Classique d'Alphen

Een zware storm en bakken met regen zouden vandaag over Nederland trekken en de weerwaarschuwing stond met dikke rode letters op zo'n beetje elke weersite.
Geen weer om een fietsritje te gaan maken zou je zeggen maar om half 8 piepte de agenda van m'n iPhone : Classique d'Alphen. Klinkt hartstikke Frans maar de MTB-cyclo van vandaag was maar 50 min. rijden naar het Noord-Brabantse Alphen.
Ik was dus met de 11-bergen cyclo van vorig jaar in m'n achterhoofd dus op het ergste voorbereid en vol goede moed en strijdlust vertrok ik richting het zuiden.
Een grote verrassing bij aankomst: het was droog! De weergoden zaten kennelijk aan de koffie en hadden even pauze voordat ze weer verder gingen met treiteren. Na m'n startnummer 237 te hebben opgehaald ging het na 10 minuutjes infietsen richting de start waar zo'n 115 man ongeduldig wachtten op het startschot.
Om 10.00 uur precies werden we losgelaten en vlogen we als wilde stieren over het grasveld op de eerste bocht af. Positie kiezen voor de smalle tracks en na een korte aanloop van ongeveer 1,5 km om het meertje heen schoot ik het asfalt van de finishstrook op en kon de eerste volle ronde beginnen. Dit was duidelijk geen gezellig toertochtje, dit was een wedstrijd en dus volle bak!
M'n hartslag zat zwaar in de rode cijfers en het was afwachten hoe lang ik dit ging volhouden. Het tempo lag hoog want het parcours lag er erg goed bij ondanks het weer van de afgelopen dagen. Veel zand en gelukkig weinig modder en dat was een hele meevaller.
Door het tempo en de regen die voorlopig uitbleef stond ik na het eerste rondje op exploderen. Niet qua snelheid maar meer qua temperatuur! De zon kwam zelfs even door (wat natuurlijk niemand gelooft maar echt waar is, ik heb minimaal 114 getuigen) en ik had me natuurlijk door de voorspellingen veels te warm aangekleed. Halverwege het tweede rondje moest ik het groepje van een man of 10 waar ik in reed laten gaan en deed ik mijn regenjack en winterhandschoenen uit want de stoom kwam zo onderhand uit m'n oren. Het korte moment van rust deed me goed want daarna ging het eigenlijk met elke ronde beter.
In het 3e en 4e rondje begon het uiteindelijk toch te regenen en te waaien maar kreeg ik zelf ook mijn "second wind". Ik kon tot op het einde blijven versnellen en haalde nog zeker 20 man in! Eén daarvan bleef op het laatste stuk in m'n wiel plakken maar was kansloos in de eindsprint naar de finish. De "oude" benen waren tot aan het einde weer super en dat biedt perspectief voor de komende maanden.
Een zware maar mooie MTB-cyclo die perfect georganiseerd was door WTV Alphen en die mij uiteindelijk een 38e plaats overall opleverde en een 11e in mijn leeftijdscategorie (40-50).
Het was een prima dag om even te testen hoe de conditie erbij staat en op de laatste dag van februari kan ik niet anders dan tevreden zijn!
(de foto's die tijdens de wedstrijd zijn genomen zijn nog niet beschikbaar en zullen nog worden geplaatst)

Waterballet

Het plan was eigenlijk om vandaag lekker rustig 2 uurtjes op de Tacx te trappen want voor de zondag stond er een pittige MTB-rit op het programma. Na eerst een aerodynamische coup te hebben laten aanmeten bij de kapper was het daarna aan de koffie en een beetje achter de computer zitten en ongemerkt gaat de zaterdagochtend dan sneller dan verwacht. Tijdens al dat getreuzel was het buiten dermate opgeknapt dat de twijfel m'n bovenkamer kwam binnengewaaid. Een bleek zonnetje zag ik zelfs even, dus toch maar naar buiten? De fietspaden begonnen al op te drogen door de wind en om 12 uur hakte ik de knoop door. Het werd buiten fietsen!

Snel nog even wat gegeten en om kwart voor 1 reed ik weg, zonder route in m'n hoofd, die zou vanzelf wel tevoorschijn komen tijdens het fietsen.

