Niet te stoppen

Onverwacht mooi weer vanochtend en dus zaten we snel op de fiets om maar zo lang mogelijk te profiteren van de zon. Hoewel de borden langs de weg overduidelijk en meerdere keren aangaven dat de Glandon en de Croix de Fer "fermée" waren besloten we toch die kant op te gaan en te kijken waar het schip zou stranden. Koppige Hollanders hè (1x import doch volledig ingeburgerd) en eigenwijs.
Eerst even een warm-up rondje gereden door Allemont om de spieren op bedrijfstemperatuur te brengen en daarna langs het stuwmeer op weg naar de voet van de klim die bij elkaar ruim 28km zou gaan duren. Tenminste....als de sneeuw geen roet in het eten zou gaan gooien. De sneeuw die het hele jaar al een kwelgeest en dwarsligger is. Eerst de winter in Nederland waar geen einde aan kwam, daarna was de sneeuw ons gevolgd richting Mallorca en nu lag het allemaal hier weer in de weg, of beter...op de weg!
Tot aan Le Rivier d'Allemont, het eerste en enige dorpje wat we na ongeveer 7km tegenkwamen, was de weg gelukkig schoon en droog. Herinneringen borrelde omhoog bij het passeren van het plaatselijke café waar ik in 2002 met een stuk of 10 magere, afgetrainde Fransen bij de open haard stond op te warmen. Sneeuw tijdens de Marmotte dwong mij toen om te keren, iets wat ik vandaag eigenlijk niet van plan was.

We passeerden na het dorp demotiverende waarschuwingsborden die averechts werkten want we werden gewoon steeds nieuwsgieriger hoever we konden komen. Ook een dwars op de weg geplaatste vrachtwagen hield ons niet tegen, zeker niet als je 50cm ruimte laat om er langs te glippen. Wat wij vervolgens natuurlijk ook deden!

Het bleek uiteindelijk allemaal mee te vallen en we konden doorrijden tot aan de top van de Glandon. Waren we de eerste fietsers dit jaar? Vanaf de andere kant was het in ieder geval geblokkeerd dus van die kant verwachtten we geen concurrenten. Even snel een paar foto's en daarna snel richting Croix de Fer want daar wilden we natuurlijk ook de primeur hebben en voor je het weet wordt je tijdens zo'n korte pauze ongemerkt voorbijgereden.

Ook de tweede col werd zonder problemen bereikt en we konden genieten van een magnifiek uitzicht over de Alpen. Een uitzicht wat we deelden met een aantal bergmarmotten die ons verbaasd (althans dat stel ik me dan zo voor) stonden aan te kijken.

Ons doel van vandaag was bereikt en we konden tevreden gaan afdalen, voorzichtig want er lag dan wel geen sneeuw maar wel veel andere rotzooi in de vorm van steentjes en soms grotere keien op het asfalt.

Achter het wit gekleurde bergmassief was het blauw van de lucht inmiddels verdwenen en gevuld met wolken die steeds grijzer leken te worden. Regen in aantocht? We deden een trapje bij en kwamen na een lange snelle afdaling terug bij ons hotel waar een enkele regendruppel de komst van een heleboel meer aankondigde.

Een mooie klimrit van 66km met totaal 1750 hoogtemeters was het resultaat van vandaag. Genoeg om de benen klaar te stomen voor de aanval van de Alpe d'Huez die voor morgen op het programma staat. Hopen dat het droog is zodat ik een scherpe tijd kan neerzetten in het klassement van ons hotel. Het te winnen kerstarrangement is natuurlijk een flinke stimulans dus regen of geen regen morgen, ik ga vlammen! Wordt vervolgd.