Zwemles

Vandaag maar weer eens richting de Utrechtse Heuvelrug getrokken om weer wat hoogtemeters te maken ter voorbereiding op....(zie eerdere blogs, ik word een beetje lui!).
De Hel van de Heuvelrug had ik in 2008 al een keer gereden en ik was dus benieuwd welke ontberingen ons nu weer te wachten stond. Met fietsmaat en vriend Harm begonnen we om even voor half 10 aan onze helletocht. Klaar om ons te laten verrassen.
Nou is het wel zo dat de aanlooproute van DTC zo'n beetje altijd hetzelfde is dus weinig verrassing wat dat betreft en de pijlen waren eigenlijk een beetje overbodig. Misschien was het zelfs geblinddoekt gelukt maar het risico dat ik onder de ruitenwissers van een auto terecht zou komen was geen prettig vooruitzicht. Gewoon dus maar de vele, vele, pijlen volgen. Even snel rekenen : 6 afstanden x 34 kruisingen x 55 bochten x 5 splitsingen is......eh.......een boel pijlen!
Het weer zat in ieder geval mee. Mooie Hollandse luchten met veel indrukwekkende stapelwolken geschilderd op een blauw doek en een felle zon er tussendoor. Gaf ook mooie lichteffecten in het bos met de nevel tussen de bomen. Ik miste eigenlijk de schildersezels en de bijbehorende kunstenaars. Gemiste kansen.
Ik zei al, ik ben een beetje bloglui vanavond dus ga niet alle heuveltjes opnoemen die we zijn gepasseerd. Ik zou zeggen lees m'n blog vanaf dec.2007 en je komt ze allemaal tegen. Er is toch niks op tv op zondagavond (wanneer wel eigenlijk?) dus wat let je?
Het waren er in ieder geval veel en volgens mij hebben ze er geen eentje overgeslagen. Het was echter net als 2 jaar geleden toen ik 'm reed niet echt genoeg om het een "hel" te noemen. Tenzij de grootste ellende natuurlijk in het niet door ons gereden deel van de 170km-route heeft gezeten. Wij deden namelijk de 145km want ik was.................inderdaad lui vandaag! :-)
Volgens de info vooraf was de route 135km maar we kregen er bij de start al gelijk gratis 10km bij. Geweldige service van DTC en het is nog niet eens Sinterklaas! Ik werd er gewoon ontroerd van zoveel liefdadigheid!
Maar goed, ik dwaal af. Geen 170km dus voor ons maar 145km en je zou dus kunnen zeggen dat we voor de poorten van de hel zijn gekeerd. Bij Heelsum ongeveer geloof ik. Of bij Heveadorp, het is me om 't even. Even off the record : elke keer als ik daar langs rij en het plaatsnamenbord snel passeer denk ik dat er "Niveadorp" staat. Op de fiets maken je hersens soms rare kronkels!
Inmiddels waren we dus weer richting Driebergen aan het fietsen en waren de stapelwolken veranderd in donkergrijze regenwolken klaar om aan te vallen met hun munitie. Het duurde dan ook niet lang of we werden gebombardeerd met een regenbui waar de tropen een puntje aan kunnen zuigen.
De kikkers, vissen en eenden verplaatsten zich naar het asfalt want daar was het natter dan in de sloot! Bij de controleposten werd gecontroleerd of we een zwemdiploma hadden en mijn achterwiel was veranderd in een hogedrukspuit waarmee ik Harm bijna van de weg blaasde (of is het nou blies?). In het wiel zitten blijkt ook z'n nadelen te hebben! Ik hoef verder niet uit te leggen dat het behoorlijk hard regende, toch?
Het was gelukkig een tijdelijke afstraffing van Moeder Natuur en even later scheen de zon weer, werden we drooggeblazen door de wind in afwachting van de volgende hoosbui.
Als je het zo leest lijkt het inderdaad toch een beetje een hel maar dat is natuurlijk niet waar want het fietsen ging heerlijk en de temperatuur was goed genoeg om niet te verkleumen.
De regen en de fietspaden door het bos zorgden er wel voor dat we tijdens die 145 fietskilometers onze fietskleding een makeover hadden gegeven. We fietsten ineens in hetzelfde team "De gespikkelde beren" en hoe verder we kwamen hoe meer leden zich aansloten bij onze club. Gezellig!
Hoosbui nummer 2, die er uiteraard kwam, was minstens zo heftig als de 1e maar je gaat er aan wennen hè! Net als bij de heuveltjes die we op de terugweg van achteren namen (dit stukje is even voor boven de 18) was de tweede lading water geen verrassing meer.
Na precies 5 uur fietsen waren we weer terug bij de auto. Verrassend of niet, het blijft toch steeds een mooie route zo over die Utrechtse heuvels. Een hel? Nou nee, dat niet, tenzij je het ongetraind op de fiets van je oma, met een pak sigaretten achter je kiezen en een fles whisky in je kraag doet.
Nee, geen hel dus. De naam van de tocht had voor mij ook mogen zijn :
"Zwemles op de Utrechtse Heuvelrug"
Maar had de DTC dat in zijn programmaboekje vooraf gezet dan waren er waarschijnlijk weinig fietsers op af gekomen. Tot de volgende hel!