwenningsverschijnselen!
Op onderstaand kaartje kun je aan de linkerkant de VBB zien en het tussenrondje links ervan. Ik denk dat ik niet verder dan 6km hemelsbreed van huis ben geweest maar met de warming-up en cooling-down kwam ik toch op een totaal uit van 55km in totaal 1 uur en 54 min.
Eerst even een versnellingskabeltje vervangen en dan volgende week weer eens een ATB-tochtje uitzoeken, want ik krijg modderontwenningsverschijnselen!
zaterdag 13 december 2008
Reservebank
Vandaag een duurtraining in omstandigheden die zowaar een beetje op winter leken. Een zonnetje, een koude oostenwind en een temperatuur dicht bij het vriespunt. Kortom, weer om lekker een stuk te rijden op de racefiets!
Maar een duik in de winterkleding was dus wel nodig en de neopreen overschoenen kwamen nu eindelijk van pas. Goed aangekleed ging het dus van start, een valse start wel te verstaan want na precies 5 min. bij het weer op gang komen na een stoplicht hoorde ik een harde PLING!!! uit mijn achterwiel en met een meteen aanlopend remblokje wist ik genoeg. Nee, het was geen kerstklokje wat ik had gehoord maar, je raadt het al, een gebroken spaak!
Dat was dus gelijk omkeren en na 10 min. stond ik weer voor mijn deur en keek ik naar een verbaasde blik van mijn vader.
"Nu al weer terug?"
(het antwoord in mijn hoofd was : "Ja, niet te lange rit vandaag, 10 min. is zat met dit weer!")
"Spaak gebroken", kwam er uit mijn mond.
"En nu?"
"Even de reservespelers van de bank halen en dan gaan we gewoon opnieuw beginnen!"
M'n zomerwielen stonden gelukkig nog niet in de kelder en na een snelle wissel was ik 10 min. later weer op weg.
Na dit euvel kan ik trouwens mededelen dat de Shimano WH-R535 wielen hierbij te koop worden aangeboden, doe een leuk bod, hou er wel rekening mee dat je zo'n 6 weken op een nieuwe spaak kan wachten (zo lang deed Shimano er vorige keer over en dat zal nu niet anders zijn).
Maar goed, de rit kon dus verder en gelukkig hielden deze wielen zich wel aan de afspraak.
Een rondje door het Westland was al weer een tijdje geleden dus dat werd de route die ik ging rijden, een uurtje of 3 was de verwachting.
Op een mooie droge weg (eindelijk) ging het na een druk stukje Rotterdam-Noord richting vliegveld Zestienhoven, waarna het op de weg wat rustiger werd. Af en toe was het wel oppassen voor bevroren plassen maar met wat stuurmanskunst ging dat gelukkig allemaal goed.
Na Vlaardingen ging het door de Broekpolder, waar het altijd weer mooi fietsen is, richting Maasland en vervolgens met nog steeds de wind al dan niet schuin in de rug naar De Lier.
Na zo'n 45 km fietsen werd het een stukje pittiger en met de wind tegen voelde ik op dat moment pas dat het toch wel aardig koud was. Ik deed snel even een rondje op mijn fietscomputertje en een temperatuur van -1 kwam in beeld. Nou is een een fietscomputer primair niet gemaakt om de temperatuur tijdens het fietsen weer te geven en kan het daarom natuurlijk wat afwijken van de werkelijkheid maar het kwam in ieder geval wel overeen met de gevoelstemperatuur!
Gelukkig deed al het beschermende textiel goed z'n werk dus absoluut geen koude tenen of handen of andere lichaamsdelen. Ik kon mij dus blijven concentreren op het fietsen wat dan ook gewoon lekker ging.
Na Schipluiden ging het richting de Delftse Schie die ik overstak via de Kandelaarsbrug om vervolgens richting de Ackerdijkse Plassen te fietsen. Daarna via de Oude Bovendijk, waar ik de wind echt pal op de kop had, weer terug naar vliegveld Zestienhoven.
