Een koele lenteavond

De middag op het werk was erg ongeduldig. Buiten zag ik de zon uitbundig schijnen en m'n benen trappelden van ongeduld onder mijn bureau. Ze wilde fietsen!
Snel naar huis gefietst (gelijk een goede warming-up) en een supersnelle verkleedpartij (de spullen lagen allemaal al klaar, vooruitziende blik) en om 10 voor 6 begonnen met een rondje om de polder bij Stompwijk. Even kwam de gekke gedachte in mij op om in korte broek te gaan fietsen maar gelukkig won het verstand het van het gevoel. Ik wilde mijn medeweggebruikers niet teveel shockeren met mijn witte benen. Bovendien heeft niet iedereen een zonnebril bij zich.
Het was echt heerlijk fietsweer, zon, weinig wind, 14 graden, koel (nog niet zwoel), ik vroeg mij af of dit misschien wel het eerste avondje vliegjeshappen zou worden. Gelukkig had ik op het werk al wat gegeten.
De route ging via Nieuwerkerk a/d IJssel langs het kanaal naar Zevenhuizen en via een stukje Rottemeren richting Zoetermeer. Onder het treinspoor door bleek dat het fietspad dat ik wilde volgen was afgesloten dus even de omleiding volgen en gelukkig kwam ik precies op de weg naar Benthuizen uit die ik van plan was. Soms moet je een beetje mazzel hebben.
Voor Benthuizen ging het linksaf langs de Zoetermeerse Plas en vervolgens een rondje om de polder bij Stompwijk met de volgende naam, gaat u er even goed voor zitten : de "Drooggemaakte Geer- en Kleine Blankaardpolder". Een klein rondje maar als die net zo lang was geweest als zijn naam dan was ik nu nog onderweg geweest!
Ruim de helft zat er nu op en het moest nu weer richting Capelle om voor donker weer thuis te zijn. Dus via Benthuizen en via het fietspad dwars door de polder (het Schravenwildertpad, ik wist niet eens dat het naam had!) naar Moerkapelle. Daarna weer naar Zevenhuizen waarna ik mijn bandafdrukken kon volgen naar huis, daar had ik op de heenweg namelijk al gereden. Een prachtig rondje door het Groene Hart met als toetje een mooie oranje ondergaande zon boven de skyline van Rotterdam.
Tot zover de route, nu even over het fietsen zelf.
De superbenen van zaterdag zaten nog steeds in de broekspijpen en de snelheid lag hoog, misschien iets te hoog? Ik twijfelde in ieder geval. Niet over mijn conditie of over mijn hartslag, die zat met 135 mooi in het midden van de D1-zone, maar meer over de wielomtrek die in mijn computertje stond. Met de handjes op het stuur had ik de hele avond fluitend tussen de 30 en 35 km/uur gereden, dat was ik niet gewend dus thuis toch even de wielomtrek nameten. Je raadt het al, niks mis mee! Ik had mezelf gelukkig niet voor de gek gehouden, een geruststellend gevoel, het waren echt de benen geweest, 69 km in 2 uur en 14 minuten, goed gedaan jongens!
Het stukje gebak (nogmaals gefeliciteerd, Ma!) smaakte daarna extra lekker.
Dit soort avonden zijn heel goed voor de moraal en als het nu nog wat warmer wordt zijn ze ook heel goed voor de kleur van de benen. Laat die zomer maar komen!

Verkleedpartij

Ja, ik heb m'n weblog weer eens in een nieuw jasje gestoken. Na veel zoeken en uitproberen ben ik nu eindelijk tevreden, hopelijk de lezers ook. Het vele zweet wat nog geproduceerd moet worden heb ik alvast als achtergrond gebruikt.
Commentaar of tips ontvang ik graag.

