Zaterdag
Het laatste stukje vlaai van na de Amstel Gold Race was nog maar amper verteerd of daar stonden we alweer voor Hotel Alberts in Heijenrath! Weer een Limburgs fietsweekend met op zondag de toertocht, annex Alpe d'Huzesfeestje, Klimmen-Banneux-Klimmen.
Snel omkleden en daarna op de fiets voor een voorbereidend rondje door de heuvels die onder een stralende zon en vol met bloesem lagen te pronken. In Klimmen even bij het Köppelke een terrasje met een colaatje gepakt waar het al druk was met fietsers die zich kwamen inschrijven voor KBK. Carla, die de laatste dagen veelvuldig de tegeltjes van het toilet had geteld, reed hierna haar eigen rondje terug naar het hotel terwijl de mannen doorreden voor een wat langere versie :
Na het vroege ontbijt vertrokken Hans, Rob, Arend-Jan en ik met de fiets naar de start in Klimmen. Een stukje extra van 15km en lekker om warm te worden. Dat was ook wel nodig want zonder arm- en beenstukken bleek het veel kouder dan gedacht. In de afdaling naar Gulpen voelden m'n armen aan als mega-ijspegels en klapperden m'n tanden als een paar castagnetten. Een beetje m'n eigen schuld natuurlijk met zo'n afgetraind lichaam! :-)
Het stukje klimmen naar Klimmen (!) kwam dan ook als geroepen om de boel een beetje te ontdooien. Het smeltwater, ook wel bekend als zweet, stond dan ook op m'n rug toen we de startplaats bereikten.
Met een stuk Alpe d'HuZes-vlaai in de spreekwoordelijke kraag gingen we op weg nadat de rest van de groep, het luie gedeelte ging met de auto, was aangesloten. 135 mooie Limbo/Belgische kilometers lagen te wachten om bereden te worden.
Een mooie route trok aan ons voorbij met prachtige vergezichten, oude dorpjes met in Neufchateau een heuse beklimming over grote kasseien die om veel stuurmanskunst vroegen en dat met een hartslag in overdrive. Niet makkelijk maar gelukkig duurde de kwelling niet lang. Echter lang genoeg om maar weer eens te bevestigen dat ze mij nooit zullen zien op de klinkerchaos in Vlaanderen!Ook de Belgische asfaltwegen die eruit zagen als Zwitserse gatenkaas zorgden voor een onvrijwillige massage van de botten en ook mijn voorwiel had eronder te lijden en had last van een chronische spaakverslapping. De spakenspanner had ik gelukkig bij me en ik kon mijn rol als Ad6-mecanicien verschillende malen uitoefenen.
Op de terugweg werd onze groep gesplitst in groep A(fstappers) die de lus niet zouden rijden en groep B(ikkels) zie wel de extra 50km zouden doen. Deze kwalificatie doet niets af aan de kwaliteiten van de individuele rijders, want die bleken in een enkel geval zelfs omgekeerd evenredig met de groepsindeling (misschien dat deze regel nogmaals gelezen moet worden).
De 2 kwartetjes vervolgden hun weg en vonden als laatste van de vele puisten de Eyserbosweg op hun pad. Vele afstappers op deze kuitenbijter echter Team de Viergang gloreerde als nooit tevoren en bleef vastgeklikt in de pedalen! Helaas werd het niet op foto vastgelegd want de fotograaf van de organisatie bleek al in het zonnetje op het terras te zitten. Een mediablunder van de eerste orde natuurlijk!
Na 135km was de eindstreep getrokken echter Hans, Arend-Jan en ik besloten de denkbeeldige lijn nog een stukje te verleggen en vertrokken na een korte pauze voor de Ad6-lus. Een bonus van 50km. Een toetje. De uitsmijter van de dag.
Halverwege, in het Ad6-café, bleek dat de lus meer een knoop om onze nekken was geworden. We zaten er redelijk doorheen en besloten dan ook stiekem af te snijden naar ons hotel maar kwamen toch nog op een mooi totaal van 186km gefietste kilometers. Mijn verzoek aan alle lezers is echter om deze fraude niet door te vertellen.
Rob (overgeplaatst naar groep A) was al eerder in het hotel aangekomen en wij hoopten eigenlijk dat hij voor ons een tijdelijke kamer+douche had geregeld. Het was tenslotte eigenbelang, 2 stinkende fietsers in de auto richting huis was immers geen leuk vooruitzicht. Het mocht helaas niet zo zijn en na een goddelijk oud-bruintje was het handen schudden en omkleden (of in omgekeerde volgorde maar dat is mij ontschoten) voordat we westwaarts reden.
Onderweg werd er nog een chicken "sensation" geconsumeerd bij de bekende M. Geen fietsvoer ik geef het toe maar bij gebrek aan beter en met overvloed aan haast de meest snelle optie. Er zat trouwens meer sensatie in het weekend dan in het broodje kip maar dat doet verder niet ter zake.
Om 23.00 was ik weer thuis, moe maar voldaan en met mooie herinneringen aan een dito KBK-weekend. Mede Viergang-teamleden en aanhang, bedankt voor jullie gezelligheid en op naar 3 juni!