Eerst via de Zevenhuizerplas richting de Rotte en omdat het nog steeds droog was besloot ik maar even een fotootje te maken op de brug over het water. Er stond wel veel wind en dat dit geen rustige D1-training zou worden had ik al gauw in de gaten. Maar het ging wel erg lekker en de benen waren in ieder geval goed.

Volgens de buienradar zou het pas om een uur of 3 gaan regenen maar net toen ik de Kandelaarbrug over was voelde ik de eerste druppels naar beneden komen. De eerste van heel veel druppels die nog zouden volgen en overal gingen zitten waar je ze niet wil hebben. Toch waren er heel veel fietsers onderweg zoals ook dit leuke groepje. Bezig met trainingsachterstanden inhalen veroorzaakt door alle sneeuw en ijs van de veel te lange winter. En nu allemaal bezig om zich vol te zuigen met de regen die steeds harder naar beneden kwam. Van de regen in de drup zogezegd maar thuis blijven zitten is met maart voor de deur geen optie meer.

Zelfs in het decor van een waterballet blijft het Westland toch een prachtig fietsgebied en de harde wind en het slechte weer kunnen daar niks aan veranderen en ik had het dus nog steeds naar m'n zin. Via Schipluiden, de Lier en Maasland ging het naar Vlaardingen waar ik de wind in mijn voordeel kreeg.

Maar elk voordeel heeft z'n nadeel (of was het nou andersom?) want ondanks m'n waterdichte overschoenen liepen m'n schoenen het laatste uur toch langzaam vol water en produceerden ritmische sopgeluiden. M'n fiets zag er inmiddels uit alsof ik met een wedstrijdje veldrijden bezig was en al het poetswerk van het weekend ervoor was in een middag om zeep geholpen. Tijdens de laatste kilometers droomde ik even weg naar mooi droog zonnig weer, schone wegen, korte broeken en mouwen. De droom spatte uiteen toen ik na 94km en 3.15 uur fietsen m'n schoenen uit m'n pedalen klikten, van m'n fiets stapte en er 2 bruine stralen water uit spoten. Duidelijk nog geen zomer, zelfs nog geen lente, maar toch tevreden met een rit die eigenlijk niet de bedoeling was geweest.

Fiets route 400232 - powered by Bikemap

De dood of de gladiolen

De wekker ging om 6.00 uur af op een gouden zondagochtend. Dat was lekker opstaan met het bericht van Nederlands schaatssucces! Helaas was er geen tijd om te kijken want er stond een pittige MTB-tocht op het programma. Een marathon van 90 km vanuit Bergen op Zoom.

Het was dus een kwestie van goed ontbijten, de rest van m'n spullen pakken en op weg naar het mooie Brabant voor een ochtendje crossen door de bossen! Na een krap uurtje rijden door de mist parkeerde ik mijn auto op de boulevard langs de Binnenschelde en vertrok ik om even voor half 9 en reed ik het strand op wat meer weg had van een bruingele hobbelige asfaltweg want het zand was hard bevroren. Een stuiterend begin en ik zou later nog meer hobbelende wasbordjes en bevroren karrensporen tegenkomen die het sturen best lastig maakten en ik werd soms alle kanten opgeslingerd. Na een rondje over de Molenplaat, een zandplaat in het water, ging het eindelijk richting de bossen. Draaien en keren, nog meer draaien, nog meer keren, eigenlijk is een MTB-tocht heel slecht voor het ontwikkelen van je richtingsgevoel voor zover dat überhaupt mogelijk is want volgens mij heb je dat of heb je dat niet. Na een half uurtje ben je totaal de kluts kwijt totdat je weer even in de bewoonde wereld komt en weer kan zeggen "O, ben ik hier?". Maar dat geldt dan weer alleen als je bekend in de buurt bent want anders maakt het natuurlijk nog geen bal uit! Maar goed, na een krappe 2 uur links, rechts en rechtdoor fietsen (en 1x achteruit toen ik met wat teveel snelheid de bocht uit en de struiken in vloog) was het tijd voor een rustmomentje.

