Het rondje van Joop

Zaterdag 21 maart 2009.
De weervoorspellingen waren uitermate gunstig voor een mooie Joop Zoetemelk Classic vanuit Leiden. Werd de rit vorig jaar nog geteisterd door sneeuw- en hagelbuien, dit jaar verwachtte men zon, zon en nog meer zon.
Het beeld van een man in een zwarte fietsbroek en met een shawl om, die het ijs van zijn voorruit staat te krabben lijkt uit een ander verhaal te komen maar toch is het een beeld van diezelfde dag.
De heldere nacht met een paar graden vorst temperde nog even de lentevreugde maar een gewaarschuwd mens telt voor 2 dus ik had wat extra isolatie voor het eerste fietsuur mee in de tas!
Bij de start was het druk. Erg druk. Bij het inschrijven was het dringen geblazen en viel het niet mee om een schrijvende pen te vinden! Een paar honderd vrouwen en mannen waren in afwachting van de held van de dag die om 8.30 uur het startschot zou lossen en daarna zelf de 75km zou rijden.
Overtuigd van zijn fietskwaliteiten maar wat angstig bij het idee van Joop met een pistool in zijn handen besloot ik toch maar net vóór het officiële begin te vertrekken en de meute zo voor te blijven op de smalle fietspaden.
Vanuit Leiden zogezegd eerst richting Zoeterwoude, Benthuizen waarna bij Hazerswoude al snel de splitsing kwam van de 75 en de 150km. Te snel voor sommigen die hem dan ook prompt misten en automatisch voor tegenliggers zorgde.
Was het bij de start nog (net) onder 0, zo'n anderhalf uur en 10 graden later was het tijd om het windjack uit te doen en de winterhandschoenen te verruilen voor de zomereditie. Het rugzakje dat ik had omgedaan kwam hierbij dus erg goed van pas.
Na Boskoop, Reeuwijk Dorp en Bodegraven was ik lekker op temperatuur en lag de snelheid voor de wind ruim boven de dertig terwijl ik van groepje naar groepje verhuisde. Korte momenten van kwebbelend gezelschap, net te langzaam, op naar de volgende.
Aangekomen bij Woerden, de eerste controle en rustmoment voor menig fietser (maar niet voor mij), draaide de lente op volle toeren, was er zo'n 53 km afgelegd en vond ik het juiste zestal voor de volgende 40km. In een lekker tempo en afwisselend op kop en in de luwte ging het richting Linschoten, Montfoort en Harmelen en vervolgens naar Laagnieuwkoop en Kortrijk (de Nederlandse versie ervan). Onderweg pikten we af en toe wat fietsers op die we vervolgens als een kilometerpaaltje achter ons lieten, of als een sleepnet over een te kleine vis om nog maar eens Tim Krabbé een keer te citeren.
Na 90 kilometer was er de krentenbollenstop (ze waren vers!) waarbij ik persoonlijk een aangeboden flesje melk afsloeg (en velen met mij). Goed voor elk zeggen ze, maar echt desastreus qua slijmvorming en die had ik met mijn verkoudheid net achter de rug!
De 6 companen liet ik na 40km samenwerking achter en ik vervolgde solo mijn weg richting De Hoef en daarna Vrouwenakker. Net voordat ik linksaf sloeg het Nieuwveens Jaagpad op richting, inderdaad, Nieuwveen haalde ik een groep van een man of 10 in waarvan er 3 Bas heetten, althans dat stond groot op hun fietsshirt vermeld. Eén van de Bassen werd beurtelings vooruit geduwd en zat er duidelijk compleet doorheen wat een andere Bas mij bevestigde. En met nog precies 50km te gaan met wind tegen werd dit dus nog een aardige lijdensweg, ook voor de duwende partij.
Ik liet de groep achter mij (ik was nog wel in goede doen) en keerde over de brug bij Nieuwveen, waar de 75km route aansloot, richting Bilderdam en Leimuiden.
Ondanks de wind tegen op dit stuk die wat meer energie opeiste was het nog steeds genieten van het mooie weer en de jaarlijks lentetaferelen. Meerennende paarden, laagovervliegende ganzen, weilanden vol met vrolijk huppelende lamskoteletjes en brute verkrachtingen van vrouwtjeseenden door hormoonverdwaasde woerden. De natuur is mooi en wreed tegelijk.
Bij Leimuiden, en volgens mij de 2e(?) controlepost, werd er gekeerd en ging het aan de andere kant van het water weer tijdelijk met de wind in de rug terug richting Bilderdam. Langs de Westeinderplassen ging het daarna richting Rijpwetering, het geboortedorp van JZ, waar het opgerichte standbeeld moeilijk was te missen. Groepjes renners gedrapeerd om het brons werden druk gefotografeerd. Japans gedrag.
Vlak daarna bij Oud Ade met nog 15 km te gaan stond dan eindelijk de fotograaf van Sportplaat.nl.
135 kilometers lang gefietst met een onnodig ontspannen houding op te fiets om toch maar goed voor de lens te verschijnen, zo kort voor het einde was de ontspanning echter verdwenen. Daarna was het nog slechts een stadsritje door Leiderdorp en Leiden en na 148km werd, begeleid door de plaatselijke fanfare, de finish bereikt. De 2km naar de auto maakte precies de 150 vol, alsof het zo was bedoeld, en de Polar stopte na 4 uur en 52 min. met een mooi gemiddelde van 30,9 km/uur.
Een mooie toertocht (naar mijn mening nog te vroeg om het een "classic" te noemen) met prachtig lenteweer, een Hollandse primavera. Na nog wat ervaringen en meningen te hebben uitgewisseld met een sympathiek Haags koppel ging ik op huis aan, op naar de Italiaanse primavera Milaan San-Remo.

Bike route 136986 - powered by Bikemap