De eerste van het jaar

Na een weekje op de hometrainer was het lekker om weer eens buiten te fietsen en de voorspellingen waren gunstig voor de zaterdag dus kon ik eindelijk m’n eerste georganiseerde toertocht gaan rijden. De “Grebbelinie Toertocht” ging van start vanuit Leusden en met 150 km in de planning betekende dat vroeg opstaan, 6.00 uur ging de wekker, 7.00 uur in de auto en 8.00 uur in het zadel (ook een nieuw zadel net als op de mountainbike). De zon scheen, het waaide wel flink, maar in het begin de wind schuin in de rug dus de snelheid ging al snel aardig omhoog. Het was inmiddels ook al weer een tijdje geleden dat ik in het zog van een groepje mee kon peddelen (m’n trainingen rij ik voor bijna 100% alleen) dus dat was lekker, maar dan zal je net zien dat bij het eerste klimmetje de hele groep uit m’n wiel waait. Ik heb ze niet meer teruggezien. Dus op zoek naar de volgende groep.
Trouwens, deze keer geen uitgebreide routebeschrijving want ik weet niet helemaal meer hoe de route precies ging, wel veel bekende stukken gereden en klimmetjes gehad, maar als ik de route niet zelf heb bepaald, blijft ‘ie niet zo makkelijk hangen op “de harde schijf”. Bijgaand het (niet zo duidelijke kaartje) van de route, van de website van de Trim & Toerclub Leusden. Het geeft een aardig idee van de route.
De volgende groep waar ik in terecht kwam was er een van de reeds genoemde toerclub zelf. Het was ergens na de zandafgraving bij Maarn, op de Maarnse Grindweg geloof ik, en ook nu was ik niet lang in gezelschap. Een lekke band in de groep deed “en masse” de remmen piepen en ik was weer alleen. Op de Maarsbergse weg lachte het geluk mij toe, geen groep dit keer, maar een renner in het blauw die mij het komende uur gezelschap zou houden. Het ging lekker kop over kop en de snelheid zat er goed in vooral omdat we na Leersum en het klimmetje van de Scherpenzeelseweg richting Renswoude gingen en de wind in de rug hadden. Na de eerste controlepost was ik weer solo en kort daarna ging het routetechnisch helemaal fout. Op een of andere manier heb ik de splitsing gemist waarbij de 150 km route naar links ging richting Bennekom en dus kwam ik terecht op de route van de 110 km die richting Veenendaal ging. Om een lang verhaal kort te maken: onwetend van mijn fout volgde ik de pijlen die mij over de Amerongense Berg brachten tot in Leersum. Ik had al zo m’n twijfels en een aantal stilstaande renners met vragende blikken in hun ogen bevestigden die meteen, ik zat goed fout. Ik besloot, uiteraard, terug te gaan (ik had pas 75 km op de teller) naar het punt bij Veenendaal waar het volgens mij fout was gegaan. Omdat de Grebbeberg ook in het parcours zat, besloot ik om een mij bekende route daar naartoe te nemen (uit het blote hoofd, zonder pijlen), dus via de Cuneraweg door het dorpje Achterberg en richting Rhenen. Vlak voor de voet van de Grebbeberg kwam ik de pijlen weer tegen en kon het verstand weer op nul en de blik op oneindig (het hele stuk Bennekom, Doorwerth, Renkum, Wageningen, zie kaartje, is dus aan mij voorbij gegaan). Qua navigatie liet ik vandaag duidelijk een paar steekjes vallen echter de benen waren supergoed vandaag, het klimmen ging makkelijk, ook nog toen ik na 115 km voor de 3e keer de Amerongense Berg overging (die in mijn beleving steeds korter en minder “steil” lijkt te worden) en mijn gemiddelde snelheid zat ondanks de heuvels en de wind zo rond de 30. Helemáááál niet slecht voor de maand maart. De route ging via Leersum en Woudenberg terug naar Leusden en de teller stopte na 4 uur en 52 min. fietsen en een afgelegde afstand van 148 km. De eerste “officiële” toertocht zat erop, een mooie route, goed weer (eindelijk) en superbenen. Wat wil je nog meer?

Volgende week speel ik een thuiswedstrijd, de Flierefluiterstocht vanuit Capelle a/d IJssel. Die is vrijwel zeker zo plat als een dubbeltje, kijken of ik de pijlen deze keer wel kan volgen.