Even een paar bekertjes sportdrank, een energiereep, windjackje uit (want ik had het inmiddels aardig warm gekregen), en even mijn vorderingen aan twitterend Nederland e.o. bekend gemaakt.

Na 5 minuten, veel langer zal het niet geweest zijn, ging ik verder voor de 2e helft. De ruststand was 3-0 voor mij want de benen waren goed, het parcours was goed en het weer was goed. Verder nog geen klachten dus ik stevende op een eclatante overwinning af! Maar zover was het nog niet want er moesten nog de nodige kilometers verteerd worden en je weet nooit waar die mannen met hamers zich verstopt hebben in die bossen!

Het tweede deel was duidelijk lastiger, meer steile heuveltjes, meer singletracks en inmiddels ging de toplaag ontdooien en zorgde voor meer weerstand. Het tempo zat er echter goed in en een uurtje later, bij Hoogerheide was het volgende moment om bij te tanken. Ik noem het verversingsposten, de organisatie had het over rustplaatsen wat in beide gevallen een juiste benaming is. De dame achter de "balie" vertelde mij dat er nog 20km gefietst moest worden en dat dit de laatste rustplaats was. Ik schrok. Naast haar stond een man in een zwart gewaad met een grote zeis in zijn hand. Ik dacht eerst aan carnaval en dat is niet zo gek in Brabant maar bij de woorden van de overigens heel aardige dame maakte ik toch gauw dat ik wegkwam. Ik voelde mij nog te springlevend om hier tussen de energierepen en krentenbollen mijn laatste adem uit te blazen!

Vlak vóór Bergen op Zoom, toen ik net dacht aan een rustige cooling-down te beginnen, werden we nog op een extraatje getrakteerd in de vorm van een steile heuvel.Hartslag nog even in het rood maar in de afdaling een foto, dat dan weer wel! Daarna was het nog een kilometer of 4 en mocht ik het echt wat rustiger aan doen en na 3 uur en 50 minuten en totaal 91 km reed ik even later weer de boulevard op. Een prachtige afwisselende mountainbiketocht die ik zeker kan aanbevelen. Ik noteer hem alvast weer voor volgend jaar!

Oh ja, uiteindelijk werd de eindstand 5-0 (en waren de overwinningsbloemen voor mij) want ook de organisatie was prima (met verkeersregelaars bij elke gevaarlijke oversteek) en het zonnetje ging nog even schijnen. Zonder veel tegenstand was het een makkie deze wedstrijd!

Twitterride

Na een week vol promo-werk via twitter en weblogs ging het dan eindelijk vandaag gebeuren. De eerste Alpe d'HuZes Twitterride!

De start was bij Sportcentrum de Viergang in Pijnacker en omdat elk groot evenement ooit klein is begonnen stonden er uiteindelijk 7 gemotiveerde fietsers klaar om er een mooie rit van te maken.

Even over 11 gingen we na een valse start (ik vergat mijn bidon mee te nemen en moest dus even terug naar de auto) uiteindelijk op weg met het zonnetje aan de blauw met witte hemel. Nog wat restjes sneeuw in de grasranden langs de weg maar verder lag de route er prima bij.

Als navigator en bedenker van de route ging ik enthousiast op kop maar hoorde dat er al na 3 km achter mij in de remmen werd geknepen. Ik vond het wat overdreven om al te stoppen voor een bak koffie maar toen ik omkeek bleek dat er een lek had gereden. Eigenlijk niet zo gek want het was echt lekke-banden-weer met een nat wegdek en veel vuil op de straat. Uiteindelijk bleek het de eerste en gelukkig ook de laatste lekke band van de dag te zijn.

Met de wind mee ging het met een lekker tempo langs de Vlietlanden, via Koudekerk a/d Rijn richting de Braassemermeer. De 6 mannen hielden de snelheid er goed in maar Amber, de enige dame in het gezelschap liet zich niet uit het veld slaan en volgde schijnbaar moeiteloos.

Het was genieten van de omgeving en de zon en er was zelfs sprake van een beetje lentegevoel al zullen ze daar in het noorden van het land hard om lachen. De flinke laag sneeuw die daar vanmorgen viel bewijst maar weer dat zelfs in een klein landje de verschillen groot kunnen zijn!

