Wind en dikke benen

De ene dag is de andere niet dat is wel duidelijk. Geldt voor het weer en ook voor de vorm, het heet niet voor niets de vorm van de dag. Na de euforie van gisteravond was het een feit dat ik vanavond de krachttraining (2 series van 4 x heuvelop op groot verzet) begon met redelijk moeie benen. Eerst een half uurtje losgefietst, hoewel losfietsen niet echt het goede woord is want er stond best een flinke wind waar ik tegenin moest. Het ging richting de Van Brienenoordbrug waar de krachttraining moest worden gedaan. Het ging uiteindelijk best wel goed, de vermoeidheid was redelijk snel uit het lichaam en ik kon de 2 series goed volbrengen. Lekker dikke benen daarna, dus nog wel ongeveer 40 minuten uitgefietst en ik kwam uit op 51 km in 1 uur 47 min.
Ik vraag me wel af of het wel goed is om naast het voorbijrazende verkeer op zo'n brug je intensieve trainingen te doen. Je longen staan toch aardig open als je hartslag rond de 160 zit en hoewel ik van de uitlaatgassen geen merkbare invloed ondervind lijkt het me niet echt ideaal. Helaas is er niet echt een plek in de buurt (of wie weet er wel één?) als vervangende locatie voor dit soort trainingen, dus ik moet het er maar mee doen voorlopig.
Morgen een rustdag en alvast even vooruitblikken naar het weekend. Volgens de laatste berichten ziet het weer er nog niet echt positief uit. De lente wil nog niet echt vlotten en mijn nieuw aangeschafte (mooie) zomershirtjes liggen nog doelloos in de kast. Een te lange winterslaap.