Inhaalrace

Door wat problemen met de computer én mijn modem ben ik hopeloos achtergeraakt met het updaten van mijn weblog. Bij deze een korte inhaalrace met een samenvatting van de afgelopen week in de aanloop naar de Steven Rooks Classic die ik vandaag heb gereden (daarover later meer). Oftewel hoe ik op een eiland de wind trotseerde, terecht kwam in een roze picknick en een routineklusje opknapte.
De zaterdag (16/05) stond in het teken van een lange duurtraining. En ondanks de stevige wind besloot ik toch richting Zeeland te rijden. Waarom vermijden? Een berg daar wil je toch ook overheen. Dus met een lange aanloop via Dordrecht en Strijen kwam ik op de Haringvlietbrug terecht, met volle wind op de kop leek het wel een col van de 1e categorie. Ik werd nog net niet het water in geblazen. Overigens het enige stukje waar ik echt de volle laag kreeg. De rest van de rit zat de wind voornamelijk in de zij te prikken.
Na de brug was ik dus op een eiland aanbeland, Goeree-Overflakkee, vlak, weinig bebouwing, landbouwgrond, een puur stukje Nederland. Via Middelharnis ging het naar Stellendam waar ik de Haringvlietdam op vloog (wind in de rug) en in no time weer aan de andere kant was. Via Hellevoetsluis ging het daarna over het lange fietspad richting Spijkenisse en langs de Rhoonse- en Carnissegrienden weer richting Capelle. Na 182km en bijna 6 uur rijden stapte ik de (wind)stilte van mijn woning weer binnen. Mooie rit, lekker gereden.
De zondag (17/05) werd een van-alles-wat-dag. Een beetje spelevaren op de fiets, tempowisselingen, sprintjes bergop, rondje Zuid(elijk van de Maas) en eentje Noord. Al na 2 km rijden vond ik het opmerkelijk dat er zoveel dames op de weg waren. Mandjes, tassen, hoeden, vaantjes, lintjes, van alles aan de fiets. Ik was beland in de roze picknick op de fiets van Leontien's Ladies Ride! Het fietspad was geconfisqueerd door kwebbelende tantes. Ik vluchtte de dijk naast het fietspad op en bekeek de rijdende polonaise van boven.
Bij de Brienenoordbrug was ik van de meute verlost en reed mijn rondje op Zuid. Weer terug op Noord ging het richting de Rottemeren en kwam ik nog een aantal kleine clubjes tegen maar die verdwenen richting hun finish terwijl ik afsloeg naar het kronkelende water waar Rotterdam zijn naam aan heeft te danken. Halverwege verscheen er een donkere vlek in mijn linkerooghoek. Een grote grijze wolk, zwanger van water, probeerde mij in te halen en zo te zien had hij de grote plaat erop staan want 5 minuten later was hij recht boven mij. De ijdele hoop dat ik het droog zou houden was snel vervlogen toen de wolk zijn vracht besloot te lozen. Binnen 5 minuten was ik totaal verzopen, soppende schoenen, water in alle hoeken en gaten.
Dat 10 minuten later de zon weer scheen mag duidelijk zijn, Holland op zijn best!
Uiteindelijk droogde ik nog redelijk op in het vervolg van de rit richting huis. Na 101km en 3u12m fietsen kon ik de wasmachine verblijden met een baaltje vuil goed. Color Reus vloeibaar, 40 graden, draaien maar!
De dinsdag (19/05) was een dinsdag zoals zovele dinsdagen. Een rondje Puttershoek, mijn favoriet, en al vele malen vermeld. Een routinerit, desnoods geblinddoekt af te leggen, waar ook deze avond geen bijzonderheden over te vermelden zijn. De brug, de tunnel, de suikerfabriek, alle ingrediënten in dezelfde volgorde. 66km, deze keer in 2 uur en 2 min. Het blijft een heerlijk rondje, voelt als een warme trui in de winter.
Bij elkaar weer zo'n 350km bijgeschreven en helemaal klaar voor de Steven Rooks Classic!