Na het "keerpunt" bij Leimuiden ging de wind duidelijk een woordje meespreken en zorgde ervoor dat het babbelen in de groep duidelijk minder werd. Ondanks het door Alpe d'HuZes geïnspireerde groepsgevoel wilde het met de waaiervorming nog niet helemaal goed lukken en vielen er af en toe wat gaten die met wat tips van de meer ervaren fietsers weer werden dichtgereden.

Bij ter Aar gingen we de brug over hoe kan het ook anders.......het Aarkanaal richting de Nieuwkoopse Plassen waar de wind echt stevig waaide en op de kop stond.

Ik was al diverse "plaatsnamenbordjessprints" (een traditie in toerclubs en is volgens mij met 3x woordwaarde goed voor aardig wat punten) misgelopen door onoplettendheid, maar uiteindelijk kon ik het opnemen tegen Arend-Jan. Een bij voorbaat vrij kansloze missie door 20 jaar leeftijdsverschil. Maar ja, soms wil je niet toegeven dat de explosiviteit wat minder wordt! Een duidelijke nederlaag kreeg ik dan ook voor de rest van de rit mee aan de fietsbroek.

Via Boskoop, Waddinxveen en Zoetermeer kwam Pijnacker weer in zicht en hobbelde we over een lekker ouderwets tegelfietspad het dorp (ik hoop dat ik hier niemand mee beledig) binnen.

Een mooie 1e editie van de Ad6 Twitterride kwam na 101km tot een einde. Dit smaakt naar meer! Op naar de volgende en dan met meer deelnemers want hoe meer zielen......juist!

En hoe verging het verder met Amber? Een klein hongerklopje zorgde ervoor dat er in de laatste 30km wat ondersteuning nodig was maar met wat fysiotherapie is mijn arm in no time weer de oude! :-) Het is dat ik een helm op had en geen petje anders had ik 'm afgedaan. Well done!

Lees haar verhaal op http://3ly-goes-6.blogspot.com/ en lees voor nog meer info over deze succesvolle dag ook Arend Jan's blog http://dhuzes.wordpress.com/.

Ik kan niet wachten tot de volgende editie en voor degenen die het allemaal hebben gemist onderstaand de route.

Fiets route 394196 - powered by Bikemap

Mini & Maxi en de Carnavalstocht

Zaterdagochtend. Winter. Te wit en te koud voor sommigen die een alternatieve training kiezen, maar ik laat me niet commanderen door de seizoenen en stap aan het eind van de ochtend op de racefiets voor een lange duurrit.

Ik heb me goed ingepakt maar het blijkt allemaal mee te vallen en na een half uurtje fietsen vraag ik mij zelfs af of ik niet teveel heb aangetrokken. Niet dat ik als een Michelin-mannetje op de fiets zit maar ik begin het toch al snel aardig warm te krijgen. De gekke gedachte schiet even in mijn hoofd dat het wat kouder had mogen zijn!

Fietsen in de winter betekent trouwens een heel ander regime qua drinken op de fiets. Uiteraard veel minder dan in de zomer en daarbij komt ook nog eens het probleem om de hoek kijken van de ijskoude inhoud van de bidon. Daar heb ik 2 oplossingen voor : Mini & Maxi.

Tip voor de fietsers die geen zin hebben in ijsklontjes tijdens het fietsen:

-1 kleine bidon (250ml) in de achterzak

-1 grote bidon (750ml) in de bidonhouder op de fiets

Het is verder heel simpel. Lichaamswarmte houdt de kleine bidon op temperatuur. Na het drinken weer bijvullen vanuit de grote bidon en weer op de rug om op te warmen. Werkt prima en nooit last van ijskoud drinken in je maag.

Affijn, met de 2 mannen ga ik dus op weg naar het Noorden, richting de Vinkeveense Plassen. Via Gouda, Oudewater, Montfoort en Harmelen waar men al druk bezig is om het carnaval voor te bereiden.

