Weekend Luxemburg

Het is wel eens lekker om de vlakke Nederlandse vergezichten achter je te laten en met je fiets de heuvels of bergen in te trekken al is het maar voor een (lang) weekend. Afgelopen weekend was zo’n moment om de Hollandse weilanden in te ruilen voor de Luxemburgse heuvels en op vrijdag ging de reis richting Dillingen, een klein dorpje (zonder winkels maar wel met bungalowpark) in de buurt van Echternach. Langs de rivier de Our, die door de overvloedige maartse buien behoorlijk buiten de lijntjes aan het kleuren was (het water had het voetpad erlangs volledig opgeslokt) werd een eenvoudige bungalow in gebruik genomen en “ingericht” als tijdelijke thuisbasis voor 2 ritten: ‘s zaterdags een rit van ± 100 km op de weg en ’s zondags een mountainbiketocht die vanuit een nabijgelegen dorp werd georganiseerd. Twee heel verschillende dagen waar “zwart-wit” als uitdrukking de tegenstelling nauwelijks benaderd.

Zaterdag 15/03/2008.
Ik had een mooie route (ja, inderdaad, wéér met Google Earth) uitgezet en deze zorgvuldig (straatnamen, splistingen e.d.) uitgetypt.
De routebeschrijving ging mee in de achterzak in het geval dat mijn fotografische (routekaart)geheugen mij in de steek zou laten, ik was tenslotte op vreemde bodem. Het weer zat lekker mee, weinig wind, bewolking die gedurende de rit steeds meer plaats maakte voor de zon, en een temperatuur van 15 graden die mij al gauw duidelijk maakte dat ik met minder kleding van start had kunnen gaan! Maar zweten is lekker en ook de heuvels in de zuidduitse Eifel deden hun best om mij wat dat betreft een plezier te doen. De wegen die met aardige percentages regelmatig omhoog gingen deden mij sowieso plezier want het klimmen ging erg lekker en na elke afdaling verlangde ik weer naar een volgend klimmetje. Ik waande mij een surfer op golven van asfalt en op Duits grondgebied ging het dan ook voorspoedig in noordwestelijke richting door bijna verlaten dorpjes en op schier autoloze wegen. Het prima berijdbare wegdek voerde mij door de nog vrijwel kale heuvels en bossen en de stilte werd af en toe alleen doorbroken door de schreeuw van een laagovervliegende roofvogel. Na zo’n 60 km op en af te zijn gegaan stak ik ter hoogte van Dasburg de rivier de Our over en vervolgde ik, weer terug in Luxemburg en nu in zuidoostelijke richting, langs het snelstromende water mijn weg. Langs het schilderachtige Vianden (met het indrukwekkende Mont St.Nicolas, zie foto) ging het nu over wat vlakkere wegen, met af en toe nog een stukje klimmen, terug naar Dillingen. Na 4 uur en 12 minuten stonden er 106 km op de teller en zaten er een mooi aantal hoogtemeters in de benen. Het rood-wit-blauw wapperde voor de ingang van het park, maar het vlakke vaderland was zo ver weg…….

Zondag 16/03/2008.
Het mooie weer had plaatsgemaakt voor de traditionele maartse buien en de regen kwam dan ook op deze ochtend gestaag naar beneden. Geen dag voor mooie poëtische volzinnen en wegdromerijen. De harde werkelijkheid van een onbarmhartige veldtocht stond voor de deur! Vandaag werd de “Randonnée Müllerthal” georganiseerd vanuit Beaufort en had ik de nodige Luxemburgse klei in het vooruitzicht. Na een kort ritje met de auto kon ik mij inschrijven in het plaatselijke wijkgebouw en maakte ik mij op voor een pittige klus van 62km. Althans, dat was de planning. De omstandigheden bleken echter zo zwaar dat het plan al snel, na de eerste verversingspost, werd bijgesteld naar 47km. Over de eerste 20km had ik anderhalf uur gedaan en de bagger zat reeds op de meest onmogelijke plaatsen (mens én fiets) vastgekoekt. De benen waren echter super en vol goede moed stortte ik mij weer in het inferno van water en klei, op naar de volgende ravitaillering. Na onmogelijk gladde beklimmingen en diverse steile rotsachtige afdalingen werd na 3 uur en 15 minuten de finish bereikt. In eerste instantie werd ik niet herkend in mijn bruine camouflagepak, maar na enkele geruststellende woorden (“hallo, ik ben het”) werd de bewondering voor het volbrengen van deze extreme exercitie dankbaar in ontvangst genomen. De tocht was zwaar, heel zwaar, zwaarder dan ik ooit op de mountainbike heb gereden, maar zooooo verschrikkelijk mooi! Een aanrader voor iedere enthousiaste mountainbiker, ga eens kijken voor een impressie van deze rit op www.coolbikers.eu.

Over de maandag die daar op volgde kan ik kort zijn. Die stond in stil contrast met de 2 voorgaande dagen en in het teken van de terugrit naar Nederland. In de auto naar huis dacht ik nog meerdere malen terug aan de gereden kilometers, die zo anders waren als de kilometers thuis, even lang maar een wereld van verschil. Zo'n weekend zet je weer op scherp voor een volgende trainingperiode. Dus pak nu je agenda! Doen!