Witte paas

Het zat er natuurlijk al een beetje aan te komen maar de 2e Paasdag kwamen de sneeuwbuien dan ook echt en niet zo'n beetje ook. Het was de hele dag een komen en gaan, dan weer even zon, dan weer sneeuw, zon, sneeuw enz. enz.
De tocht in Driebergen was afgelast en gelukkig had ik dat gisteravond al op de site van DTC gelezen dus hoefde ik niet voor een reis zonder doel in de auto te stappen. Dus het werd een training op de Tacx en ik moet zeggen: ik had wel zin in een filmpje! Een film en geen beklimming van een col of tijdrit in de Giro, want mijn fiets gaat in een eenvoudige Tacx Swing en geen Tacx Fortius of i-Magic. De virtuele fietswereld gaat nog even aan mij en mijn portemonnaie voorbij, misschien in de nabije toekomst maar nu nog maar even een training voor de tv.
Het was moeilijk kiezen uit het grote aanbod van gedownloade films (hopelijk leest de Stichting Brein geen fietsweblogs) maar het werd dus "Jumper".
De film was in ieder geval goed genoeg om de aandacht van de voortkruipende klok en de ongemakkelijke zit op de fiets af te houden (ik zit nooit lekker op een hometrainer, komt waarschijnlijk omdat de fiets gefixeerd staat) en ik hield het dan ook de 2 uur makkelijk vol deze keer. Lekker in D1-zone gefietst, terwijl buiten de sneeuwvlagen tegen het raam sloegen, met 6 x 3 minuten D2/D3 met 2 minuten rustpauze.
Na de film (die net 1 uur en 25 min. duurde) nog even kompleet kletsnat van het zweet een half uurtje uitgefietst met de DVD van U2 "Elevation Tour Live in Boston". Hiervoor even een snelle acrobatische actie uitgevoerd en binnen 30 sec. van DVD gewisseld.
Geen lange rit over de Utrechtse Heuvelrug dus, maar toch nog even lekker gereden op deze koudste Pasen in 44 jaar. Gelukkig hoefde ik geen eieren te zoeken.

Verrassend mooi

Na alle sombere verwachtingen was het vanochtend verrassend mooi weer bij het opstaan. De zon scheen redelijk uitbundig, ok het was wel koud, zo rond het vriespunt, maar het zag er uit als prima fietsweer. De Joop Zoetemelk Classic had ik helaas gisteren aan mij voorbij moeten laten gaan (sorry Joop, volgende keer beter) dus maakte ik mij op voor mijn eigen classic. Ik keek uit mijn raam naar het zuiden en daar zag het er toch het meest zonnig uit en in combinatie met de informatie van de buienradar besloot ik om mijn vaste rondje Strijen te gaan fietsen. Voor dit weekend speciaal omgedoopt tot de "Paashaas Classic".
Ik heb de rit zoals gebruikelijk weer geplaatst op Bikely.com (of kijk onder dit verslag) zodat iedereen er van mee kan genieten en eventueel ook eens kan gaan fietsen want het is een mooie ronde. Het laatste stuk besloot ik niet de pont te nemen bij Krimpen a/d Lek maar via Alblasserdam, de brug over de Noord, Ridderkerk en via de Van Brienenoord terug te gaan zodat ik de laatste 5 km lekker de wind in de rug had. Het was prachtig om te zien hoe onderweg de wolken zich samenpakten tot grote grijze massa's en hun lading dumpten op de arme fietsers die niet mijn route hadden gekozen. Ik reed de gehele rit in de zon en al kwamen de donkere sneeuwbuien op het eind dichtbij, ze kregen me niet te pakken! Al ging het vandaag niet al te makkelijk en waren de benen niet super, toch stonden er na 3 uur en 52min. weer 112km op de teller en was de eerste "Paashaas Classic" een feit.
Morgen staat volgens plan de "Rabobank Bultentocht" vanuit Driebergen op het programma. Benieuwd of de sneeuw zich opnieuw door mij laat verslaan.

