Content

Mountainbiken in een herfstbos is toch wel een van mijn favoriete fietsmomenten. Rijden in een zuurstoftank met alle variaties van groen, bruin, geel en oranje om je heen. Eigenlijk een gratis gezondheidskuurtje met als enige bijverschijnselen een beetje spierpijn hier en daar.
De Contente Marathon leek me vandaag een mooie uitdaging. Geen standaard 45km, ook geen 60 zoals vorige week maar 100 km op de mountainbike door de mooie Brabantse bossen!
Het weer zat in ieder geval mee. De stormachtige wind zou gaan afnemen en er zou wat zon komen met een temperatuurtje van zo'n 15 graden. Bijna ideaal zou je zeggen.
Vanaf een mooi parkeerplekje naast de sporthal begon ik om iets over half negen aan de tocht die veel fietsers naar Eersel had gelokt. Zo'n 1250 deelnemers zou ik later bij een van de verversingsposten horen. Kassa voor de organisatie die overigens uitstekend verzorgd was.
Het is natuurlijk onmogelijk om een routebeschrijving te geven. Honderden keren een bocht links of rechts, singletracks, brede zandpaden, grasland, delen van een mountainbikeparcours met kombochten, korte klimmetjes, zand en bomen, vooral veel bomen. Slechts een paar stukken asfalt dus de 95% onverhard zoals vermeld op de website contente.nl benaderde aardig de werkelijkheid. De enige plaatsnamen die ik voorbijkwam en/of heb gezien waren Riethoven en Duizel en die liggen binnen 5km van Eersel!
Met wat gps-spullen op of aan de fiets had ik hier misschien een mooie routekaart kunnen presenteren maar het zou zomaar kunnen dat 'ie er had uitgezien als een kluwen breiwol.
De 2mm regen die er de laatste dagen was gevallen had waarschijnlijk nooit de grond bereikt want het was nog steeds redelijk stoffig onderweg. Er hing dan ook op sommige stukken een soort gele gloed tussen de bomen. Zweet en zand gemixed tot een dwarrelende mist. Fietssmog.
Gelukkig waren er genoeg momenten om het stof uit de kelen te spoelen, 3 verversingsposten maar liefst op de langste afstand. Genoeg vocht en koolhydraten in diverse vormen en maten en het eten wat ik zelf in de achterzak had meegenomen kwam er, licht opgewarmd, op het einde onaangeroerd weer uit. Alleen m'n eigen bidon met energiedrank was geleegd.
Bij de eerste 2 verversingsposten was het gezellig druk, bij de 3e hadden we kunnen klaverjassen. Ik schoof net als vierde aan. Daarna nog een stuk of 10 echte mannen die ook de 100 km reden. Na een stop van zo'n 10 minuten en een gezellig Brabants kletspraatje was het nog zo'n 20km te gaan terug naar Eersel. De benen waren nog prima en het tempo zat er lekker in. De goede conditie wierp zijn vruchten af want ik werd niet meer ingehaald in het laatste deel. Andere lichaamsdelen begonnen wel wat vermoeidheidsverschijnselen te vertonen, zoals de rug, schouders en handen. Onderdelen die je op de weg duidelijk minder intensief gebruikt.
De "monsterrit" eindigde uiteindelijk na 103 km en na 4 uur en 1 kwartier precies. Ietwat vermoeid maar zeer tevreden, content, arriveerde ik weer bij mijn auto. Een prachtige route, duidelijk uitgepijld, gevarieerd en vooral door de afstand...laten we zeggen : pittig!
De zachte autostoel waar ik een half uurtje later in zat op weg naar Capelle was als een warm bad na een koude winterdag. Een winter die ik met dit soort ritten wel door kom.