De laatste 15km waren identiek aan de eerste 15km met dien verstande dat ik aan de andere kant van de weg reed. Het was inmiddels kwart over 4 geworden, de zon was net in een rood jasje in de verte verdwenen dus nog even doorfietsen om niet in het schemer op te lossen (zonder licht). Maar dat was geen probleem omdat het schemer vooral veroorzaakt werd door de bril die ik nog ophad. De bril afzetten scheelde een uur en dus was ik na exact 3 uur fietsen en 85km voor het donker weer thuis.
Een lekkere rit, beetje fris maar dit is nog altijd beter dan al die nattigheid van de laatste weken.
De reservespelers speelden trouwens foutloos, dus volgende wedstrijd in de basis!
Maar een duik in de winterkleding was dus wel nodig en de neopreen overschoenen kwamen nu eindelijk van pas. Goed aangekleed ging het dus van start, een valse start wel te verstaan want na precies 5 min. bij het weer op gang komen na een stoplicht hoorde ik een harde PLING!!! uit mijn achterwiel en met een meteen aanlopend remblokje wist ik genoeg. Nee, het was geen kerstklokje wat ik had gehoord maar, je raadt het al, een gebroken spaak!
Dat was dus gelijk omkeren en na 10 min. stond ik weer voor mijn deur en keek ik naar een verbaasde blik van mijn vader.
"Nu al weer terug?"
(het antwoord in mijn hoofd was : "Ja, niet te lange rit vandaag, 10 min. is zat met dit weer!")
"Spaak gebroken", kwam er uit mijn mond.
"En nu?"
"Even de reservespelers van de bank halen en dan gaan we gewoon opnieuw beginnen!"
M'n zomerwielen stonden gelukkig nog niet in de kelder en na een snelle wissel was ik 10 min. later weer op weg.
Na dit euvel kan ik trouwens mededelen dat de Shimano WH-R535 wielen hierbij te koop worden aangeboden, doe een leuk bod, hou er wel rekening mee dat je zo'n 6 weken op een nieuwe spaak kan wachten (zo lang deed Shimano er vorige keer over en dat zal nu niet anders zijn).
Maar goed, de rit kon dus verder en gelukkig hielden deze wielen zich wel aan de afspraak.
Een rondje door het Westland was al weer een tijdje geleden dus dat werd de route die ik ging rijden, een uurtje of 3 was de verwachting.
Op een mooie droge weg (eindelijk) ging het na een druk stukje Rotterdam-Noord richting vliegveld Zestienhoven, waarna het op de weg wat rustiger werd. Af en toe was het wel oppassen voor bevroren plassen maar met wat stuurmanskunst ging dat gelukkig allemaal goed.
Na Vlaardingen ging het door de Broekpolder, waar het altijd weer mooi fietsen is, richting Maasland en vervolgens met nog steeds de wind al dan niet schuin in de rug naar De Lier.
Na zo'n 45 km fietsen werd het een stukje pittiger en met de wind tegen voelde ik op dat moment pas dat het toch wel aardig koud was. Ik deed snel even een rondje op mijn fietscomputertje en een temperatuur van -1 kwam in beeld. Nou is een een fietscomputer primair niet gemaakt om de temperatuur tijdens het fietsen weer te geven en kan het daarom natuurlijk wat afwijken van de werkelijkheid maar het kwam in ieder geval wel overeen met de gevoelstemperatuur!
Gelukkig deed al het beschermende textiel goed z'n werk dus absoluut geen koude tenen of handen of andere lichaamsdelen. Ik kon mij dus blijven concentreren op het fietsen wat dan ook gewoon lekker ging.
Na Schipluiden ging het richting de Delftse Schie die ik overstak via de Kandelaarsbrug om vervolgens richting de Ackerdijkse Plassen te fietsen. Daarna via de Oude Bovendijk, waar ik de wind echt pal op de kop had, weer terug naar vliegveld Zestienhoven.
