Nieuw, nieuw, Nieuwkuijk

Op 1 november was het 20 graden en fietste ik in korte broek en korte mouwtjes. Als de wereld dan zo op z'n kop staat kan ik net zo goed weer gaan bloggen.
Het is ff geleden maar daar zijn we weer. Ik ben benieuwd of er na 4 jaar nog wat lezers zijn overgebleven....

Nieuwkuijk en Vlijmen. 2 Brabantse dorpen, aan elkaar geplakt met de A59 als scheidslijn. De organiserende toerclub was de drukke snelweg overgestoken om vanuit Nieuwkuijk een mooie MTB tocht te organiseren.
Ik ben ruim vóór de officiële starttijd aanwezig maar moet aansluiten in een lange rij die half binnen en half buiten 't Patriaat ongeduldig staat te trappelen. November houdt maar niet op met mooi zijn en ook nu is het weer heerlijk fietsweer die vele mountainbikers op de been heeft gebracht. En iedereen is er vroeg bij.

Een lange rij zou een aantal jaren geleden hopeloos vast hebben gestaan maar deze beweegt gestaag naar voren. "Scan en Go!" is al een tijdje de remedie tegen filevorming bij de inschrijving en dat het werkt merk ik aan het feit dat ik in no time bij de tafel met de vertrouwde invulformuliertjes sta. Geen voorinschrijving en elektronische registratie voor mij maar nog gewoon old school betalen en worstelen met slecht of niet schrijvende pennen. Zonder bril kan ik amper m'n eigen handschrift lezen, ook daar heeft de tand des tijds toegeslagen, maar even later mag ik geregistreerd op weg.
Aardig wat asfalt in het begin, maar ja, het bos is nou eenmaal niet tegen de bebouwing gegroeid dus het duurt even voordat we het gebied van de Loonse en Drunense duinen inrijden. Een goede warming-up.
Het gaat voor geen meter. De vrijwel droge bosgrond lijkt wel vette klei en ik heb het idee dat ik niet vooruit kom. Zijn het m'n benen? M'n fiets?
Nou weet ik dat m'n conditie nog niet om naar huis te schrijven is, maar zo slecht?
Toch maar even m'n fiets checken en een aanlopende voorrem blijkt de boosdoener. Nadat het euvel verholpen is gaat het toch ineens een stuk beter!
Er is een leuke route in de mooie herfstbossen neergelegd, niet al te uitdagend maar met het heerlijke novemberweer is het toch weer genieten.  Draaien en keren, af en toe wat langere stukken, zand en welgeteld 1 modderplas. De winter lijkt nog zo ver weg en dat mag nog wel even zo blijven.
Even ben ik bang dat de Zeeuwse zuinigheid is overgewaaid naar Brabant als de verversingspost maar niet in zicht komt. Gelukkig kan ik na 37 km toch nog genieten van mijn favoriete suikerwafel en sportdrank terwijl ik gelijk even kan bijkletsen met wat bekenden. In de drukte ontdek ik Wim IJpelaar (Dondersgoed) en  René Franssen (Nootdorpse Kippen) en terwijl we bijna uitgerookt worden door een brandende vuurkorf is het leuk om even onze ervaringen uit te wisselen.
Het is nog krap 15 km tot aan de finish en het duurt dan ook niet lang voordat de start/finishboog in zicht komt.
Na de tocht in Dongen 3 weken geleden was ook dit weer de moeite waard en ik begin weer lekker in het mountainbikeritme te komen. Over blogritme kan ik nog niet echt spreken maar misschien komt dat ook wel weer op gang.
Tot de volgende keer!