Op verzoek

Vrijdag op weg van het vliegveld Weeze naar huis zagen we een "wanhopige" oproep aan Amber en mij (respectievelijk @donccrady en @cab2wheels op Twitter) door David Earnshaw, een Alpe d'HuZes kanjer uit Castricum. Hij was op zoek naar fietsmaatjes voor een fietstochtje op de zaterdag.
De "secundaire arbeidsvoorwaarden" waren zeer verleidelijk : koffie met gebak, bananen plus energierepen en drank voor onderweg, een verfrissende douche na afloop en lunch werden in het vooruitzicht gesteld. "You had me at hello" is zo'n mooie zin uit de film "Jerry MacGuire" (te lang om uit te leggen dus ga maar lekker googelen!) maar alleen met de naam "David Earnshaw" waren we al over de streep getrokken.
Hoe kan je een oproep weigeren van een man die al ruim 7 jaar in gevecht is met kanker en keihard aan het trainen is om op 3 juni óók 6x de Alpe d'Huez op te fietsen. Lees zijn verhalen en zijn motivatie op zijn blog en je zal begrijpen dat wij niet lang over ons antwoord hoefden na te denken.
Gisteren dus op weg naar Castricum voor een rit van ongeveer 100 km in het mooi duingebied van Noord-Holland. Om 11.00 maakten we ook kennis met de rest van "Team Earnshaw", zijn steun en toeverlaat Ineke en zijn prachtige dochter Noa. Even lekker kletsen met een bakkie koffie erbij, daarna werden we getrakteerd op heerlijke bananen/chocola/kokos pannekoeken en gingen we op weg.
Dave had ons mooi weer beloofd en na de ochtendregen was het inderdaad droog geworden en ondanks een stevig en fris windje prima fietsomstandigheden. Door het prachtige Noordhollands Duingebied ging het richting Bergen en Schoorl met af en toe een paar leuke hoogteverschillen in het bos. Dave als gids voorop op zijn mooie nieuwe Cube Litening en soepel fietsend over "zijn" terrein. Hij liet duidelijk zien hoe het is om te genieten van elk moment dat je gegeven wordt en af en toe liet hij een luide kreet horen als hij z'n kop in de wind gooide, op de pedalen ging staan en een heuveltje op sprintte. Prachtig om te zien, diep respect en een voorbeeld voor velen!
Bij Camperduin aan de rechterkant van de dijk richting Petten, daar gekeerd en aan de zeekant van de dijk weer terug. Met een flinke noordwestenwind in de zij en een zee die flink tekeer ging reden we over het breedste "fietspad" van Nederland weer terug richting Camperduin. Af en toe moesten we de opgedroogde kwallen ontwijken die met vloed op het asfalt waren gesmeten en werd ons gevecht tegen het natuurgeweld even op film en foto vastgelegd.
Met een beetje ongeloof en verbazing keken Amber en ik elkaar aan. Hoe snel kan het gaan en hoe groot het verschil binnen 24 uur? Eerst in de zon op Mallorca en het volgende moment boks je tegen de wind aan de Hollandse Noordzee!
De terugweg ging lekker met de wind mee en in Schoorl stopten we nog even aan de voet van ik denk één van de hoogste zandduinen van NL om de laatste energierepen naar binnen te werken. Daarna terug richting Castricum waar we met 89km op de teller en na 3 uur en 20 minuten fietsen weer arriveerden.
Na een snelle douche en een korte lunch namen we afscheid en reden we weer terug richting Zoetermeer. Een mooie en gezellige fietsrit en een ontmoeting met fantastische mensen. En dat allemaal door Alpe d'HuZes! Zo zie je dat een vreselijke ziekte als kanker ook ontzettend veel mooie dingen kan opleveren.
Moet ik nog zeggen dat je ook kan bijdragen aan zoiets mooi als Alpe d'HuZes? Nee toch? Nou voor de zekerheid doe ik het toch maar wel! DONEER (klik hier of op het logo rechtsboven op mijn weblog)!