Nog eentje dan

Zaterdag 27 september 2008.
De omstandigheden kunnen je nog wel eens laten besluiten om onverwachte dingen te doen. Dacht ik vorig weekend nog de laatste lange toertocht te rijden, de vooruitzichten van een weekend met mooi fietsweer deden de afgelopen week een raar idee naar boven borrelen. Met nu echt het laatste mooie weekend (?) mocht er nog wel een recordje sneuvelen, nog eentje dan.
In 1994 reed ik mijn langste rit op één dag : 253 km. Een oud record en na 14 jaar tijd om nodig af te stoffen. Het besluit viel afgelopen donderdag, een rit rond het IJsselmeer.
Op de kaart had ik een mooie route uitgestippeld die zo rond de 290 km uit zo komen. Na wat oooohs en aaaahs van collega's en familie de afgelopen dagen (de wijsvingers gingen van de niet-sporters waarschijnlijk achter mijn rug om naar het voorhoofd) vertrok ik zaterdagochtend vroeg naar Muiden, waar ik nog in het donker om precies 6.30 uur aan mijn "monsterrit" begon.
Nog koud en mistig ging het richting Almere en langs de Oostvaardersplassen waar ik getuige was van een schilderachtige zonsopkomst. Ook verschillende vroege fotografen hadden het fotogenieke moment voorzien en ik passeerde diverse kanjers van lenzen.
Na lang rechtdoor eindelijk in Lelystad wat bochtenwerk en prompt was ik even de route kwijt. Het bracht me wel langs de Batavia en na een foto vond ik gelukkig weer snel de juiste weg richting Urk. Langs het IJsselmeer leek de mist op te lossen en even reed ik al in het zonnetje, echter over de brug naar Urk kwam ik in een dichte mistbank terecht die de zon compleet deed verdwijnen. Nadat ik door het dorp en de lucht van de visafslag heen was zorgde de mist er ook voor dat ik 10 minuten later niet op maar náást mijn fiets zat. De boosdoener was een nat wildrooster waarop ik, zonder enkele grip, hard onderuit ging. Het resultaat een pijnlijke geschaafde heup en een kapotte knie.
Gelukkig geen schade aan de fiets en door het dragen van een lange fietsbroek gelukkig ook geen vuil in de wonden dus ik kon verder.
Lemmer, na precies 100km was de eerste stopplaats. Het zonnetje had inmiddels het gevecht met de mist gewonnen en na het verorberen van 2 broodjes, een banaan en een Mars, ging het in korte broek en zonder regenjack verder.
Via Sondel, Oudemirdum en Mirns ging het richting Stavoren waar het prachtige weer de eerste vroege toeristen al op de been had gebracht. Ook wat later in Hindeloopen begonnen de terrasjes al aardig vol te lopen.
Via Workum en Makkum kwam ik na ruim 160km aan bij het begin van de Afsluitdijk. Na een sms'je naar het thuisfront (ter geruststelling) begon ik aan het lange rechte stuk van ruim 30km. Saai, zou je zeggen. Op een koude regenachtige dag zou ik je gelijk geven, maar nu niet. Schitterend weer, vrijwel geen wind, de vele zeilboten op het IJsselmeer, tegemoetkomende en groetende wandelaars. Allemaal factoren voor een allesbehalve saai overtochtje.
Na een uurtje reed ik dan ook Noord-Holland binnen en had me geen minuut verveeld. Nog even wachten voor de sluis en de boten die het Wad op vaarden en daarna was het linksaf richting Medemblik.
Om 14.30 uur en na 210km reed ik het dorp binnen en bij de eerste de beste benzinepomp werd de drankvoorraad weer op peil gebracht. De 2e stopplaats van de dag. De broodjes smaakten goed terwijl ik genoot van het warme zonnetje. Tot nu toe ging het van het zogezegde leien dakje. Met nog ongeveer 80km voor de boeg waren de benen nog steeds goed en was er nog geen vermoeidheid te bespeuren.
Na zo'n 20 minuten rust ging het vervolgens via Oostwoud, Hauwert en Nibbixwouw richting Hoorn. De enige plek waar ik mij langs wat stoplichten moest werken om weer op de weg langs het IJsselmeer te komen. Even later zag ik echter het uitgestrekte water weer voor me en ging het weer in een lekker tempo over de dijk richting Scharwoude. Daar kwam ik op bekend terrein, vanaf Scharwoude had ik immers vorige week deze route al gevolgd. Zo fiets je er nooit en zo fiets je er 2x binnen 7 dagen.
Na Edam had ik mijn route uitgestippeld langs de haven van Volendam, misschien niet zo'n goed idee op een zonnige zaterdagmiddag. "Mierenhoop" was nog zwak uitgedrukt en op veel toeristische foto's stond die avond die ene wielrenner tussen de wandelende en ijsjes etende dagjesmensen.
Na 10 minuten had ik mij door de mensenmassa heen geworsteld en kon ik mij eindelijk weer fietsend voortbewegen. Eerst naar Katwoude en daarna Monnickendam. Even verder op de Zeedijk sloeg ik rechtsaf en verliet het uitzicht op het water voor een mooie route via Zuiderwoude in de richting van Amsterdam over een mooi fietspad met een even mooie naam : Poppendammergouw.
Even later stak ik de brug over het IJ over en kwam het einde nu echt in zicht in de vorm van de fietsbordjes die de richting naar Muiden vermelden. Via het Diemerpark kwam ik uit bij de elektriciteitscentrale van NUON waar ik 3km voor het einde door een klein foutje in mijn routebeschrijving (RA i.p.v. LA) nog even de weg kwijt raakte. Ik kwam onbedoeld terecht in de nieuwe wijk IJburg maar na wat zoekwerk en een extra rondje van ± 5km kwam ik weer op de goede weg naar Muiden terecht waar ik om precies 17.30 uur bij mijn auto arriveerde.
Een prachtige fietsdag onder ideale omstandigheden en een 14 jaar oud record aan diggelen. Mijn tellertje gaf een afstand van 296 km aan en een netto fietstijd van 9 uur en 56 min. Snel even een sms'je richting Capelle dat de finish was bereikt. Nog niet eens zo moe en zeker voldaan zat ik even later in de auto. De zon was al aan het zakken en zou de volgende ochtend weer net zo mooi opkomen. Onvermoeibaar.