Henk Lubberding Classic

De Henk Lubberding Classic, een cyclo over 121 km vanuit ’s Heerenberg en volgens Wielermagazine zelfs de enige “cyclosportieve wegwedstrijd” van Nederland.
Er waren inderdaad verdacht veel wedstrijdrijders in het cyclosportieve peloton van 600 mannen en vrouwen. Het was dan ook anders dan anders. Of zoals de titel van de Monty Python film uit 1971 “And now for something completely different!”.
Na de toespraak met de nodige humor van Henk Lubberding zelf gaan we om 9.30 uur precies van start. Eigenlijk voor 2 ritten. Eerst eentje van ± 90km, met z'n allen bij elkaar achter de auto van de wedstrijdleider. Daarna eentje van ± 30km met een leuk thema : wie het eerst bij de finishstreep is!
We boemelen dus zogezegd met een gangetje van 27, 28 's Heerenberg uit. Politie en verkeersregelaars voorop om de weg vrij te maken voor het voortkwebbelende peloton. Lekker om je heen kijken en van de natuur genieten is er niet echt bij. Opletten, opletten is het devies met wedstrijdrijders en toerfietsers door elkaar. Hier en daar een valpartijtje is dan ook onvermijdelijk.
Langs de kant klappende mensen. De magische uitstraling van een peloton wielrenners en ik zie ze denken : dat zullen wel goede renners zijn! Ogen zoeken bekende tv-gezichten. Weten zij veel.
De rit gaat richting de Posbank en bij de Steeg gaat het omhoog. Er vallen gaten. De lange sliert fietsers rekt zich nog meer uit. In en na de afdaling schuift alles als een harmonika weer in elkaar. "Hooooooo!" klinkt er in de groep als er onverwacht wordt geremd en de kreet golft tussen de helmen van voor naar achter. De wave gaat door het peloton.
Wildplassen is vandaag toegestaan en de motorpolitie knijpt de ogen dicht als links en rechts renners de fiets tussen de bomen sturen en de nodige ballast lozen. Zenuwen beginnen op te spelen. De teller staat al op 70.
Het wordt onrustig, renners proberen naar voren te komen. Sommigen gebruiken hiervoor het naastgelegen fietspad en schuiven makkelijk tientallen plaatsen naar voren. Anderen gokken mis op een fietspad wat van de weg afbuigt. Op het laatste moment door het gras weer bij de meute.
Ik probeer me ook wat naar voren te werken, er staat inmiddels 83km op de teller en ik heb net een energiedrankje naar binnen gewerkt voor de ultieme krachtsexplosie. Op het moment dat ik me realiseer dat het tempo wat omhoog gaat zie ik zo'n 100 meter voor me de auto met de wedstrijdleider linksaf een dijk opdraaien en flink gas geven. Renners in een streep er achteraan. Het gaat los!
Vroeger dan verwacht en ik baal dat ik niet wat meer vooraan zit. Teveel renners voor me naar mijn zin, ik schakel en zet de achtervolging in. Het gaat hard, 50-52 per uur. Ik schrik van mezelf. Kan ik dit wel?
M'n hartslag schiet de rode zone binnen maar ik voel me sterk en ik flits van groepje naar groepje. Af en toe pikken er wat renners aan en lossen we elkaar af. Het tempo blijft hoog en we koersen richting Hoch Elten en de Eltenberg. Ongemerkt zijn we de grens over gegaan en met een groepje van een man of 10 beginnen we te klimmen, 1300 meter met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,5% en een maximum van 12,5%. Ik sta op de pedalen en los de groep makkelijk.
De afdaling op de klinkertjes is link maar gelukkig is het droog en ik schiet het dorp Elten binnen. Een jonge renner passeert me en ik kruip in z'n wiel. We duiken een bocht in en kort daarop nog een. We knallen het dorp weer uit, dit is al lang geen toerfietsen meer. Ik zit midden in een wedstrijd, de hartslag kleurt al diep donkerrood en ik geniet met volle teugen!
Voor de 1e maal komen we door 's Heerenberg en gaan we onder het finishdoek door waar veel mensen staan te kijken. Nog een plaatselijke ronde van 14 km door o.a. Zeddam, Beek en Stokkum en ook daar staan er veel mensen langs de kant die klappen en aanmoedigen.
Achter mij zijn inmiddels nog meer renners aangesloten en zo'n 200 meter vóór ons rijdt nog een flinke groep. We proberen ze in te halen maar de samenwerking is ver te zoeken. Ik voel me nog sterk en probeer het tempo op te voeren. Achter me verbrokkelt het weer en slechts met z'n drieën weten we uiteindelijk, zo'n 4 km voor de finish, de groep voor ons te bereiken.
Met zo'n 25 man denderen we na een korte afdaling de straten van 's Heerenberg binnen. Ik zit in 3e positie als er een renner links hard voorbijkomt. Ik spring in zijn wiel en ga als 2e de moeilijke laatste bocht in het laatste rechte stuk op van zo'n 200 meter. Het gaat licht omhoog en ik ga vol in de pedalen, passeer de renner voor mij en schiet over de finish en de piepende matten!
Ik laat mij uitbollen tot aan het hek wat zo'n 100 meter verder de weg afsluit. Ik keer om en rij langzaam terug naar de finishplaats waar veel wielrenners langs de kant staan. Ik heb geen idee hoeveel er voor me zijn gefinished en het boeit me eigenlijk ook niet.
Het duurt minstens 10 minuten voordat ik mijn zuurstofschuld heb ingelost en ik fiets langzaam terug richting de sporthal waar ik mijn chip weer inlever. Nog wat verder uitfietsend ga ik richting mijn auto die wat verderop staat.
Weer een ervaring rijker gaat het een half uurtje later weer richting de Randstad. Ik weet al dat ik volgend jaar weer aan de start zal staan.
De Henk Lubberding Classic, net als Rivella : een beetje vreemd maar wel lekker!

Nog wat cijfertjes :
Totaalafstand : 119 kilometer
Fietstijd : precies 4 uur.
Laatste 36 km (inclusief 5 klimmetjes) in 56 minuten (gemiddeld 38,6 per uur!) met een gemiddelde hartslag van 165.
Eindklassering : 108