Capelle - Strijen

Share your bike routes @ Bikely.com

Zaterdag klusdag

Zaterdagochtend. Mist. Dikke mist. Geen weer om op de fiets te stappen dus ik draaide mij nog maar eens om. Lekker warm onder het dekbed. Wat een zwakke mentaliteit zult u zeggen. Normaal gesproken zou ik ook niet trots op mijzelf zijn geweest maar in dit geval was ik onschuldig. Ik had gewoon geen fiets om op te gaan zitten, mijn Wilier stond bij de fietsenmaker voor onderhoud en het wegwerken van de reeds eerder genoemde tik en mijn mountainbike had zich "zwaar geblesseerd" tijdens het weekend Luxemburg. Tijdens het afspuiten van de fiets merkte ik dat er wel erg veel beweging in het zadel zat en wat bleek: een van de zadelrails was gebroken. Geen idee wanneer het tijdens de tocht is gebeurd, ik heb er gelukkig niets van gemerkt. Na 11 jaar trouwe dienst heeft hij het dus begeven, mijn Wilderness Trail Bikes SST.K, een superzitje waar ik heel veel plezier van heb gehad. Gekocht in de USA toen de dollar ook lekker laag stond, maar helaas, hij is niet meer. Geen bloemen en kaartjes alstublieft, ik moet dit verlies alleen verwerken. De zaterdag zou dus klusdag worden, een nieuw zadel kopen en monteren en gelijk wat andere nieuwe onderdelen monteren die ik al een tijdje in huis had en lagen te popelen om gebruikt te mogen worden. In de auto naar Bike2Build in Vlaardingen en met een Selle Italia SLR XC in de tas richting Pro Fietsen in Rotterdam om gelijk mijn racefiets op te halen, kon ik gelijk mooi combineren. Weer thuis gekomen ging de mountainbike op de Tacx Cyclespider (ideaal apparaat voor het onderhoud van je fiets, scheelt een hoop rugklachten) en kon het sleutelen beginnen. Ik zal alle details besparen maar uiteindelijk kwam er weer een complete fiets van de Tacx af met het al eerder genoemde nieuwe zadel, een nieuwe achterderailleur SRAM X.O, nieuwe ketting en cassette, nieuwe shifters (ook SRAM X.O) en grips en last but not least nieuwe Ritchey pedalen. Die kan er weer een tijdje tegenaan met deze verjongingskuur, daar kan geen Oil of Olaz tegenop. En met al die nieuwe onderdelen ziet zo'n fiets er toch meer mooi uit, daar kan ik dan echt uren naar kijken. Het is gewoon kunst, de één hangt een schilderij aan de muur, ik zou zo maar een fiets aan de muur kunnen hangen, zou ik echt geen probleem mee hebben. OK, dit gaat misschien een beetje ver maar m'n dierbaren gaan natuurlijk niet de kelder in, de racefiets in de woonkamer, de mountainbike in de slaapkamer en m'n oude Koga in de computerkamer waar ik dan ook nog 2 paar reservewielen heb staan. Gek? Ach wat is gek, sommigen hebben hun huis volgepropt met een paar duizend smurfen, uiltjes, klokken of andere miniatuurrotzooi. Ik moet er niet aan denken, dan maar 3 fietsen en verklaar me maar voor gek, who cares?
Zaterdag is er helaas van fietsen niks meer gekomen, hoewel ik natuurlijk makkelijk nog even op de hometrainer had kunnen kruipen. Toch die zwakke mentaliteit? Nee, ik had vuile handen!

Weekend Luxemburg

Het is wel eens lekker om de vlakke Nederlandse vergezichten achter je te laten en met je fiets de heuvels of bergen in te trekken al is het maar voor een (lang) weekend. Afgelopen weekend was zo’n moment om de Hollandse weilanden in te ruilen voor de Luxemburgse heuvels en op vrijdag ging de reis richting Dillingen, een klein dorpje (zonder winkels maar wel met bungalowpark) in de buurt van Echternach. Langs de rivier de Our, die door de overvloedige maartse buien behoorlijk buiten de lijntjes aan het kleuren was (het water had het voetpad erlangs volledig opgeslokt) werd een eenvoudige bungalow in gebruik genomen en “ingericht” als tijdelijke thuisbasis voor 2 ritten: ‘s zaterdags een rit van ± 100 km op de weg en ’s zondags een mountainbiketocht die vanuit een nabijgelegen dorp werd georganiseerd. Twee heel verschillende dagen waar “zwart-wit” als uitdrukking de tegenstelling nauwelijks benaderd.

Zaterdag 15/03/2008.
Ik had een mooie route (ja, inderdaad, wéér met Google Earth) uitgezet en deze zorgvuldig (straatnamen, splistingen e.d.) uitgetypt.
De routebeschrijving ging mee in de achterzak in het geval dat mijn fotografische (routekaart)geheugen mij in de steek zou laten, ik was tenslotte op vreemde bodem. Het weer zat lekker mee, weinig wind, bewolking die gedurende de rit steeds meer plaats maakte voor de zon, en een temperatuur van 15 graden die mij al gauw duidelijk maakte dat ik met minder kleding van start had kunnen gaan! Maar zweten is lekker en ook de heuvels in de zuidduitse Eifel deden hun best om mij wat dat betreft een plezier te doen. De wegen die met aardige percentages regelmatig omhoog gingen deden mij sowieso plezier want het klimmen ging erg lekker en na elke afdaling verlangde ik weer naar een volgend klimmetje. Ik waande mij een surfer op golven van asfalt en op Duits grondgebied ging het dan ook voorspoedig in noordwestelijke richting door bijna verlaten dorpjes en op schier autoloze wegen. Het prima berijdbare wegdek voerde mij door de nog vrijwel kale heuvels en bossen en de stilte werd af en toe alleen doorbroken door de schreeuw van een laagovervliegende roofvogel. Na zo’n 60 km op en af te zijn gegaan stak ik ter hoogte van Dasburg de rivier de Our over en vervolgde ik, weer terug in Luxemburg en nu in zuidoostelijke richting, langs het snelstromende water mijn weg. Langs het schilderachtige Vianden (met het indrukwekkende Mont St.Nicolas, zie foto) ging het nu over wat vlakkere wegen, met af en toe nog een stukje klimmen, terug naar Dillingen. Na 4 uur en 12 minuten stonden er 106 km op de teller en zaten er een mooi aantal hoogtemeters in de benen. Het rood-wit-blauw wapperde voor de ingang van het park, maar het vlakke vaderland was zo ver weg…….

