Ik vertrek om 6.00 uur richting Frankrijk met de Jan Janssen Classic in de benen (200 km) en het verlies van het Nederlands Elftal in het hoofd (1-3). Onderweg uiteraard getankt in Luxemburg (dat scheelt 30 cent per liter!) en daarna nog een keer in de buurt van Macon. Een klein stukje verkeerd gereden maar verder prima, rustig op de weg, lekker doorgereden. Om 16.40 arriveer ik op de warme camping Le Vernis waar ik door Hens en Jannie (oom en tante) wordt opgewacht. Zij waren al een uurtje eerder vertrokken en hadden de campingbaas al ingeseind (niet in het Frans maar meer met handen en voeten) dat ik er aan kwam. De tent opzetten was het bekende "hoe was het ook al weer?" maar al met al stond 'ie toch redelijk snel overeind. Daarna wat gegeten, wat nagebabbeld en vroeg m'n mandje in gegaan. Na 2 lange duurprestaties was ik aardig moe. Bij aanraking van het kussen was ik al vertrokken naar dromenland.
Maandag 23 juni 2008. Rust- en poetsdag.
Na een goede nachtrust om 8.30 uur opgestaan, op het gemak een ontbijtje klaargemaakt en koffie gedronken waarna Hens al vertrok om "een tijd neer te zetten" op de Col d'Ornon. Vandaag voor mij nog geen fiets onder de kont, maar een wandeling naar Bourg d'Oisans. Gelijk even wat kaarten gekocht om naar het thuisfront te sturen en gelijk wat boodschappen gedaan bij de geheel vernieuwde Casino. Supergroot en compleet! Terug op de camping meldt Hens (66) dat hij de 11 kilometer (vanaf het bruggetje) in 53 min. en 40 sec. heeft gereden. Helemaal niet slecht voor zo'n eerste dag! 's Middags wordt de fiets onder handen genomen, eerst het stof van de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe eraf gewassen en daarna een nieuwe cassette (12-27) en ketting gemonteerd. Dat was hard nodig maar ik had het expres uitgesteld tot deze vakantie. Hierna zag 'ie er weer uit als nieuw en klaar voor het gevecht met de bergen!
Van het harde werken bij 30 gr. in de schaduw had ik het flink warm gekregen en een duik in het zwembad was dan ook wel verdiend. De volgende dag moest de Col d'Ornon er ook voor mij aan geloven dus de maaltijdkeuze was snel gemaakt: pasta! De avond was heerlijk, een aangenaam temperatuurtje, windstil, alleen de muggen deden hun best om de pret te bederven wat ze aardig lukte. Om 22.30 uur was ik het gezoem zat en dook m'n slaapzak in. Dromen over de eerste echte bergen van dit jaar.Dinsdag 24 juni 2008. Col d'Ornon (2x).
Na een stevig ontbijt op de fiets gestapt. Eerst even wat losgereden (± 10km) want koud de beklimming in zag ik niet zo zitten. Daarna aan de noordkant de Col d'Ornon op, bij het bruggetje de stopwatch ingedrukt. Benieuwd wat het zou gaan worden!
Het eerste deel ging voortvarend, met 38x21 ging het soepel omhoog en na 18 min. kwam ik al bij het plaatsje Ornon (na 6 km klimmen). Daarna over het bruggetje naar de andere kant van het water waar de weg iets steiler omhoog ging.
Ik moest weer even wat terugschakelen maar ook het 2e deel ging goed ondanks dat ik het laatste stuk de wind van voren kreeg (letterlijk). Begeleid door een 10-tal nerveuze vliegen was ik na 38 min. en 25 sec. op de top. Een mooie tijd voor zo'n 1e klim en het was me niet tegengevallen. Daarna afdalen naar Entraigues en gekeerd voor de klim vanaf de zuidkant. Deze is wat makkelijker en vanaf Le Perier ook wat korter (10km). Zonder te schakelen reed ik 'm rustig naar boven (hartslag ± 155) en kon ik gelijk beginnen aan de afdaling terug naar Bourg d'Oisans en de camping. In het eerste stuk zit een lang recht eind en kwam ik tot een max. snelheid van 73,7 km/uur, ook iets om de komende dagen te verbeteren. Na 65 km en in totaal 2 uur en 33 min. fietstijd was ik weer terug bij m'n tent die in de volle zon meer weg had van een sauna. Het was dan ook al weer boven de 30 gr. buiten.Na een verfrissende douche was de middag gevuld met wat huishoudelijke zaken (boodschappen) en na de gebruikelijke campingrituelen was de avond van de eerste fietsdag weer snel voorbij. Morgen een grotere ronde van zo'n 100km voor de boeg.
Woensdag 25 juni 2008. Ronde Alpe du Grand Serre.