De laatste 15km waren identiek aan de eerste 15km met dien verstande dat ik aan de andere kant van de weg reed. Het was inmiddels kwart over 4 geworden, de zon was net in een rood jasje in de verte verdwenen dus nog even doorfietsen om niet in het schemer op te lossen (zonder licht). Maar dat was geen probleem omdat het schemer vooral veroorzaakt werd door de bril die ik nog ophad. De bril afzetten scheelde een uur en dus was ik na exact 3 uur fietsen en 85km voor het donker weer thuis.
Een lekkere rit, beetje fris maar dit is nog altijd beter dan al die nattigheid van de laatste weken.
De reservespelers speelden trouwens foutloos, dus volgende wedstrijd in de basis!
zondag 7 december 2008
Profiteur
Ik geef het toe, ik ben een profiteur. Maar ach, iedereen heeft zo z'n mindere kanten.
Ik moet dan ook met schaamrood op de kaken bekennen dat ik vandaag, net als een flink deel van het afgelopen jaar meedogenloos misbruik heb gemaakt van het mooie weer en de overvloedige zonneschijn om te gaan fietsen.
Hoewel de plannen eerst richting Veenendaal gingen om daar wat met de ATB te gaan stoeien, besloot ik toch maar om ook vandaag een lekkere duurtraining te gaan doen op de racefiets.
Het duurvermogen is namelijk aardig ingekakt en er moeten dus kilometers gemaakt worden.
Een mooie ronde door het Groene Hart, via Nieuwerkerk a/d IJssel, Zevenhuizen, de Rottemeren, Bergschenhoek, Berkel en Roderijs, Zoetermeer, Benthuizen, Zoeterwoude. Hazerswoude, Boskoop, Waddinxveen, wederom Zevenhuizen en Nieuwerkerk a/d IJssel en ten slotte Capelle.
Na het passeren van 10 plaatsnamenbordjes stond er 103km op de teller en waren er 3 uur en 39 min. voorbijgegaan. Sneller kan ik een middagje genieten niet vertellen!
En hoewel de zon uitbundig scheen lukte het hem toch niet om de weg droog te krijgen dus werd alsnog de rekening door Moeder Natuur gepresenteerd via een tot aan mijn oren smerige fiets.
Dat was dus gelijk poetsen geblazen, want ik heb al een goed voornemen voor het komende jaar: de fiets gelijk schoonmaken, bij wijze van spreken nog met de fietsschoentjes aan en de helm op!
Hij staat dan ook weer te blinken in de woonkamer, alsof 'ie niet buiten is geweest. Het lijkt wel alsof 'ie naar me lacht.....................
Ik moet dan ook met schaamrood op de kaken bekennen dat ik vandaag, net als een flink deel van het afgelopen jaar meedogenloos misbruik heb gemaakt van het mooie weer en de overvloedige zonneschijn om te gaan fietsen.
Hoewel de plannen eerst richting Veenendaal gingen om daar wat met de ATB te gaan stoeien, besloot ik toch maar om ook vandaag een lekkere duurtraining te gaan doen op de racefiets.
Het duurvermogen is namelijk aardig ingekakt en er moeten dus kilometers gemaakt worden.
Een mooie ronde door het Groene Hart, via Nieuwerkerk a/d IJssel, Zevenhuizen, de Rottemeren, Bergschenhoek, Berkel en Roderijs, Zoetermeer, Benthuizen, Zoeterwoude. Hazerswoude, Boskoop, Waddinxveen, wederom Zevenhuizen en Nieuwerkerk a/d IJssel en ten slotte Capelle.
Na het passeren van 10 plaatsnamenbordjes stond er 103km op de teller en waren er 3 uur en 39 min. voorbijgegaan. Sneller kan ik een middagje genieten niet vertellen!
En hoewel de zon uitbundig scheen lukte het hem toch niet om de weg droog te krijgen dus werd alsnog de rekening door Moeder Natuur gepresenteerd via een tot aan mijn oren smerige fiets.
