Dam tot Dam Fietsclassic

Vandaag waarschijnlijk de laatste lange toertocht van het seizoen. De 2e editie van de Dam tot Dam Fietsclassic, 140km door mooi Noord-Holland.
Om 6.35 uur precies ga ik op weg naar Amsterdam en neem afslag s105 op de A10 richting Sloterplas waar ik mijn auto parkeer.
Waarom daar?
1. Omdat ik de "officiële" parkeerplaatsen in Amsterdam-Noord gewoon niet handig gekozen vind (eigenwijs als ik ben).
2. Omdat de autoloze zondag binnen de ring van Amsterdam (=A10) valt en daar heb ik hier dus geen last van.
3. Omdat het vanaf deze parkeerplek een lange rechte weg naar de Dam is. Ik ben hier helemaal niet bekend dus op deze manier geen gezoek.
4. Heb ik mooi een kilometer of 5 om een beetje los te rijden.
Om 7.55 uur arriveer ik bij de startplaats waar ingeklemd tussen het Monument, het Paleis en Madame Tussaud de meute voor het vertrek staat te wachten.
Om 8.00 uur en na het ontvangen van de eerste stempel zijn we op weg!
Zelfs in het drukke Amsterdam is het op de zondag nog stil op dit tijdstip en we worden door verlaten smalle steegjes geleid in de richting van de IJ-tunnel. Die is vandaag van de fietsers (en later de lopers) en brengt ons aan de andere kant van het IJ, daarna gaat het door de met vlaggetjes versierde wijk Kadoelen in de richting van Oostzaan.
We laten even later de bebouwing achter ons als we de polder in fietsen, althans dat vermoed ik want het zicht is door de dikke mist amper 50 meter. Het is af en toe schrikken van de autokoplampen die achter het grijze gordijn tevoorschijn komen (ook voor de automobilist trouwens). Om ongeveer half 10, na ruim een uur en 20 minuten fietsen is het leed geleden en is de zon sterk genoeg om de mist te verdrijven. Het groepje fietsers van het afgelopen uur groeit uit tot een grote groep van zeker 40 mannen en vrouwen als we richting de huisvuilcentrale bij Alkmaar rijden waarvan de 2 witte rookpluimen al van ver te zien zijn. We rijden in een lekker ontspannen tempo en nu vol in de zon, tijd voor het schieten van een stukje video.

Net even voor Schoorldam, het noordelijkste punt van de route, zoek ik naar een geschikte plek voor een sanitaire stop als op dat moment 2 renners mij passeren.
Ze rijden nog geen 2 meter voor mij of ik zie de achterste renner het achterwiel van de voorste aantikken. De gevolgen zijn te raden. Hij raakt uit balans en klapt hard op het asfalt waarbij ik zie dat hij met zijn helm (en dus zijn hoofd) rakelings langs een betonnen paaltje gaat. Ik kan hem gelukkig makkelijk ontwijken en knijp in de remmen om te kijken hoe het met hem gaat. Het blijkt gelukkig mee te vallen, een kapotte knie, elleboog en hand, wat bloed maar verder gelukkig geen ernstige verwondingen. Na wat schoonmaakwerk kan hij weer verder.
Na 66 km in Geestmerambacht is de eerste controle c.q. verversingspost. Het is er gezellig druk en na het ontvangen van een stempel op de controlekaart is het tijd voor een lekker stukje rijstevlaai. Nog een restje Limburg, wat begeleid door een stukje jazz met veel smaak tot fietsbrandstof wordt verwerkt.
Na zo'n 10 minuten gaat het weer verder richting Heerhugowaard en Obdam in een groepje wat langzaam aanzwelt tot zo'n 15 man. Ik voel me net een blindegeleidehond als ik net voor een stoplicht als enige de pijl zie die rechtsaf wijst richting Hensbroek. 14 man staat er stil voor rechtdoor, ik als enige voor rechtsaf en kan ze slechts met veel moeite overtuigen van mijn gelijk. Het groene licht zet mij weer in beweging en als ik 2 minuten later omkijk zie ik dat de rest van de groep toch maar mijn voorbeeld is gevolgd en zo'n 100 meter achter mij rijdt. Ik verhoog mijn tempo iets en na een kwartier en 8km verder bij Avenhorn zie ik het eerste bezwete gezicht pas weer in mijn wiel verschijnen. Het heeft ze duidelijk moeite gekost en dat was nou precies mijn bedoeling, haha!
Na 96 km in Scharwoude komen we aan bij het IJsselmeer en draaien naar het zuiden richting de bekende vissersplaatsjes.
Op de IJsselmeerdijk hebben we schuin wind mee en gaat het nog steeds met een aardig groepje in mijn wiel en met een lekker tempo eerst langs Schardam. Vervolgens gaat het langs Edam (van de kaasjes) en Volendam (van de palingsound)en komen we ten slotte na 121 km aan bij de 2e controlepost in Monnickendam. Tot mijn blije verbazing vind ik nog een tweede stukje rijstevlaai in mijn rugzak die zelfs nog beter smaakt dan het eerste stuk. Twee bekertjes sportdrank er achteraan en de laatste 20 km zullen een eitje zijn.
Na een kleine 10 minuten ben ik weer op weg naar Uitdam en is de IJsselmeerdijk inmiddels ingeruild voor de Waterlandse Zeedijk. Na nog een paar kilometer kopwerk, vereeuwigd voor het nageslacht door Sportplaat.nl, laat ik mij terugzakken naar de staart van het groepje en laat mij verder naar Amsterdam leiden.
Na Durgerdam te zijn gepasseerd, met heel in de verte op het water het eiland Pampus, rij ik via de Zuiderzeeweg (en brug) onze hoofdstad weer binnen.
Het mooie weer en de autoloze straten hebben veel voetgangers op de been gebracht en de drukte doet een beetje chaotisch aan. Het valt dan ook niet mee om tussen alle hoofden de pijlen terug te vinden die de weg aangeven terug naar de Dam. Uiteindelijk bereik ik laverend tussen voetgangers en trams de finish en laat mij belonen met een laatste stempel, een bidon en een kitscherige medaille met bijpassend rood-wit-blauw lint.
Ik geniet nog even van de gezellige drukte, de zon en de muzikale ambiance en fiets daarna weer over de reeds bekende weg naar mijn auto die ik in ongeschonden staat weer terugvind.
De Dam tot Dam Fietsclassic mag wat mij betreft uitgroeien tot een ware klassieker. Mij is het erg goed bevallen, mooie route, goed georganiseerd en alles in een ontspannen sfeer. De 3e editie ben ik weer van de partij!