Tot aan Vinkeveen is het precies 64km en neem ik even een korte pauze om een gelletje naar binnen te werken. De Powerbar Gel Fuel Lemon Flavour valt niet echt in de smaak dus die gaat uit het assortiment. Ik weet niet wat voor citroenen ze daar in verwerkt hebben maar het smaakt in ieder geval naar oude schoenzolen.

Op de terugweg is inmiddels het carnaval in volle gang en de optocht loopt precies door mijn route! Harde muziek en dansende mensen maken er wel een gezellige boel van. Langs de kant vertwijfeld kijkende vaders met kleine kinderen op hun arm. "Papa? Wat is een zachte G en een harde L?"

Ja, leg dat maar eens uit aan je zoontje of dochtertje!

Na tussen de versierde wagens en langs dikke rijen mensen te zijn geslalomd laat ik de decibellen achter me en kan ongeschonden weer verder.

In Oudewater wordt het feest nog eventjes dunnetjes overgedaan en daar is de overdosis decibellen zelfs nog groter. M'n trommelvliezen trommelen lekker mee onder m'n helm op de zware basdreunen van de bierwagens. Ook daar is het weer laveren door de hossende menigte en wordt ik toch nog slachtoffer van een bierdouche en slingers die ik over mij heen krijg. Het mag de pret niet drukken. Die van mij niet en zeker die van de feestvierders niet!

Stinkend van het bier en met wapperende slingers aan m'n fiets en helm rij ik later het carnavalloze Capelle weer binnen. Ik laat verwonderd omkijkende mensen achter me als ik na 128km en ruim 4 uur heerlijk fietsen weer de lift in stap.

Weinig fietsers gezien onderweg en ik vraag me toch af waar die gezonde Hollandse mannen en vrouwen zijn gebleven die wel tegen een stootje kunnen. Stonden die soms in die rare pakken?

Dubbel grijs

De zaterdag begon met een heerlijk zonnetje en op de thermometer stond 25 graden! Heerlijk korte broekenweer en ik ging snel opzoek naar de zonnebrandcreme. Ik vulde 10 bidons en deed ze in de bidonhouders op mijn mooie zwarte Colnago CLX. Buiten het feit dat ik mij vaag herinnerde dat ik een rode Wilier had vond ik het ook opmerkelijk dat ik zoveel bidons op mijn fiets kwijt kon!
De deurbel ging. Ik deed de voordeur open maar er stond niemand. Weer ging de irriante zoemer af en nog eens en nog eens........................ik schrok wakker van de wekker en de lente was verdwenen als een dief in de nacht.

Om niet in conflict te raken met andere versies nu het werkelijke verhaal:
Na een nacht vol spoken en rode digitale cijfers werd ik wakker op een mistige zaterdagochtend.
Alle weermannen en vrouwen van Nederland waren uit hun bed gebeld en geraadpleegd en na druk overleg konden alle lichten op groen zodat we eindelijk de weg op konden gaan met de racefiets. Afspraken werden eindelijk bevestigd en om 11.00 uur stond ik dan ook klaar om met twittervrienden @donccrady en @dhuzes (in het echt rondfietsend met de namen Amber en Arend-Jan) de route Scheveningen-Zandvoort vv te gaan rijden. Bijna.................
Bij het wegrijden schakelde ik en hoorde een geluid wat uit mijn achterwiel klonk wat ik niet herkende als standaard soepel gesmeerd schakelgeluid. Na inspectie bleek dat de bout van één van de derailleurwieltjes was losgetrild en er helemaal uitstak. Gelukkig lag mijn doos met fietsgereedschap in mijn auto en kon ik het euvel snel verhelpen. Een valse start en ik verdrong de gedachte wat er allemaal had kunnen gebeuren als ik het niet had opgemerkt, maar ik werd gelukkig niet gediskwalificeerd en mocht 5 minuten later alsnog op weg.
Een mooie route door Hollands duingebied met vennetjes en veel vossen......naar het schijnt. Het meeste moois werd door een flinke mist aan het oog onttrokken en bleef alsnog "van horen zeggen". De zon deed ontzettend z'n best maar kwam er niet doorheen en kon dus niet even een beetje bijschijnen toen ik halverwege de heenrit mijn tweede technische daad moest verrichten en een "damesbandje" moest verwisselen. Zelf laten doen? Met zulke lange nagels waren er alleen maar méér gaten in het bandje gekomen!
Het verhaal gaat dat ik even daarvoor mijn teammaatje in de berm had geduwd. Uiteraard is dit uit een Haagse duim gezogen en riekt naar een samenzwering tussen iemand die om een leuk filmpje verlegen zat en iemand die vond dat ik nog meer moest oefenen met bandjes verwisselen! Door beiden wordt hardnekkig ontkend.
Na het keerpunt bij Zandvoort hadden we de wind mee en een pelotonnetje mee dus ging het lekker en kon ik nog even met Arend-Jan duelleren op een "klim" vlak voor het einde van de rit. Uiteraard dolf ik het onderspit tegen een lange, sterke, jonge vent die bewees een aardig stukkie te kunnen trappen!
Weer terug bij de auto in Scheveningen hadden we er 83km op zitten (inclusief fietsenwinkelbezoek en warmechocostop bij AJ en Nicoline) en waren we iets meer dan 3 uur onderweg geweest. Een lekkere rit in goed gezelschap en zeker voor herhaling vatbaar!
(kijk voor de video's en verslagen van A en AJ op hun weblog, dus hier en hier).