Zondag 16/03/2008.
Het mooie weer had plaatsgemaakt voor de traditionele maartse buien en de regen kwam dan ook op deze ochtend gestaag naar beneden. Geen dag voor mooie poëtische volzinnen en wegdromerijen. De harde werkelijkheid van een onbarmhartige veldtocht stond voor de deur! Vandaag werd de “Randonnée Müllerthal” georganiseerd vanuit Beaufort en had ik de nodige Luxemburgse klei in het vooruitzicht. Na een kort ritje met de auto kon ik mij inschrijven in het plaatselijke wijkgebouw en maakte ik mij op voor een pittige klus van 62km. Althans, dat was de planning. De omstandigheden bleken echter zo zwaar dat het plan al snel, na de eerste verversingspost, werd bijgesteld naar 47km. Over de eerste 20km had ik anderhalf uur gedaan en de bagger zat reeds op de meest onmogelijke plaatsen (mens én fiets) vastgekoekt. De benen waren echter super en vol goede moed stortte ik mij weer in het inferno van water en klei, op naar de volgende ravitaillering. Na onmogelijk gladde beklimmingen en diverse steile rotsachtige afdalingen werd na 3 uur en 15 minuten de finish bereikt. In eerste instantie werd ik niet herkend in mijn bruine camouflagepak, maar na enkele geruststellende woorden (“hallo, ik ben het”) werd de bewondering voor het volbrengen van deze extreme exercitie dankbaar in ontvangst genomen. De tocht was zwaar, heel zwaar, zwaarder dan ik ooit op de mountainbike heb gereden, maar zooooo verschrikkelijk mooi! Een aanrader voor iedere enthousiaste mountainbiker, ga eens kijken voor een impressie van deze rit op www.coolbikers.eu.

Over de maandag die daar op volgde kan ik kort zijn. Die stond in stil contrast met de 2 voorgaande dagen en in het teken van de terugrit naar Nederland. In de auto naar huis dacht ik nog meerdere malen terug aan de gereden kilometers, die zo anders waren als de kilometers thuis, even lang maar een wereld van verschil. Zo'n weekend zet je weer op scherp voor een volgende trainingperiode. Dus pak nu je agenda! Doen!

Tijd voor een lijstje

Op deze troosteloze natte zondag, de eerste sinds vele weken, stond ik niet echt uitgerust op uit bed. De pittige tocht van gisteren zat duidelijk nog in de benen en met het uitzicht op de druilerige regen besloot ik om een extra rustdag in te lassen. Ik ben zeker geen "mooi-weer-fietser" maar dit was, alles in ogenschouw genomen, een uitgelezen dag om een mooi lijstje te maken.
De voorbereiding op de Marmotte zou via deze ritten moeten gaan verlopen:
-14 t/m 17 maart fietsweekend in Dillingen (Luxemburg)
-22 maart Joop Zoetemelk Classic in Leiden 75 of 150km
-24 maart Rabobank Bultentocht in Driebergen 160km
-30 maart Grebbelinie Toertocht in Leusden 150km
-5 april Flierefluiterstocht in Capelle a/d IJssel 125km
-19 en 20 april trainingsweekend Zuid-Limburg
-26 april Ronde van Noord-Holland in Oostzaan 160km
-4 mei Shimano Fiets Challenge in Vaals 150km (cyclo)
-11 mei Tilff-Bastogne-Tilff 237km
-16 t/m 23 mei trainings"rust"week in Friesland
-24 mei Jean Nelissen Classic in Vianden (LUX) 210km
-31 mei La Claudio Chiapucci in Arnay-le-Duc (FRA) 161km (cyclo)
-8 juni Klimtoertocht over de Veluwe in Renkum 140km
-14 juni Naaldentocht in Soest 150km
-21 juni Jan Janssen Classic in Wageningen 200km
-22 juni vertrek naar Frankrijk, 2 weken voorbereiding Marmotte die op 5 juli 2008 de climax van dit lijstje zal moeten worden.
Wellicht dat er uit dit lijstje nog wat wegvalt of bijkomt, maar in principe zijn dit de uitgekozen ritten voor de komende maanden. Ik heb er nu al vreselijk veel zin in, zeker als ik denk aan het mooie weer en de warme zomeravonden waarop trainen allesbehalve een straf is. Als ik nu naar buiten kijk lijkt het er in de verste verte nog niet op, maar om maar eens een cliché er tegenaan te gooien: na regen komt zonneschijn!
Al zal ik waarschijnlijk niemand herkennen, misschien kom ik jullie webloggers ergens deze zomer wel tegen. Ga gerust in m'n wiel zitten, je bent hierbij van harte uitgenodigd!

