Oeverhopping

De benen waren wat vermoeid vanochtend bij het opstaan, naweeën van het gevecht met de wind gisteren. Na eerst veel gedronken te hebben was het moeie gevoel later in de ochtend verdwenen en stapte ik na de lunch om half 1....eh....half 2 op de fiets.
De benen voelden tijdens het fietsen toch gewoon goed aan, alleen de knietjes waren wat gevoelig maar absoluut niet belemmerend. De planning was zo'n 2 en een half uur rijden zodat ik de finish van de Brabantse pijl nog kon meepikken.
Eerst maar eens óver het water via de VBB om vervolgens 20km verderop ónder het water door te gaan via de HT. Daarna een rondje via Puttershoek om vervolgens weer op dezelfde manier van rivieroevers te wisselen. Onder een prachtige Nederlandse wolkenlucht ging het daarna richting de Rotte waar ook nog wat aan "oeverhopping" werd gedaan. Een woord wat hierbij wordt voorgedragen als nieuwe toevoeging aan de dikke Van Dale:
oe·ver·hopping ; in korte tijd meerdere malen achtereen van rivieroever wisselen
Met het laatste bruggetje achter de rug ging het via Ommoord richting Capelle en stonden na 81 km en 2 uur en 42 min. de eindcijfers in beeld.
De weekendritten zaten erop, nu was het tijd om de fiets te kuisen en weer te laten glimmen. Daarna op zoek naar de zonnebrandcrème want heb je die temperaturen voor volgende week gezien! Dat wordt korte-broeken-werk! Zonnebrillen, korte mouwtjes, wit moet weer bruin worden. En nu maar hopen dat al die weermannen (en vrouwen) het bij het rechte eind hebben.