Mallorca VI

Na een vrij korte nacht, ik had er immers al een stukje van voorgeslapen, brak dag 6 van onze Mallorcaweek aan. Alweer de op een na laatste dag en het is echt zoals het spreekwoord zegt : "time flies when you're having fun!".
De vlag ging uit want het was droog! Er kon dus gefietst worden en om 10.00 uur stonden er weer zo'n 15 mannen en vrouwen klaar om de besneeuwde bergen in te trekken. Stijgijzers, touwen, haken en pikhouwelen gingen mee want sneeuw op Mallorca is niet normaal dus we moesten op al het abnormale voorbereid zijn!
We reden richting de Alpen.........tenminste daar leek het op. Besneeuwde bergtoppen en volgens mij zag ik een paar gedesoriënteerde piloten met hun vliegtuigen rondcirkelen. Paniek in de cockpit, dit kon toch nooit Mallorca zijn?

Op de grond wisten wij, of in ieder geval Rogier, wel de weg en reden we richting Bunyola waar we de Coll d'Honor zouden beklimmen, een klim van 6 km naar 550 meter hoogte.
In het dorp aan de voet van de klim kregen we de "koersinstructies" van Rogier en daarna was het ieder voor zich en God voor ons allen.
Samen met Mark van de Brabantse bende reed ik de besneeuwde hellingen omhoog in een straf tempo waar we weer veel fietsers opslokten gulzig als we waren. Ik ging weer lekker omhoog al zeg ik het zelf en had ik 's ochtends bij de start nog het gevoel van slappe saunabenen, tijdens de klim was het weer gewapend beton onder de broek en kraakten de pedalen van plezier.
Na een stukje afdaling in Orient even gestopt en een fotootje gemaakt met onze nieuwe vrienden en daarna snel doordalen naar Alaro waar we in de remmen knepen voor de traditionele koffie/lunchstop. Voor het zaakje waar we de orde plezierig gingen verstoren stonden heeeeele bekende fietsen! Het bleek dat de splintergroepering onder leiding van André al eerder was aangekomen en we konden gezellig aanschuiven. De gehele inrichting onderging daarbij qua meubilair een complete metamorfose en ook de obers en oberessen schoten in de stress. Dat ze in één klap de dagomzet of misschien wel de weekomzet draaiden verzachtte de pijn behoorlijk.
Het verzachten van de pijn van Robert's val (schade : een bebloede knie en lip en 1 afgebroken tand) zal waarschijnlijk iets langer dan een dag duren maar hopelijk korter dan een week.
De kleine groep van de kortere ronde vertrok even later met Amber op kop, die vandaag "soeper beine" had (zie haar blog) en daarna konden wij aan de polonaise beginnen. Details en foto's ontbreken maar ik kan wel vertellen dat het gezellig was!
Gezelligheid kent geen tijd behalve als je voor het fietsen naar Mallorca komt dus we ontkwamen er niet aan en moesten ook verder. Een enkeling had daarbij wat opstartproblemen en of dat kwam doordat ze (ik zal uit privacy overwegingen geen naam noemen) een bacootje had besteld kan daarbij van invloed zijn geweest!
Via Algaida weer terug richting hotel aan zee en volgens Bartjes betekent dat dan vooral lekker tempo draaien en afdalen. Een klein hikje in het parcours bij het dorpje Randa maar daarna was het toch echt met de handen onder in de beugels. We gingen nog net niet door de geluidsbarrière toen we het terras bij "Kees en Sjaan" opvlogen, maar het scheelde niet veel!
Na 125 km en 4,5 uur fietsen kwam er een einde aan fietsdag 6 waarbij de zon z'n best deed om onze koude sneeuwmomenten van de dag te laten vergeten. Eindelijk verscheen die koperen ploert aan een strakblauwe hemel en ik weet niet wie er hoog daarboven aan de knoppen van de verlichting zit maar tijdens de lessen planning heeft 'ie duidelijk niet op zitten letten.
Hopelijk doet hij wel de laatste dag zijn werk zodat wij onze fietsvakantie volgens Mallorcaanse normen kunnen afsluiten. Tot morgen!