Over, tussen en om het water

Het weekend begon vandaag weer met een goede weersvoorspelling. Af en toe wat zon, pittig windje maar in ieder geval geen regen. Het laatste internet-onderzoek heeft uitgewezen dat de meest bezochte websites in 2007 achtereenvolgens Google, Startpagina en Marktplaats waren. Hier klopt dus helemaal niets van! Weeronline kwam niet eens voor in de top 20! Heel raar, want ik kijk er dagelijks op en ik denk dat veel fietsers net als ik deze website vaak raadplegen.
Zo kon ik ook vanochtend in ieder geval zien dat de wind zuid tot zuid-west was en besloot ik de verlengde route rond het Brielse meer te gaan fietsen. Mijn standaardroute van ongeveer 106km had ik op Google Earth (nog zo'n fantastisch programma) een stuk verlengd via wegen waar ik nog nooit eerder had gefietst dus het werd gedeeltelijk een ontdekkingstocht vandaag. Onder dit verslag staat het kaartje met de route die je natuurlijk ook weer hier kunt vinden.
Van Capelle tot aan de Heinenoordtunnel is een standaard aanloopstukje wat ik al tientallen keren heb gefietst, een ideale route om de stad uit te rijden, zonder stoplichten en met weinig tot geen autoverkeer. Daarna ging het ook over een bekend stuk naar Westmaas waar ik de mij nog onbekende weg richting Klaaswaal en Piershil insloeg. Een mooi stuk met vooral vanaf Klaaswaal een mooi fietspad onder aan de dijk. Na Piershil ging het richting de veerpont over het Spui bij Nieuw-Beijerland. Dit moet zo'n beetje de kortste oversteek zijn in Nederland! Misschien een meter of 20? Het is ieder geval wel een veerpont met een indrukwekkende naam, "The Queen Jacqueline" en dito website. Hierna ging het weer over bekend terrein langs de Bernisse en Zwartewaal en de brug bij het Brielse Meer. Nu aan de overkant een keer niet rechtsaf maar linksaf. Ook dit was voor mij een nieuw stukje en liep rond het Brielse Meer naar Kruiningergors. Een heel mooi gedeelte door recreatiegebied waar het zomers ongetwijfeld heel druk is maar nu in deze periode uiteraard nog heerlijk rustig. Na Kruiningergors ging het richting en door het pittoreske Brielle om wederom bij de eerder genoemde brug te arriveren. Nogmaals naar de overkant en nu wel rechtsaf richting de schapen die zich al menig keer hadden afgevraagd: wie is toch die renner die met zo'n vloeiende stijl over de veeroosters flitst en tussen onze keutels door slalomd? Tussen 2 waterwegen door ging het richting Spijkenisse, de brug over, via Hoogvliet langs de Rhoonse en Carnisse grienden om weer bij de Heinenoordtunnel aan te komen. Hier vandaan weer de al eerder genoemde vaste route richting eindpunt. Het eindigde deze keer na 140 km en 4 uur en 40 min. in het zadel. Het was een pittig ritje, vooral door de toch stevige wind die veel in de zij stond. Ik werd flink heen en weer geblazen door de vele windvlagen wat lastig was maar de pret van de prachtige route niet kon bederven. De zaterdagrit zat er weer op en wat zou de zondag gaan brengen? Ik zou zeggen, blijf vooral lezen!

