LSD en chips.

Nee, ik ben niet aan de drugs. Alhoewel ik gisteren wel in hoger sferen was. Wat een zeldzaam lekker fietsweertje was het! Vergelijkbaar met vorig jaar toen ik in dit weekend de IJsselmeerronde reed. Zon, weinig tot geen wind en een aangenaam temperatuurtje van zo'n 20 graden.
Tel daar ook nog eens 2 dagen tv met het WK wielrennen bij op en je kan zomaar spreken over een ultiem fietsweekend.
LSD dus, en dan niet de drug Lyserginezuurdiëthylamide, maar de trainingsmethode (oorspronkelijk voor hardlopers) die door Joe Henderson in 1969 werd geïntroduceerd, de Long Slow Distance.
Een lange "trip" in rustig tempo en vertaald naar deze dag betekende dat dus een rondje Brielse Meer in herstel- en/of D1-zone.
Je zou zeggen dat is een makkie maar eigenlijk valt dat heel erg tegen, vooral als je goede benen hebt en het zulk prachtig weer is. Dan wil je al gauw te hard, tenminste, dat is bij mij zo.
Het steekwoord was dus zelfbeheersing, niet teveel naar de snelheid kijken maar gewoon lekker fietsen en een beetje om je heen van de natuur genieten.
Om 8.45 uur ging ik op pad, lekker vroeg, lekker rustig, de weg (bijna) alleen voor mij. Nog een beetje fris in het begin maar de zon was sterk en de laatste restjes nevel waren al halverwege het stukje in de Hoekse Waard, ter hoogte van Klaaswaal, verdwenen. En toen voelde ik dus gelijk dat ik mij nog wat te warm had aangekleed.
Na het pontje bij Nieuw-Beijerland ging het langs de altijd mooie Bernisse, zeker in de herfstzon met de al verkleurende bomen die hun verdorde bladeren in grote getale op het fietspad hadden gedeponeerd. Met m'n ogen dicht (niet echt natuurlijk) leek het alsof ik door een reclame van Lays Chips heen reed. Paprika, Cheese-Onion, Bolognese Originale. Hmmm.
In Brielle was het al druk. Op de markt in het centrum was het al schuifelen. Mijn weg liep gelukkig om het centrum heen en zonder opstoppingen kwam ik op het fietspad, de Heindijk, richting Kruiningergors terecht.
Daarna om het Oostvoornse Meer heen, waarmee ik het verste punt van de route had bereikt. Rechts van mij de natuur met het water, de zandduinen en watervogels. Links de industrie van de Rotterdamse Havens met de hoge kranen, containers en olieopslag.
Via de mooie groenstrook en recreatiegebied langs het Brielse Meer en het Brielse Rak (rechts) en de Botlek (links) met de windmolens, ging het naar Spijkenisse waar ik voor de zoveelste keer voor een open brug stond. Ik heb daar dit jaar nog geen enkele keer kunnen doorrijden. Toeval?
Op de hoogte van de golfbaan langs de Oude Maas begon het overige recreatieverkeer inmiddels ook op gang te komen maar het werd er waarschijnlijk pas echt druk toen ik al lang en breed weer terug in Capelle was.
Superlekker gereden, precies 150km in 5 uur, nog wel iets te snel voor een officieel LSD'tje maar gevoelsmatig was het er een.
Daarna snel eten en douchen voor deel 2, het fietsen op tv.