Dat was dus gelijk poetsen geblazen, want ik heb al een goed voornemen voor het komende jaar: de fiets gelijk schoonmaken, bij wijze van spreken nog met de fietsschoentjes aan en de helm op!
Hij staat dan ook weer te blinken in de woonkamer, alsof 'ie niet buiten is geweest. Het lijkt wel alsof 'ie naar me lacht.....................
zaterdag 6 december 2008
Decemberstress
Eindelijk weer wat zon, dus vandaag kon de racefiets weer van stal gehaald worden. Die dacht aan z'n winterslaap te kunnen beginnen. Fout gedacht!
Fietsen op een zaterdagmiddag is in de zomer al geen pretje (en dan doel ik op het drukke verkeer) maar in de laatste maand van het jaar kan je ook maar beter vroeg op stap gaan want de overige wakkere Nederlanders lijden dan namelijk aan Decemberstress!
Eerst beginnen we met de Sinterklaasstress of de surprisestress, het is me om het even.
Iedereen onderweg om zich met z'n allen tegelijk scheel te pinnen (hoezo kredietcrisis?, volgens Equens lag de top dit jaar op 332 pinacties per seconde!) ) voor kadootjes en kunstgebitversnellers (waarom die haast, de pepernoten en aanverwante artikelen lagen al in september in de winkel!).
En zonder Xbox 360, Playstation of Wii hoef je als ouder tegenwoordig natuurlijk niet thuis te komen.
Als baardmans weer vertrokken is schieten we gelijk door in de Kerstbomenstress (in sommige gevallen resulterend in een hardnekkig tuincentrumsyndroom) oftewel het gevecht om de beste boom en de laatste kerstverlichting, want hoe vroeg je ook bent, je bent elk jaar toch weer te laat.
En hoe mooi de boom ook is, die je een hele middag zoeken heeft gekost en je uitslag op je handen van de dennenaalden (elk jaar vergeet je die handschoenen weer) heeft opgeleverd, vrouwlief vindt 'm toch weer te klein, te groot, te groen. En na een middagje gezellig optuigen (waarbij je elkaar verbaal aftuigt) staat 'ie dan eindelijk.
Als het hele huis dan volhangt met kerstprullaria en je nergens meer fatsoenlijk kan gaan zitten zonder iets om te gooien gaan we lekker door naar de 2e Kadootjesstress. Wat geven we dit jaar aan iemand die alles al heeft? Je twijfelt elk jaar sterker om de chockeren met een ingepakte cadeaubon. Het wordt toch weer een op-het-laatste-moment-actie met een geurtje of je laat 'm dit jaar eens echt uit de broek
hangen met een dure Pashmina die je toevallig in de Glossy (waarvoor jouw "Autovisie" moest wijken!) had zien staan.
Maar goed, iedereen uiteindelijk happy onder de kerstboom dus nu nog even de Vuurwerkstress en dan is het jaar weer voorbij! Even op de giro- of bankrekening kijken of er nog ruimte is, maar desnoods pinnen we ons dik in de rode cijfers, want vuurwerk zal er komen (je zoon of dochter praat anders minstens tot en met maart niet meer met je)!
Het valt allemaal niet mee, die decembermaand, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de boterlettervergiftiging en de chocoladeletteroverdosis die op de loer liggen.
Heerlijk om dan in het zonnetje op je racefiets te zitten en om met een frisse wind door de haren al die winkelcentra ver achter je te mogen laten. Ruim 2 uur duurde het vandaag en 63km onder de wielen voorbij zien gaan.
Iedereen die denkt nu natuurlijk dat ik de decembermaand haat, want vorig jaar was ik ook al zo negatief. Niets is minder waar. Het is tenslotte niet alleen de 12e maar ook de 13e maand, wat natuurlijk altijd lekker is! Bovendien gaat voor mij weer de voorbereiding voor de komende zomer beginnen, dus dat betekent oriënteren, plannen en kijken waar de zon het hardst gaat schijnen en de benen het hardst moeten trappen!