Capelle - Voorne-Putten

Share your bike routes @ Bikely.com

Bonje in de tent

Hoewel ik het internationale profwielrennen natuurlijk op de voet volg, wil ik er eigenlijk in mijn weblog niet zoveel op in gaan, want daar zijn andere websites veel duidelijker en uitvoeriger in. Toch wil ik wel even kwijt dat de UCI en de ASO met het uitvechten van hun moddergevecht, over de rug van de renners, net zo hard bezig zijn om de wielersport om zeep te helpen als de dopingperikelen dat de afgelopen jaren deden. Het kan toch niet zo zijn dat je als profwielrenner/-ploeg moet kiezen tussen óf Parijs-Nice wel rijden en daarna door de UCI een half jaar geschorst worden en uitgesloten voor deelname aan het WK óf niet in Parijs-Nice starten en dan door de ASO te worden uitgesloten voor deelname aan de Tour de France. Dat komt de geloofwaardigheid van de sport niet ten goede. De UCI en de ASO moeten maar eens goed om de tafel gaan zitten en als volwassen mensen met elkaar praten en geen machtsspelletjes meer blijven spelen. Als ze dat wel blijven doen dan moeten de Protour-ploegen één lijn trekken en gewoon in "De rit naar de zon" van start gaan. Dan organiseert Hein Verbruggen en z'n UCI het WK maar met wielrenners uit Burkina Faso en de Fiji-eilanden, goed voor de sponsors en de kijkcijfers!
We willen mooi wielrennen zien en niet dat gezeur van al die bobo's! Zo, en dat wou ik effe kwijt!

Thuistraining

Vandaag (dinsdag 4 maart) was het weer eens tijd voor een training op de hometrainer. Na een hele mooie dag met veel zon was het in de avonduren goed mis, een knetterende hagelbui op m'n kop van m'n werk naar huis. Ook de andere vormen van water kwamen de rest van de avond naar beneden dus het was deze keer binnen blijven.
M'n oude Koga ging weer in de Swing en werd voor de tv gezet, klaar voor anderhalf uur stilstaand werk. Het werd een gewone D1-training, hartfrequentie netjes rond de 130 en het voordeel van de hometrainer is wel dat je hartslag gedurende die anderhalf uur mooi constant blijft, geen windvlagen, bochten, stoplichten, heuveltjes e.d. Om de verveling tegen te gaan had ik eerst het idee om de 2e helft van de wedstrijd AC Milan - Arsenal af te kijken maar het werd toch maar een DVD'tje in de speler : "I, Robot" met Will Smith. Een film uit 2004 die kort gezegd gaat over robots die in opstand komen. Kijk op IMDB.com of op movie2movie.nl voor een uitgebreidere beschrijving. Best een onderhoudende film die in ieder geval de fietstijd wat sneller deed gaan.
Drijfnat van het zweet (nog zo'n voordeel van binnen fietsen) kroop ik na anderhalf uur weer van het zadel en werden alle attributen weer netjes opgeborgen. Nog even wat buikspieroefeningen er achteraan en de tarining voor de dinsdagavond zat er weer op. Hopelijk donderdag weer lekker buiten, want ondanks de leuke film gaat er toch niks boven fietsen in de frisse buitenlucht.

Een nieuw jasje

Niet gelijk wegzappen of in dit geval wegsurfen, dit is nog steeds hetzelfde weblog alleen in een ander, nieuw jasje. En nog steeds reuze interessant al zou je dat aan het aantal reacties niet zeggen want dat zijn er tot op heden 0! Allemaal mensen zonder mening? Nee toch zeker. Misschien is het een kwestie van niet weten hoe, daarom de volgende korte cursus "reactie plaatsen".

Reageren op een bericht:

Niks aanmeldprocedures, je kunt direct reageren en wel zo:

1. Onderaan elk bericht vind je de tekst: geplaatst door… , .. reacties . Klik op die tekst "..reacties" en je krijgt een nieuw scherm.
Rechtsboven op dat nieuwe scherm staat de tekst "laat een reactie achter" met daar onder een wit, leeg vierkant.

2. Klik binnen dat vierkant en begin je reactie in te typen. Onderteken je reactie binnen dat witte vierkant, met je naam, bijnaam of met niets.

3. Daarna selecteer je je identiteit (na de tekst: kies een identiteit) door het lege bolletje voor de Tekst "Anoniem" aan te klikken, het lege bolletje wordt dan groen van binnen.

4. Klik daarna op de tekst "reactie publiceren"

Na een paar seconden staat helemaal boven aan op dezelfde pagina "de reactie is gepubliceerd"

Klaar is Kees (of wie dan ook).

Zo en nu maar afwachten. Niet allemaal tegelijk gaan reageren natuurlijk anders kan ik het niet bijhouden.
Er is sneeuw op komst dus dat zal morgenavond wel "huiskamerfietsen" worden oftewel op de hometrainer. Kan ik gelijk weer eens een filmpje kijken (tijdens het fietsen) want dat is ondertussen ook al weer een tijdje geleden. Na morgenavond kan je hier dus ook gelijk terecht voor een filmbespreking. Sla je 2 vliegen in 1 klap, als dat geen reacties oplevert weet ik het ook niet meer. Tot morgen!

