Batavus Heuveltocht

De wekker ging vroeg af vanochtend, om 6.15 uur joeg Sky Radio zijn geluid door mijn hersenpan. Daar wordt je wel wakker van!
Reden voor dit vroege tijdstip: De Batavus Heuveltocht in Driebergen. Ik wilde lekker vroeg starten zodat ik 's middags (bijna) niets van de Amstel Gold Race hoefde te missen.
De heren achter de inschrijftafel hadden waarschijnlijk een andere zender opgehad bij het opstaan, want die waren duidelijk minder wakker. De inschrijving werd op z'n elf en dertigs afgehandeld en achter mij in de rij werden vele zuchten geslaakt. Ik kon me er niet druk om maken, er wachtte een mooie tocht en 10 minuten later was ik op pad. Alhoewel, bijna op pad. Na zo'n 50 meter kneep ik al in de remmen vanwege een blauwe vlek in mijn ooghoek. Niet schrikken, er is niets met me aan de hand. De blauwe vlek was de mooie Gios van Fred Pellenaars, een van onze medebloggers. Leuk dat ik hem even de hand kon schudden en na een kort praatje ging ik dan eindelijk echt op pad!
Het weer knapte in het eerste uur al aardig op, de zon kwam er al door en ik had een beetje spijt dat ik de lange broek toch had aangetrokken. Maar het hinderde me in ieder geval niet.
Het ging eerst richting Maarn en Soesterberg (eerst langs Kamp Soesterberg en daarna Vliegbasis Soesterberg) om vervolgens richting Amersfoort te fietsen. Hier wachtte de "Amersfoortse Berg", 2x een stuk omhoog en naar beneden in de buitenwijken van Amersfoort. In Nederland noemen we al gauw iets een berg, dit was meer een "hinderlijke" onderbreking van het ritme.
Vervolgens ging het via Leusden en Woudenberg naar Maarsbergen en zat de eerste 60 km erop. Er was nog niet echt sprake van een heuveltocht, maar volgens de routebeschrijving zou in de tweede helft van de rit nog het nodige voor de wielen komen. Het steeds mooier wordende weer was echter reden genoeg om met een goed gevoel op het zadel te zitten en het peddelde dan ook met een lekker tempo door richting Leersum.
Bij de Scherpenzeelseweg ging het omhoog en aan de andere kant weer het bekende stuk naar de Amerongense Berg die we uiteraard ook over moesten (wordt door geen tocht overgeslagen denk ik). In Amerongen linksaf de Rijksstraatweg en daarna hadden we in principe weer links de Veenseweg opgemoeten. Er hing echter geen pijl (later zag ik waarom) en het hele wieler "peloton" ging hier rechtdoor naar Elst. Ook ik dus, maar even voorbij Elst sloeg de twijfel toe (ik zag geen bordjes meer) en na het raadplegen van de routebeschrijving ging ik terug. De Veenseweg bleek afgesloten en waarschijnlijk hadden ze hier de routepijl weggehaald dus ik besloot een weg verder linksaf te gaan om via de Bosweg weer op de route te komen (ik raak hier al langzamerhand aardig bekend). Het leverde me wel 6 extra kilometers op, zomaar gratis en voor niks, dus wat klagen we nou!
Hierna kregen we de bekende klimmetjes Defensieweg en Autoweg om na het "keerpunt" bij Wageningen (hier kregen we de wind in de rug) via de Grebbedijk naar en over de Grebbeberg te gaan. Na ook nog even het Paardenveld en voor de 2e keer de Defensieweg achter mij te hebben gelaten ging de laatste 20 km richting Driebergen over vlakke weg met een inmiddels lekker temperatuurtje buiten.
Weer bij de auto aangekomen had ik totaal 147 km op de teller en was de netto fietstijd 4 uur en 48 min. Een mooie en voorlopig even laatste rit over de Utrechtse Heuvelrug, het wordt nu tijd voor even iets anders.
Morgen eerst maar eens een keertje naar de masseur, lijkt me ook errrug lekker.