Om 9.00 uur vertrokken via Bourg d'Oisans naar Séchilienne (een lange geleidelijke afdaling van zo'n 25km) van waaruit de klim naar de Alpe du Grand Serre begint. Een mooie klim van 12 km, vrij regelmatig qua stijgingspercentage en zo vroeg lag 'ie nog lekker in de schaduw. Na 51 minuten was ik boven, lekker soepel gereden, en een prachtig uitzicht schreeuwde om het maken van wat foto's.
Daarna afdalen richting La Mure met tussendoor nog even wat klimwerk naar de Col de Malissol, een niemendalletje van ongeveer 4 km. Daarna echt alleen maar afdalen naar La Mure waar ik in het park even wat in de schaduw rustte om wat te eten. Hooguit 10 min. en daarna ging het richting Valbonnais en de Col d'Ornon. Vanuit Le Perier getimed voor de klim van 10 km. Het was erg warm en halverwege de klim moest ik zelfs even stoppen in de schaduw om de hitte wat te laten zakken. Dit was even wennen in vergelijking met het koele Nederland!
In 35 min. was ik boven, even een fotootje gemaakt en daarna afdalen en proberen om het snelheidsrecord van de vorige dag te verbeteren. Met wat meer aanvangssnelheid lukte dit makkelijk. Deze keer kwam ik tot 79 km/uur voordat ik in de remmen moest knijpen! Heerlijk die snelheid, ook dat ervaar je thuis niet.
Daarna wat rustiger naar beneden en de bochtentechniek wat geoefend. Na een rit van 113 km en 4 uur en 24 min. en 2214 hoogtemeters was ik weer terug op de camping waar de thermometer inmiddels 32 gr. aanwees! Na wat te hebben gegeten werd het zwembad snel opgezocht om wat af te koelen.
Later in de middag was mijn knie toch wat gevoelig. Die was na al dat klimwerk duidelijk even aan wat rust toe. Laat ik nou net voor de volgende dag een rustdag gepland hebben. Wat een mazzelaar!
Donderdag 26 juni 2008. Vakantiedag.
Vandaag de Alpe d'Huez op! Nee, niet met de fiets, met de auto!
Ik heb een rustdag gepland en tijd om een mooie wandeling te maken boven Alpe d'Huez op de "Route du Lacs".
De 21 bochten gingen erg makkelijk ( ja, hè hè) en na zo'n 25 min. parkeerde ik mijn auto op de parkeerplaats bij het Chalet du Lac Besson.
De zon scheen, een strak blauwe lucht en een schitterend uitzicht over de bergen en de wolken die in het dal hingen. Ik kon niet stoppen met foto's maken, het ene natuurtafereel was nog mooier dan het andere! Na een wandeling van 2 uur door het natuurschoon was ik weer terug bij de auto.
Nog even in Alpe d'Huez zelf rondgekeken, wat gegeten en daarna weer terug naar de camping. Onderweg veel fietsers op de Alp die er zeer warm bij lag, wat ook wel aan de verhitte gezichten te zien was. Over een paar dagen zou ik hier mijn eerste officieel getimede beklimming neer gaan zetten, maar eerst nog wat anders....Vrijdag 27 juni 2008. Telegraph/Galibier.
Vandaag een stevige fietstocht op het programma: de Col du Telegraph en de Col du Galibier.
Om 8.45 uur weggereden met de auto, na 5 min. minuten weer teruggereden (mobieltje vergeten!), daarna de 2e poging op weg. Via de Glandon, waar ik nog werd omsingeld door een kudde schapen, naar St. Julien-Mont-Denis waar de auto werd geparkeerd voor een overnachting. Ja, inderdaad, een overnachting! Om 10.30 uur stapte ik op de fiets en met een vlakke aanloop van 8 km begon ik aan de lange beklimming. Net voor het tunneltje werd de stopwatch ingedrukt en ging de weg gelijk aardig omhoog. Het begin was even zoeken naar het goede ritme maar na zo'n 5 km zat het tempo er lekker in. Het laatste stukje nog even aangezet om onder de 50 min. te komen en na 12 km precies was ik in 49.01 boven op de Col du Telegraph waar Jannie al zat te wachten om een paar foto's van mij te maken.
De bidon werd bijgevuld en daarna afdalen naar Valloire. Het was erg druk in het dorp in verband met een Quad Festival, de vierwielers kwamen met veel machtsvertoon en met veel lawaai voorbijstuiven.Via Les Verneys ging het richting de Col du Galibier, nog 17 km klimmen!
Onderweg kwam Jannie regelmatig voorbij met de auto en gaf dan door hoever ik achter Hens zat, die al eerder aan de klim was begonnen. Even na Plan Lanchat en met nog 7 km voor de boeg haalde ik hem in. Tussen de sneeuwwanden en in een betoverend landschap gingen de laatste 4 km erg moeizaam en ik moest zelfs 2x de voeten even aan de grond zetten. Dit viel tegen en het was zwaarder dan ik me kon herinneren!