Grensverleggend fietsen

Vanochtend hetzelfde weerbeeld als gisteren alhoewel in iets vriendelijker mate. Een flinke wind vanuit het westen oftewel naar het oosten toe. En wat ligt er ten oosten van ons land? Juist, Duitsland! Ik zie de gefronsde voorhoofden al voor me maar het is veel minder ver dan je denkt, en veel minder inspannend dan je denkt met een westenwind zoals vandaag in de rug. De rit (die ik al langere tijd in het hoofd had, uitgewerkt en al) naar de oosterburen ging om 9.00 uur van start, rugzakje om en met de wind in de denkbeeldige zeilen. Het aantal gehuchten, veerpontjes, dorpjes en steden ga ik hier natuurlijk niet allemaal opnoemen, dat zou een saaie boel worden, maar de gehele route is natuurlijk weer te bekijken op www.bikely.com oftewel hier.
Even het verhaal vooruitspoelen.........en na 4 uur en 4 minuten stond ik in het plaatsje Wyler voor het grensbord "Deutschland" (zie foto). Het was een makkie, ja echt, het was een makkie. Op sommige stukken met de wind recht in de rug ging het soms met een gangetje van 40 km/uur en voor je het weet sta je internationaal te bellen (wat ik met mijn mobieltje had kunnen doen................maar niet heb gedaan). Na deze grensverleggende gebeurtenis zat ik 2 km verder al weer in het vertrouwde Nederland en ging het richting het station van Nijmegen.
Ik moet toegeven, het was vandaag de weg van de minste weerstand, maar profs trainen ook regelmatig achter de brommer dus waarom ik niet? De wind was vandaag MIJN brommer! Ik ging natuurlijk met de trein terug naar Capelle, dat voelde je natuurlijk al aankomen, en in zo'n treincabine voel je niks van die wind tegen, echt niet. 's Ochtends om 9.00 uur vertrokken en om 16.00 uur stapte ik weer over de drempel met een voor 2 maart schandalige afstand van 143 km op de teller. Dat telt lekker aan hoor! Het was al met al weer een vet (anders begrijpen de jongere lezers het niet) fietsweekend. Weersvoorspellers bedankt!

Storm!

Ze waren het allemaal met elkaar eens. Alle weersvoorspellers brachten dezelfde boodschap voor het weekend : westerstorm! Dat was vrijdagavond dus afwachten of er überhaupt dit weekend wel buiten gefietst kon worden. Zaterdagochtend bij het wakker worden uit een diepe slaap (het onweer, de bliksem en de hagelstenen van die nacht zijn totaal aan mij voorbijgegaan!) opende ik snel de gordijnen zag ik de buiten bomen zo wild heen en weer gaan dat fietsen onmogelijk leek. Het was dus wachten geblazen tot de wind wat minder zou worden. Op zich kwam dat een relaxed opstaan wel ten goede, op het gemak ontbijtje klaargemaakt, muziekje opgezet, bakkie koffie, een lekker rustig begin van het weekend.
Het nieuws, teletext en weeronline (check,check,dubbelcheck!) toverden onwetend een glimlach op mijn gezicht: het zou in de loop van de ochtend beter worden met zelfs wat zon. Mijn geduld werd nog even op de proef gesteld maar om 14.00 uur ging ik toch nog van start voor een rondje Westland die je hier kunt bekijken. Dat betekende eerst tegen een nog flinke wind in boksen, maar daarna, net als na het beklimmen van een berg, ligt er altijd een beloning voor je inspanningen te wachten. Windje 6 in de rug de route terug!
Zoals ik al eerder vertelde wordt ik sinds vorig weekend weer geplaagd door een vervelende tik in de trapas en omdat ik op de terugweg vlak langs mijn vaste fietsenmaker kwam, wipte ik vlak voor sluitingstijd nog even bij hem binnen voor een snelle analyse van het probleem. Helaas kon hij op het oog en oor geen direct duidelijke oorzaak vinden dus gelijk even een afspraak vastgelegd voor onderhoud van de fiets. Daarna was het nog 20 min. voor de wind naar huis en na krap 3 uur en 83km stond ik weer in de windstilte van de woonkamer. Een heftig, op sommige stukken ademafsnijdend tochtje maar tevreden dat het op deze stormachtige zaterdag toch was gelukt om wat zweet kwijt te raken. Voor de 2e dag van het weekend waren de voorspellingen ongeveer hetzelfde en maakte de uitvoering van een idee wat ik al een tijdje had ineens heel goed mogelijk..........