Limburgs weekend

Deel 1 : Mergellandroute, zaterdag 26 april 2008
Met prachtige weersvooruitzichten ging het zaterdagochtend richting het Limburgse land voor een heuvelachtig weekend.
Nadat ik mijn auto had geparkeerd op de parkeerplaats van Hotel "De Oude Molen" in Schin op Geul (mijn overnachtingsplek) ging het om 10.30 uur van start in korte broek en korte mouwtjes. Het was een dag vol primeurs, de eerste dag boven de 20 graden, korte mouwtjes, zonnebrandcreme enz. enz. Kortom een zomerdag in april!
De Mergellandroute is bij fietsers natuurlijk niet onbekend, zo'n 130km met de bekende Limburgse klimmetjes. Het gaat te ver om het hele parcours hier te beschrijven, daarvoor kan je beter even hier kijken. Ik fietste hem met een kleine variatie, enerzijds omdat ik na de Eyserbosweg even verkeerd reed en anderzijds omdat ik nog wat reserve wilde overhouden voor de volgende dag. Dat betekende dat ik de Fromberg miste en de Keutenberg bewust met al zijn procenten liet liggen. In plaats daarvan pakte ik op het eind nog wel even de Cauberg.
Het was natuurlijk heerlijk fietsen met dit weer en het begin was een relatief makkelijk gedeelte richting Geulle en gedeeltelijk langs de Maas richting Eijsden.
Door het frisse jonge groen en de vele bloesembomen door ging het daarna wat meer omhoog met o.a. de Bemelerberg, de Wolfsberg, de Loorberg en de Camerig. Het ging allemaal soepel omhoog en vooral de Camerig ging erg lekker. Het klimmen gaat sowieso volgens mijn gevoel beter dan ooit, ik verbaas mezelf elke keer weer. De Eyserbosweg was een hele tijd geleden dat ik die had gereden maar ik wist nog wel dat het laatste stuk steeds steiler werd. Ook die werd met huid en haar verorberd, pas op de laatste klim van de dag, de Cauberg, voelde ik wat vermoeidheid. Die ging dan ook voor de verandering eens niet lekker, maar ja, de reeds afgelegde kilometers speelde hier een woordje mee.
Weer terug bij het hotel was het rondje uiteindelijk 129km geworden en was ik 4 uur en 24 min. onderweg geweest.
Het inchecken in het hotel was zo gebeurd en even later, na een lekkere douche, kon ik constateren dat de eerste echte zonnige dag zijn werk had gedaan. Het wit op de armen en benen had plaats gemaakt voor een (ultra)licht roodachtig bruin kleurtje. De zondag was gereserveerd voor de 26e editie van Klimmen-Banneux-Klimmen en dus nog meer kilometers en kleur in het vooruitzicht.

Deel 2 : K-B-K, zondag 27 april 2008
Na een best goede nachtrust (ondanks het gehorige hotel) ging de wekker om 7.00 uur voor het begin van nog een zonnige dag. Het uitgebreide ontbijtbuffet (prima verzorgd) werd gretig aangevallen en de nodige calorieën werden naar binnen gewerkt wat zeker nodig was want er stonden vandaag wat pittige klimmen in de Belgische Voerstreek te wachten.
De prima georganiseerde tocht (hulde voor de organisatie van WTC Klimmen) ging zogezegd vanuit Klimmen wat zo'n 4,5 km van mijn hotel verwijderd was dus ik besloot om naar de start toe te fietsen. Gelijk een goede warming-up.
Het was erg druk bij de inschrijving, maar alles was goed geregeld en het verliep dan ook allemaal vlot (dat is wel eens anders). Even na negenen ging het van start met al een lekker temperatuurtje van 18 graden wat gedurende de dag zou oplopen naar zo'n 23 graden. Lekker fietsweer dus.
Ik voelde al snel dat de benen goed waren en de eerste klim, de Sibbergrubbe, ging dan ook ontspannen omhoog. Tijdens deze klim zag in een flits een van de eerste pechvogels met een lekke band. Geen onbekende pechvogel, ik had hem namelijk de week eerder in Driebergen ook al gezien. Jawel, de ongelukkige was Fred Pellenaars. Hij was echter niet de enige met een lekke band in het begin want in de eerste 10km heb ik er geloof ik wel een stuk of 5 geteld.
Het klimmen ging daarna over de grens en deze waren zo ongeveer allemaal onbekend en dus nieuw voor mij en er zaten een paar pittige tussen! O.a. de klim van Warsage naar la Heydt en een steile klim over de kasseien in Dalhem.
Zogezegd waren de benen erg goed vandaag en vooral de lange klim naar Banneux ging in het zog van 3 "tempomakers" hard omhoog waarbij ik ze makkelijk kon volgen. In Banneux bij de controle was het een drukte van jewelste en lag er voor iedereen een energiepakket klaar. Dit werd natuurlijk met dank in ontvangst genomen en gedeeltelijk verorberd in een korte rustpauze.
Dat was ook wel nodig want 7 km verder lag de zwaarste klim van de dag te wachten, de Jonckay in Pepinster. Vooral in het begin steil (18%) en hij bleek toch ook nog langer dan ik had verwacht. Hij werd nog gevolgd door een aantal mooie maar wat minder zware klimmen die toch bij aardig wat deelnemers het sap uit de benen hadden geperst. Ik kwam veel moeilijk kijkende gezichten tegen op de terugweg naar Klimmen maar gelukkig had ik tot aan het eind nog kracht om alle heuvels goed te doorstaan. Ik kwam dan ook zeer tevreden bij de finish na een prachtige tocht die zeker voor herhaling vatbaar is.
Terug bij het hotel stond de teller op 139 km, met 2197 hoogtemeters in 4 uur en 52 minuten. Een gemiddelde van 28,5 km/uur. Het mag duidelijk zijn dat ik na een verfrissende douche een half uur later blij in de auto naar huis zat.
Volgende week weer terug voor de Shimano Fiets Challenge!