Met veel pijn en moeite kwam ik boven, de klim had vanaf Valloire 1 uur en 25 minuten geduurd.Daarna werden er uiteraard veel foto's geschoten in afwachting van Hens die 17 minuten later ook op de top van de Galibier arriveerde.
Het windjack werd aangetrokken en de afdaling werd ingezet. Eerst naar de Col de Lautaret en dan door naar La Grave waar ik nog even een foto maakte van La Meije die zoals altijd met zijn witte gletsjer in het felle zonlicht lag te pronken.
Na een lange afdaling en totaal 88 km fietsen reed ik weer de camping op, vermoeid maar voldaan na 3 uur en 41 min. fietsen (gemiddeld 23,9 km/uur).
Na 1,5 liter ijsthee en wat eten was ik al snel weer de oude. De nog steeds gevoelige knie werd snel verzorgd want de volgende dag was de Glandon aan de beurt. Een noodzakelijk "kwaad", ik moest immers mijn auto weer gaan ophalen.
Zaterdag 28 juni 2008. Col du Glandon.
Om 9.00 uur vertrokken voor de beklimming van de Col du Glandon. Een goede training en natuurlijk ook bedoeld om mijn auto weer op te halen die ik de vorige dag in St.Julien-Mont-Denis op een parkeerplaats voor het plaatselijke postkantoor had achtergelaten. Een rit van ± 75 km. De start was fris (11 gr.C) maar de temperatuur liep al gauw op. Eerst zo'n 10 km inrijden naar Allemond waar na het stuwmeer de klim echt ging beginnen.
Het eerste deel was vrij steil en ik had mijn kleinste verzet (38x27) echt nodig om in het ritme te komen.
Bij het dorp Le Rivier d’Allemond werd het een stuk minder steil en kwam ik langs de Auberge du Rivier, waar ik in de Marmotte 2002 nog met wat bibberende Fransen voor de open haard heb staan opwarmen na een ijskoude afdaling (na sneeuw op de Croix de Fer teruggegaan).
De spieren konden even ontspannen toen de weg kort na het dorp, bij Defile de Maupas, naar beneden ging, het gat in wat door een aardverschuiving een aantal jaren geleden hier is ontstaan. De weg is daarna in de vorm van een aantal haarspeldbochten opnieuw aangelegd zodat het dieper geworden dal toch overbrugd kon worden. Beneden was het gelijk weer steil omhoog en was het de kunst om hier op tijd te schakelen om te voorkomen gelijk geparkeerd te staan. Het was even op de tanden bijten maar uiteindelijk kwam ik goed door dit moeilijke stuk en ging het verder naar het tweede stuwmeer, het Lac de Grand Maison. Hier werd de klim een stuk eenvoudiger, kon het tempo omhoog en schakelde ik wat zwaarder (38x21). Bij een kleine parkeerinham langs het meer passeerde ik een look-a-like van Lance Armstrong, inclusief Discovery-shirt, ik twijfelde of hij het echt was, keek nog even om, maar reed toch maar door. Het zal toch wel niet?
Een stukje verder zat een fotograaf al klaar in de aanslag om mij te fotograferen. Ik kreeg na het passeren een kaartje in mijn hand gedrukt en hij moedigde mij nog even aan voor het laatste deel. Na nog een kilometertje draaide ik om het restaurantje heen bij de splitsing kort voor de top. Nog 200 meter en ik stond boven.
Vanaf Bourg d’Oisans had ik er 1 uur en 56 minuten over gedaan.Tevreden, vooral omdat ik tijdens het klimmen geen last van mijn knie had gehad. Het euvel leek toch langzaam te verdwijnen, dat kwam goed uit zo kort voor de Marmotte.
Na een kleine rustpauze daalde ik af in de richting van St.Etienne-de-Cuines. De eerste bochten waren steil en scherp maar toch minder moeilijk dan gedacht (in de auto had ik er meer problemen mee) en ik kon ze toch met een aardige snelheid nemen. Het was handig om deze afdaling al een keertje doen zodat ik met de Marmotte wist waar de moeilijke gedeeltes zaten. Na ruim een half uur afdalen reed ik het dorp aan de voet van de Col binnen en sloeg ik even verder rechtsaf de D1006 op richting St.Julien-Mont-Denis waar ik een half uurtje later mijn auto gelukkig nog steeds op dezelfde plek zag staan.
Een mooie rit van 75 km die ik in 3 uur en 5 minuten had gereden (met 1800 hoogtemeters) met een gemiddelde van 24,3 km/uur. Na getankt te hebben (zowel ikzelf als de auto) reed ik dezelfde route terug. Met de auto alle bochten weer in omgekeerde volgorde. Ik doe het liever op de fiets!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten