Weekend update

Bij gebrek aan inspiratie prop ik even 2 dagen in een blogbericht. Maar misschien dat de inspiratie gedurende het typen nog tevoorschijn komt. Lees verder dan merk je het vanzelf.
Zaterdag 17/10/2009.
Als ik op de buienradar kijk valt het me een beetje tegen. Toch minder mooi weer dan ze voorspeld hebben. Maar ik zie een buienvrije strook op de kaart dus er is geen reden om binnen te blijven. Na een pannenkoekenontbijt spring ik om half 10 op de fiets en koers naar het noorden met het plan om een rondje via het Braassemermeer te fietsen.
Tijdens het fietsen is mijn blik vooral op de horizon gericht en wat er zo allemaal in de lucht aan komt drijven. Ik fiets richting Hazerswoude en zie rechts van mij in de verte een donkere wolkenpartij waar een breed regengordijn onder hangt. Ongeveer op de lijn Woerden-Schoonhoven komt het met bakken naar beneden. Ik rij in de zon.
Na Koudekerk a/d Rijn, op het lange fietspad tussen de weilanden, is het ultieme keuzemoment. Rechtsaf richting Woubrugge en de donkere lucht, of linksaf richting Hoogmade waar het er een stuk hoopvoller uitziet. Bij de T-splitsing aan het einde van het fietspad kies ik voor (iets meer) zekerheid en ga naar links.
Via Leiderdorp ga ik richting de Vlietlanden. Het is nog steeds droog. Ongelofelijk eigenlijk. Rechts en links zie ik buien hangen, regenbogen, maar boven mij valt niets. Wel is de weg kletsnat, het heeft hier dus wel flink geregend. Binnen de kortste keren is het vanaf mijn zadel naar beneden alsnog een waterpartij. Het maakt dus geen snars uit waar het water vandaan komt, nat wordt je toch op zo'n buiendag.
Ik zet het hele weerverhaal uit m'n hoofd en concentreer mij op de mooie dingen van het fietsen.
Na Leidschendam te zijn gepasseerd gaat het langs Nootdorp richting de Delftse Hout en daarna de Ackerdijkse Plassen. In het Midden-Delfland is het waterballet voorbij en fiets ik heerlijk in de zon op de kurkdroge weg. Het lijkt ineens wel een andere dag!
Ook terug richting Capelle hou ik het helemaal droog en hoef ik thuis slechts de zandresten van mijn kleding te kloppen. Het kan bij wijze van spreken zo de kast weer in.
Een lekkere rit tussen de buien door, 130 km in precies 4 en een half uur. Het fietsen is gedaan en gaat ook gelijk weer verder : de Ronde van Lombardije op tv.
Zondag 18/10/2009.
Een koude zondagochtend. Het heeft een pietsie gevroren maar de zon is al klaar om de boel een beetje op te warmen. Vandaag naar Dongen voor de MTB-toertocht van TC De Kleppers.
Na een korte autorit van zo'n 3 kwartier kan ik net als vorig jaar mijn auto weer parkeren op het militair terrein. Daar staat 'ie wel veilig de komende 3 uur.
Het inschrijven is vlot gebeurd en om 5 voor 9 kan de rit van ± 60 km beginnen. Het dorp uit en een stuk langs het kanaal tot aan de brug waar even met de fiets op de nek de steile trap beklommen moet worden. Aan de andere kant idem dito naar beneden en daarna richting het bos.
Net als vorig jaar ook dit jaar in het begin al een lastig stuk met een pittige zandheuvel waar wat op en af gedraaid wordt. Speciaal gedaan om de hartslag en de lichaamstemperatuur wat omhoog te krijgen en dat is best nodig. De eerste koude tenen na de zomerperiode zitten op deze ochtend in m'n schoenen. Na een half uurtje is dat gelukkig allemaal voorbij en staat het zweet al weer op m'n rug.
De route van vorig jaar zit nog aardig in m'n hoofd en ik kom veel bekende stukjes tegen onderweg. Even na het plaatsje Dorst is de eerste verversingspost. Een toepasselijker plek is haast niet mogelijk. Ik werk 3 bekertjes sportdrank naar binnen, een suikerwafel en ga weer verder.
Er komen een paar spectaculaire stukjes mountainbikeparcours voorbij met veel scherpe, verhoogde bochten. De kunst is om snelheid te houden en goed vooruit te kijken. Van de remmen afblijven anders is het hier zandhappen. Ik kan de fietser voor mij met veel moeite bijhouden maar hoor even later als ik naast hem rijd dat hij uit deze buurt komt en dit stuk van de route vaak rijdt. Bij de splitsing gaat hij rechts voor de 45km, ik sla linksaf voor de 60km.
Op het stuk over de Vrachelse heide rij ik vrijwel alleen, heerlijk in de zon die tussen de groene en bruine bladeren doorschijnt. Een niet al te moeilijk stuk waar lekker tempo gereden kan worden.
Bij de 2e verversingspost maak ik als enige klant even een praatje. 2 sympathieke grijze Brabanders staan lekker in het zonnetje te wachten op wat komen gaat. Er zijn nog niet zoveel fietsers langs geweest maar ze verwachten dat de hausse nog komt. Ik wens ze succes en vervolg mijn weg voor de laatste 20km die in mijn beleving identiek zijn als vorig jaar. Inclusief de zandheuvel vlak voordat we het laatste stuk bos uitgaan. Een paar keer op en af en in het rulle zand moet 2x de voet aan de grond. Misschien als ik vooraan het groepje fietsers had gereden was het gelukt, nu werd ik geblokkeerd door mijn voorgangers.
Nog even een stuk langs het water en de fietsersbrug over voordat ik tussen de eerste huizen van Dongen doorfiets. Met de soeplucht al tussen mijn neusvleugels draai ik de laatste bocht om en knijp in de remmen na precies 2 uur en 3 kwartier en met 64km op de teller.
In het zonnetje geniet ik van de lekkere soep (gratis!) met uitzicht op de fietswasstraat. Ik heb geen spatje modder gezien vandaag, het parcours lag er perfect bij en de fiets is op wat zand na, helemaal schoon gebleven.
Als ik een half uurtje later weer in de auto zit schrijf ik hem alvast in mijn denkbeeldige agenda van 2010. Dongen, een prachtige tocht met prima organisatie en hopelijk net als dit weekend met mooi weer!




P.S. Het routekaartje is van vorig jaar maar op enkele kleine details na hetzelfde als deze uitgave.