Vandaag stond er, na eerst wat nachtrust te hebben ingehaald, weer een rit in grijs Nederland te wachten. Om 12.00 uur ging ik weer de weg op, de mist in met een ongewassen kop en fiets. Die zouden later wel een flinke opknapbeurt krijgen.
Wederom een vice versa maar nu via Waddinxveen, Bodegraven, langs de Meije en de Kromme Mijdrecht naar de Hoef. De ietwat pijnlijke linkerknie moest even op temperatuur komen maar daarna ging het erg lekker en kwamen er al af en toe wat zomerse snelheden in beeld. Bij het kleine plaatsje den Hoef even een hele korte pauze om een Maxim Cappucino Flavour Semi Milk Chocolate Coated Cereal Bar te nuttigen. De pauze was korter dan de naam van de overigens zeer smakelijke energiereep!
Zogezegd dezelfde weg terug maar nu met een licht windje in de rug en dus ging het nog lekkerderder! Op de terugweg kwam ik nog in de achterste restanten terecht van een door AV Gouda georganiseerde halve marathon en moest ik mij nog even voorzichtig door de dampen van de ingesmeerde lopersbenen heen manoevreren. De lucht deed me weer even denken aan mijn lopersverleden en de mooie kilometers die er ooit onder de voeten passeerden.
Weer terug in de fietsersrealiteit passeerde ik Moordrecht waar een zondagse buschauffeur het bijna presteerde om mijn dag te vergallen door mij van de weg te rijden. Gelukkig kon ik snel reageren maar hij miste me op nog geen halve meter! Met de schrik nog in m'n benen draaide ik bij Nieuwerkerk de dijk richting Capelle op voor de laatste 8 km. Het ging ineens allemaal niet meer zo soepel en het asfalt plakte aan m'n wielen. Waren de spieren echt van slag? Was het de afstand die ging tellen? Zat er een hongerklopje aan te komen?
De vraag werd beantwoord toen ik een kilometer verder een velg i.p.v. een band op de weg voelde. Lekke band! Nou ja, een heeeeel langzaam leeglopende achterband, een "afloper" zogezegd. Met nog maar een klein stukkie te gaan stond ik voor de keuze : bijpompen of verwisselen (een spiksplinterfonkelhagelnieuw bandje in de zadeltas!). Ik besloot om eerst maar eens wat lucht erbij te doen en te kijken hoever ik daarmee kon komen. Het nadeel ervan was wel dat het geplande rustig uitfietsen toch weer stevig doorfietsen werd!
Het ging beter dan verwacht en na nog 1x bijpompen kon ik het laatste stuk toch zonder bandwissel uitfietsen. Na precies 115 km was ik weer thuis met zachte achterband, vuile fiets en een bezweet en vermoeid lichaam dus er viel wat herstelwerk te verrichten.
Ruim anderhalf uur later was alles weer i.z.g.s. of zelfs z.g.a.n. en kon ik terugkijken op een mooie fietszondag!