En natuurlijk heeft al dat feestgedruis ook wel z'n positieve kanten. De gezelligheid, de sfeer, de lichtjes en die onvergelijkbare Hollandse knuffel-knusserigheid!
December? I Love it!
Fietsen op een zaterdagmiddag is in de zomer al geen pretje (en dan doel ik op het drukke verkeer) maar in de laatste maand van het jaar kan je ook maar beter vroeg op stap gaan want de overige wakkere Nederlanders lijden dan namelijk aan Decemberstress!
Eerst beginnen we met de Sinterklaasstress of de surprisestress, het is me om het even.
Iedereen onderweg om zich met z'n allen tegelijk scheel te pinnen (hoezo kredietcrisis?, volgens Equens lag de top dit jaar op 332 pinacties per seconde!) ) voor kadootjes en kunstgebitversnellers (waarom die haast, de pepernoten en aanverwante artikelen lagen al in september in de winkel!).En zonder Xbox 360, Playstation of Wii hoef je als ouder tegenwoordig natuurlijk niet thuis te komen.
Als baardmans weer vertrokken is schieten we gelijk door in de Kerstbomenstress (in sommige gevallen resulterend in een hardnekkig tuincentrumsyndroom) oftewel het gevecht om de beste boom en de laatste kerstverlichting, want hoe vroeg je ook bent, je bent elk jaar toch weer te laat.
En hoe mooi de boom ook is, die je een hele middag zoeken heeft gekost en je uitslag op je handen van de dennenaalden (elk jaar vergeet je die handschoenen weer) heeft opgeleverd, vrouwlief vindt 'm toch weer te klein, te groot, te groen. En na een middagje gezellig optuigen (waarbij je elkaar verbaal aftuigt) staat 'ie dan eindelijk.Als het hele huis dan volhangt met kerstprullaria en je nergens meer fatsoenlijk kan gaan zitten zonder iets om te gooien gaan we lekker door naar de 2e Kadootjesstress. Wat geven we dit jaar aan iemand die alles al heeft? Je twijfelt elk jaar sterker om de chockeren met een ingepakte cadeaubon. Het wordt toch weer een op-het-laatste-moment-actie met een geurtje of je laat 'm dit jaar eens echt uit de broek
hangen met een dure Pashmina die je toevallig in de Glossy (waarvoor jouw "Autovisie" moest wijken!) had zien staan.Maar goed, iedereen uiteindelijk happy onder de kerstboom dus nu nog even de Vuurwerkstress en dan is het jaar weer voorbij! Even op de giro- of bankrekening kijken of er nog ruimte is, maar desnoods pinnen we ons dik in de rode cijfers, want vuurwerk zal er komen (je zoon of dochter praat anders minstens tot en met maart niet meer met je)!
Het valt allemaal niet mee, die decembermaand, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de boterlettervergiftiging en de chocoladeletteroverdosis die op de loer liggen.
Heerlijk om dan in het zonnetje op je racefiets te zitten en om met een frisse wind door de haren al die winkelcentra ver achter je te mogen laten. Ruim 2 uur duurde het vandaag en 63km onder de wielen voorbij zien gaan.
Iedereen die denkt nu natuurlijk dat ik de decembermaand haat, want vorig jaar was ik ook al zo negatief. Niets is minder waar. Het is tenslotte niet alleen de 12e maar ook de 13e maand, wat natuurlijk altijd lekker is! Bovendien gaat voor mij weer de voorbereiding voor de komende zomer beginnen, dus dat betekent oriënteren, plannen en kijken waar de zon het hardst gaat schijnen en de benen het hardst moeten trappen!
En natuurlijk heeft al dat feestgedruis ook wel z'n positieve kanten. De gezelligheid, de sfeer, de lichtjes en die onvergelijkbare Hollandse knuffel-knusserigheid!
December? I Love it!
Abonneren op:
Posts (Atom)
