Smeltkaas

Poe, poe, wat was het warm vandaag. Het kwik liep vanmiddag toch wel naar de 36 graden en ik kreeg zelfs berichten uit de bakoven van Le Bousquet van 38,4! Lekker weer ok, maar dit vind ik toch wel iets teveel van het goede. Prima voor de gemiddelde Sahara-bewoner maar niet voor een Hollandse jongen uit de polder. Het was dus een kwestie van pappen en nathouden. Wat dat pappen betekent weet ik eigenlijk niet maar dat nathouden hoefde ze me geen 2x te vertellen! Zowel de binnen- als de buitenkant van zoveel mogelijk vocht voorzien. Als een soort SpongeBob moest ik de dag zien door te komen.

Er zat een kleine kink in de kabel want ik moest nog wel even de startnummers gaan ophalen in Mazamet. En ook nog op zo'n beetje het heetst van de dag want het kon van 13.00 tot 18.00 uur! Maar als het moet dan moet het dus Ton zat onder de brandende zon op zijn fiets terwijl om hem heen de reigers dood van het dak vielen en de drieteendiksnavelmezen (ja, ze bestaan echt) spontaan al vliegend in brand vlogen.

In het Palais des Congres waar de startnummers moesten worden afgehaald was het een stuk koeler. Op de lijst zag ik dat wij nrs.82 en 86 hadden en ik begaf mij naar het tafeltje met het bordje nummers 1 t/m 150 waar 2 halfingedutte dames wakker schrokken toen ik met mijn vuist op tafel sloeg en riep : les dossards s'il vous plait! Ze vlogen uit hun stoel en grepen zenuwachtig 2 tasjes met de betreffende cijfers erop geschreven. In elk tasje verdween tevens een fles wijn waarbij 1 van de dames lachend vertelde dat dat voor ná de fietstocht was. Een dijenkletser van jewelste en lachsalvo's galmde door de grote zaal. Hier had zij waarschijnlijk heel de ochtend op geoefend om dit bij elke deelnemer te vertellen. Het hoogtepunt van het jaar! Ik lachte uit beleefdheid mee en deed net of ik het daaropvolgende gebrabbel verstond. Opgelucht stond ik even later weer buiten waarbij het leek alsof ik in een heteluchtover was gestapt. Nog even wachten op "ping!" en ik was gaar.

Eenmaal op de fiets ging het wel weer en het kleine vleugje wind wat er stond bracht zelfs iets van verkoeling voor zover je dat met deze temperaturen zo kan noemen.
Na een 2e ritje van 15 km kwam ik als een pakje smeltkaas aan op de camping en was geneigd om met racefiets en al het zwembad in te rijden. Dat was echter gevuld met kinderen waarvan ik de moeders in gedachten al met messen en hakbijlen zag klaar staan!
M'n fiets dus maar netjes bij de camper geparkeerd, snel wat gegeten en op een beschaafde manier het water in gegaan waar ik de rest van de middag ben gebleven.
Nu heb ik net gegeten en wat pannenkoeken gebakken voor morgen, Amber is onderweg hierheen en morgen staan we vroeg op om naar Mazamet te fietsen waar we om 8.20 uur starten. Het wordt een warme rit dat zeker.
Morgen het verslag van de cyclo, hopelijk met een mooi verhaal. Tot dan!