Velomédiane Claude Criquielion

Na een nachtje op de doorreiscamping bij Nancy vertrok ik vrijdagochtend naar La-Roche-En-Ardenne. Buiten was het 18 graden en ik was dus niet alleen halverwege de terugreis maar de temperatuur was ook gelijk gehalveerd! Even wennen maar voor een cyclo van 170km misschien helemaal niet verkeerd. Nu maar hopen dat het ook een beetje droog wilde blijven.
Om ongeveer 2 uur kwam ik in het pittoreske maar zwaar toeristische stadje aan en ging op zoek naar een geschikte parkeerplek voor de camper. Vlakbij de sporthal, waar ook de volgende dag de finish zou zijn, vond ik een perfecte plek en dus niet meer verder gezocht. Handrem erop en klaar!
Dat het een mooi plekkie was bleek wel uit het feit dat ik links en rechts van mij een paar uur later ook camperburen had gekregen. Ook fietsers en ook Nederlanders. Het lijkt wel of ze elkaar opzoeken!
Diezelfde middag nog even m'n startnummer in de sporthal opgehaald waar ik heel toevallig Richard, m'n Ad6-teammaatje tegenkwam. Alhoewel....niet echt toevallig natuurlijk want hij deed ook mee! Daarna even samen met de bijna hele groep uit Pijnacker/Nootdorp een bakkie in het dorp gedronken en een beetje bijgepraat. Daar hadden we trouwens alle tijd voor want de "ober" (een jochie van misschien 16) had verbazend veel problemen met het vinden van onze tafel.
De avond buiten was koud en nat maar binnen in de camper gelukkig een stuk aangenamer. De weersvoorspellingen waren gelukkig redelijk positief en met dat vooruitzicht gingen de luiken om 23.00 uur dicht.

De wekker rukte mij om 7.00 ruw uit mijn dromen weg maar echt wakker worden duurde nog even. Het vreemde feit deed zich namelijk voor dat ik totaal geen fietszin had en mij liever nog een keer had omgedraaid. Tussen m'n oren zat het dus nog even niet goed maar de benen voelden in ieder geval soepeltjes aan toen ik toch maar uit bed stapte. De start was om 9.00 dus ik had gelukkig alle tijd om de motivatie ergens vandaan te halen. En met honderdduizend opbergkastjes en hoekjes in zo'n camper duurt dat even!
Om 10 voor half 9 stapte ik vanuit de camper met m'n fiets de frisse ochtend in. De lucht was bewolkt maar het was droog en er kwamen zelfs al wat plukjes blauw tevoorschijn. In zomerkleding (zoals ik gewend was de afgelopen weken) ging ik even een stukje inrijden, even een stukje klimmen om de spieren op te warmen. Terug afdalend merkte ik dat de armstukken toch wel nodig waren en reed dus terug naar de camper waar ik ze in de redelijke chaos toch aardig snel gevonden had. Vandaar ging ik naar de start en sloot aan bij het lange lint gekleurde fietsers wat op de smalle kade langs de Ourthe stond opgesteld.
Ik probeerde me wat over de stoep naar voren te werken maar al gauw liep het vast en kon ik niet verder. Veel te veel fietsers voor me en dat zou dus een hele inhaalrace worden voor een goed klassement. Het startschot naderde en het bloed begon nu toch wel lekker te stromen en ik kreeg er wel zin in om weer een paar uur volle bak te gaan! De motivatie was er dus toch. Goeie timing!
Na de start was het gelijk klimmen geblazen en daar had ik dan een voordeeltje. Met m'n franse klimmersbenen zat ik eigenlijk gelijk al in een lekker tempo en kon me goed naar voren werken.
Ook op het "vlakke" gedeelte (volgens mij was er geen meter vlak die dag) en de afdaling kon ik van groepje naar groepje rijden totdat ik na zo'n kilometer of 30 in een mooie groep met bijna allemaal gele nummers zat. Bevoorrechte renners die in de eerste startgroep waren vertrokken. Een mooi gezelschap om voorlopig even in te blijven rijden. Zonder dat het misschien tot ze doordrong had ik zo'n 3 minuten reëele tijd voorsprong op ze!
Het ging dus zogezegd constant op en neer en het heeft weinig zin om van alle 21 heuveltjes een beschrijving te geven maar de volgende 3 wil ik toch wel even noemen.
De "Mur de la Velomédiane", de eerste echte steile van het stel die een beetje onverwacht kwam en er aardig inhakte en een stuk langer was dan ik had gedacht.
De "Col de Haussire", de 3-traps raket vanuit La-Roche. Elke keer als je dacht dat je er was dan kwam er weer een volgend steil stuk. Was zwaar maar ging wel erg goed. Werd bovendien getimed en een klassement van gemaakt.
De "Côte de Beffe", de laatste zware op zo'n 20km voor de finish (had bij de naam hele andere gedachten, dat krijg je als je zo lang op een zadel zit, maar bleek veel minder plezierig haha), volgens het kaartje was ze 16% maar volgens mij was dat een tikfoutje. Zij viel me uiteindelijk mee maar dat kwam misschien ook omdat het einde in zicht was.
Ondertussen waren er wel een paar flinke buien naar beneden gekomen en even was ik bang om kramp te krijgen. Gelukkig kwam de zon ook steeds weer tevoorschijn en uiteindelijk kwam ik zelfs droog aan de finish. Na een lange afdaling naar La-Roche, waar we met 4 man en kop over kop loeihard naar beneden gingen, was het nog even afsprinten en ging ik na 5 uur en 22 min. over de piepende eindstreep.

Het resultaat mocht er weer zijn : 132e in het totaalklassement en 31e in mijn leeftijdscategorie volgens de bruto tijd (= vanaf het startschot tot aan moment van finish) en zelfs 107e totaal en 19e in mijn categorie volgens de netto tijd (=werkelijk moment over start en finish).

bij gebrek aan foto's maar even m'n Polar uitgelezen, ook interessant !

Het voordeel van de camper zo dichtbij de finish kon gelijk worden uitgebuit en een kwartiertje later stond ik al weer fris en fruitig bij de après-fiets. Een grote tent waar het bier rijkelijk vloeide, maar ja, we waren dan ook wel in het gebied waar dat geestrijke vocht volgens mij gewoon uit de kraan komt! Ook de broodjes warme worst waren erg populair en ook ik kon de verleiding niet weerstaan en zette mijn tanden in de niet zo gezonde maar o zo lekkere hap. Na al die zoete rommel die er op de fiets was ingegooid verdiende het hartige broodje qua smaak een Michelin-ster en misschien zelfs een DoncCradySter al zijn de eisen daarvoor wel erg streng ! :-)

Alle mannen waren intussen binnen en even later stonden we gezellig tegen de schuimkraag aan te kijken van 1 of meer Chimay's. Die gaan lekker in je benen zitten en Richard en ik besloten op een gegeven moment dan ook maar om op de grond te gaan zitten. Nog even onze ervaringen uitgewisseld over de mooie cyclo en daarna was het tijd om te gaan. Richting Nederland, richting huis en het einde van een prachtige vakantie die een mooi slot kreeg. Na iets meer dan 2 weken zon en warmte, ± 1000 fietskilometers en ongelofelijk veel gezelligheid en plezier zal het niet meevallen om maandag weer gewoon aan het werk te gaan. Gelukkig hebben we de foto's nog.......