Het laatste stukje vlaai van na de Amstel Gold Race was nog maar amper verteerd of daar stonden we alweer voor Hotel Alberts in Heijenrath! Weer een Limburgs fietsweekend met op zondag de toertocht, annex Alpe d'Huzesfeestje, Klimmen-Banneux-Klimmen.Snel omkleden en daarna op de fiets voor een voorbereidend rondje door de heuvels die onder een stralende zon en vol met bloesem lagen te pronken. In Klimmen even bij het Köppelke een terrasje met een colaatje gepakt waar het al druk was met fietsers die zich kwamen inschrijven voor KBK. Carla, die de laatste dagen veelvuldig de tegeltjes van het toilet had geteld, reed hierna haar eigen rondje terug naar het hotel terwijl de mannen doorreden voor een wat langere versie :
Op de Geulhemmerberg werden de klimbenen nog even getest (en goedgekeurd!) en na ruim 68km waren we weer terug bij het hotel. Een mooi ritje en de superlekkere rijstevlaai die Carla ondertussen had gehaald was heerlijk! Met een lekkere capuccino erbij op het terras in het zonnetje en het viel dan ook niet mee om op te staan om het zweet eraf te gaan spoelen. Maar toen de mensen langs liepen met dichtgeknepen neus en 10 meter verder gingen zitten was het tijd om te gaan douchen.
Met de rest van de groep die zich in de loop van de avond aansloot was het nog lang gezellig, werd er zelfs nog een echte Alpe d'Huez cake aangesneden maar was het daarna toch echt bedtijd. Om een uur of half 12 werden de lichten gedoofd en de wekkers gezet.
ZondagNa het vroege ontbijt vertrokken Hans, Rob, Arend-Jan en ik met de fiets naar de start in Klimmen. Een stukje extra van 15km en lekker om warm te worden. Dat was ook wel nodig want zonder arm- en beenstukken bleek het veel kouder dan gedacht. In de afdaling naar Gulpen voelden m'n armen aan als mega-ijspegels en klapperden m'n tanden als een paar castagnetten. Een beetje m'n eigen schuld natuurlijk met zo'n afgetraind lichaam! :-)
Het stukje klimmen naar Klimmen (!) kwam dan ook als geroepen om de boel een beetje te ontdooien. Het smeltwater, ook wel bekend als zweet, stond dan ook op m'n rug toen we de startplaats bereikten.
Met een stuk Alpe d'HuZes-vlaai in de spreekwoordelijke kraag gingen we op weg nadat de rest van de groep, het luie gedeelte ging met de auto, was aangesloten. 135 mooie Limbo/Belgische kilometers lagen te wachten om bereden te worden.
Een mooie route trok aan ons voorbij met prachtige vergezichten, oude dorpjes met in Neufchateau een heuse beklimming over grote kasseien die om veel stuurmanskunst vroegen en dat met een hartslag in overdrive. Niet makkelijk maar gelukkig duurde de kwelling niet lang. Echter lang genoeg om maar weer eens te bevestigen dat ze mij nooit zullen zien op de klinkerchaos in Vlaanderen!Op de terugweg werd onze groep gesplitst in groep A(fstappers) die de lus niet zouden rijden en groep B(ikkels) zie wel de extra 50km zouden doen. Deze kwalificatie doet niets af aan de kwaliteiten van de individuele rijders, want die bleken in een enkel geval zelfs omgekeerd evenredig met de groepsindeling (misschien dat deze regel nogmaals gelezen moet worden).
De 2 kwartetjes vervolgden hun weg en vonden als laatste van de vele puisten de Eyserbosweg op hun pad. Vele afstappers op deze kuitenbijter echter Team de Viergang gloreerde als nooit tevoren en bleef vastgeklikt in de pedalen! Helaas werd het niet op foto vastgelegd want de fotograaf van de organisatie bleek al in het zonnetje op het terras te zitten. Een mediablunder van de eerste orde natuurlijk!
Na 135km was de eindstreep getrokken echter Hans, Arend-Jan en ik besloten de denkbeeldige lijn nog een stukje te verleggen en vertrokken na een korte pauze voor de Ad6-lus. Een bonus van 50km. Een toetje. De uitsmijter van de dag.
Halverwege, in het Ad6-café, bleek dat de lus meer een knoop om onze nekken was geworden. We zaten er redelijk doorheen en besloten dan ook stiekem af te snijden naar ons hotel maar kwamen toch nog op een mooi totaal van 186km gefietste kilometers. Mijn verzoek aan alle lezers is echter om deze fraude niet door te vertellen.
Rob (overgeplaatst naar groep A) was al eerder in het hotel aangekomen en wij hoopten eigenlijk dat hij voor ons een tijdelijke kamer+douche had geregeld. Het was tenslotte eigenbelang, 2 stinkende fietsers in de auto richting huis was immers geen leuk vooruitzicht. Het mocht helaas niet zo zijn en na een goddelijk oud-bruintje was het handen schudden en omkleden (of in omgekeerde volgorde maar dat is mij ontschoten) voordat we westwaarts reden.
Onderweg werd er nog een chicken "sensation" geconsumeerd bij de bekende M. Geen fietsvoer ik geef het toe maar bij gebrek aan beter en met overvloed aan haast de meest snelle optie. Er zat trouwens meer sensatie in het weekend dan in het broodje kip maar dat doet verder niet ter zake.
Om 23.00 was ik weer thuis, moe maar voldaan en met mooie herinneringen aan een dito KBK-weekend. Mede Viergang-teamleden en aanhang, bedankt voor jullie gezelligheid en op naar 3 juni!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten