Nr.1 en het einde

Na het weekje Limburg stond afgelopen week in het teken van het opladen voor de 11-Bergen Cyclo in Apeldoorn. Dus op dinsdag een intensieve interval op de Tacx en op donderdag een uurtje losrijden op de Tacx. Even de puntjes op de i gezet om fris en gemotiveerd aan de start te staan.
Ik had nog wat goed te maken t.o.v. vorig jaar toen ik onvoorbereid en na een weekje kwakkelen met een verkoudheid aan de start stond. Dit jaar stond ik vooraan met startnummer 1 en een ideaal wintergewicht van 75kg, met een goede conditie en gemotiveerd tot op het bot! Ik zou ze wel eens even laten zien dat vorig jaar een vergissing was. Dat het moeilijk zou worden stond al bij voorbaat vast. De vele regen van de afgelopen week had voor een "sappige" ondergrond gezorgd en die zou ongetwijfeld met elke ronde zwaarder worden. Eigenlijk net als vorig jaar, toen was het de sneeuw, nu was het de regen.
Om 11.00 uur klonk het startschot en mochten we los. Duwen en dringen om een goede plek te vinden voordat de singletracks eraan kwamen en we het bos indoken.
Het regende pijpenstelen en het water kwam van alle kanten, soms vermengd met aarde, soms met zand, na 5 minuten wedstrijd hadden we allemaal hetzelfde tenue en waren we alleen nog maar nummers. Het was zwaar, diepe geulen en plassen, pittige glibberige heuvels, zuigende bosgrond en spekgladde wortels en vooral modder, heel veel modder! Concentratie en stuurmanskunst waren een eerste vereiste.
Na een snelle start met de hartslag in het rood kon ik redelijk herstellen gedurende het rondje, de benen waren goed en ik kon goed snelheid blijven houden. Moest ik vorig jaar naarmate de wedstrijd vorderde steeds meer naar het kleinste blad voor schakelen, nu kon ik alles op het middelste voorblad blijven rijden ondanks een paar steile heuvels. De conditie was dus prima en ondanks de zware omstandigheden ging het best goed, af en toe een glijpartij maar verder kon ik mij zo rond de 25e plaats goed handhaven tussen al die jonge gasten.
De 7 oorspronkelijke rondjes werden er uiteindelijk 5 anders had de organisatie de laatste deelnemers 's avonds ergens in het bos onder de modder vandaan moeten peuteren. Uiteindelijk hadden 72 deelnemers deze aanslag op lijf en leden overleefd en kon de balans en het klassement opgemaakt worden. Met een 24e plaats overall en een 7e plaats in mijn categorie was ik helemaal tevreden aan de finish en kon ik even later mijn zwartepietenpak weer uitdoen. Ik had natuurlijk zo aan kunnen sluiten bij een plaatselijke Sinterklaas en wat pepernoten kunnen strooien maar ik had veel meer zin om een lekkere douche te pakken. De details hoe alles weer schoon is geworden zal ik jullie besparen maar ik kan vertellen dat echt overal, ja OVERAL, modder uit kwam! Met een paar pijnlijke ogen als aandenken kon ik mijn verlengde fietsseizoen afsluiten. Dit was het einde van een mooi fietsjaar en nu ga ik proberen om 2 weken te leven zonder fiets. Of dat gaat lukken is de vraag maar in principe zal ik op de 13 december, de eerste dag na het begin van mijn 48e levensjaar (!) weer op de fiets stappen voor een nieuwe periode.
Misschien dat het nu tijdelijk even wat rustiger wordt op mijn blog maar blijf lezen dan kunnen jullie ook volgend jaar weer meegenieten van alle zin en onzin in het dagboek van een fietser.