De wekker ging weer vroeg vanochtend, 5.30 uur en dat op een (vrije) 2e Pinksterdag (op m’n werk denken ze dat ik gek ben, maar ja, die begrijpen sowieso niks van sport). Op naar Eindhoven voor de Giro di Colnago, prima georganiseerd door de TC Wilhelmina, een rit over 175km door de Brabantse en Belgische Kempen. Een nieuw gebied voor mij, dus ik was van plan om eens goed van de omgeving te gaan genieten.
Ik parkeerde mijn auto bij Sporthal Gemsterbeemd, waar het opvallend rustig was en dat vond ik helemaal niet erg want nu had ik een mooi plekje voor de deur! Om 7.50 uur zat ik op de fiets en dat er veel te genieten viel werd al snel duidelijk.
Buiten Eindhoven en Waalre zit je al snel in bosrijk gebied waar het op dit vroege uur nog heerlijk rustig was en ik had het zo naar m’n zin dat ik de neiging had om mee te gaan fluiten met de vogels die ook al weer vroeg uit de veren waren (daar zal dat spreekwoord toch wel vandaan komen?).Ik ging al snel de grens met België over en verbaasde me eigenlijk over de mooie fietspaden (de kwaliteit van de Belgische wegen is over het algemeen “niet ideaal”) die, vooral in de buurt van Beringen, door prachtig natuurgebied gingen. Het ook vandaag weer fantastische weer hielp natuurlijk enorm mee en ik kon dubbelop genieten van de route. Een route waarvan ik geen exact beschrijving kan geven maar die door en langs de volgende plaatsen ging:
Eindhoven-Waalre-Dommelen-Westerhoven-Lommel-Kolonie-Neerpelt
Lommel Zand-Leopolsburg-Koersel-Beringen-Tervant-Meldert-Zelem
Schaffen-Diest-“Poggio”-Schaffen-Paal-Tervant-Beringen-Oostham-Balen
Wezel-Stevensvennen-Blauwe Kei-Pielis-Luyksgestel-Walik-Veldhoven-Eindhoven.
Ik had eigenlijk een geheel vlakke rit verwacht vandaag, maar dat viel vies tegen
toen ik net na Diest de spoorweg overstak. Hij kwam onverwacht maar wel als een leuke verrassing : de “Poggio”.Ik denk zo’n 600m lang en een procentje of 15, moest ik potverdorie toch nog op het binnenblad vandaag! Het was echter niet al te lang dus even lekker wat kracht zetten en ik was boven. Niet dat ik gelijk in zeer heuvelachtig terrein terecht kwam hoor, het bleef bij deze ene krachtinspanning, de rest ging gewoon weer in een lekker tempo langs bossen en meren.
De terugweg richting Eindhoven was eigenlijk, om in Italiaanse termen te blijven, een groot crescendo. De wind nam toe, de temperatuur, het aantal fietsers, de vermoeidheid,
de dorst, gelukkig was er ook iets wat steeds minder werd: het aantal kilometers tot aan de finish.Na 177km draaide ik door de laatste bocht en kwam de sporthal weer in zicht, 5 uur en 48 minuten waren er inmiddels verstreken en ik snakte naar een koel drankje.
Een prachtige rit met veel natuurschoon, Nederland (en België) is echt heel mooi en vandaag had ik dat weer eens met eigen ogen kunnen zien.
Na een weekend met totaal 413 km (!) zat ik een half uurtje later nu toch wel een beetje vermoeid maar zeker voldaan in de auto weer naar huis.
De "Poggio":
1 opmerking:
Dat is een fiks aantal kilometers Ton! Goed hoor.
Een reactie posten