Partir c'est mourir un peu

Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan dus liet ik gisterochtend de meisjes in vertwijfeling achter. Weg fietsvriendje, weg mecanicien, weg kookhulpje, weg vlakschuurder. Tranen met tuiten werden er natuurlijk gehuild en ik had echt allebei m'n schouders nodig om ze te troosten. Na innig afscheid te hebben genomen gingen ze om hun verdriet te verwerken maar samen een rondje om het Lac de Salagou fietsen. Van fietsen is waarschijnlijk weinig gekomen, vooral veel praten en emoties verwerken want hoe moest dat nou verder met de vakantie?
Gelukkig hebben ze nog steun aan elkaar, de schatten. :-)

Ik ging na afscheid te hebben genomen van de voortreffelijke gastvrouw en gastheer in de camper op weg naar Bedoin. De Mont Ventoux moest er maar weer eens een keertje aan geloven.

Ik moet gelijk even melden dat dit echt de laatste keer is geweest dat ik het navigatieprogramma Navigon heb gebruikt in mijn vakantie. Ik ga de volgende keer gewoon weer ouderwets met de wegenkaart naast me in de auto zitten met eventueel nog een printje van de route. De dame in mijn iPhone schotelde mij een onvervalste franse stedentrip voor terwijl ik haar toch duidelijk had laten weten de snelste route te kiezen. Ik heb half Montpellier, Avignon en Carpentras gezien. Mooi hoor, als je daar voor naar Frankrijk komt maar ik had andere prioriteiten en ik heb haar dan ook onderweg flink uitgescholden. Alweer tranen met tuiten waarschijnlijk. Andere tranen, dat wel.

Nadat ik haar het zwijgen had opgelegd was ik er uiteraard in een vloek en een scheet en reed ik het gezellige Bedoin binnen op zoek naar de camping. Het was er druk maar er werd gewoon even een plaats voor mij vrij gemaakt! Even een caravannetje verplaatsen en het was geregeld. Goeie service. Het was dan ook maar voor 3 dagen.
Het was warm. Dik boven de 30 graden maar wel met een lekker windje dus goed uit te houden. Even in het dorp rondgewandeld waar de terrasjes gezellig bezet waren. Wat boodschappen gehaald en daarna wat gelezen voor de camper. Een paar bladzijden maar want hoe goed ik ook mijn best deed, ik kon mijn ogen niet openhouden. Ik gaf er dan ook maar aan toe en deed een heerlijk middagdutje buiten in de campingstoel.
's Avonds een flinke pastamaaltijd naar binnen gewerkt en de fiets klaargemaakt voor de aanval. Die ging vanochtend al vroeg plaatsvinden en ik hoopte in ieder geval op weinig wind. De avond was dan ook niet zo lang en het was al snel bedtijd.
De beklimming van de Mont Ventoux. Hoe zou dat zijn afgelopen..........