Wit voetje halen

Weer een prachtige dag toen we vanochtend opstonden. Een staalblauwe lucht en de zon die langzaam omhoog kroop wierp zijn stralen over de bergrand het dal in. Na een stevig ontbijt vertrokken we om ongeveer kwart voor 10 naar Bourg d'Oisans en verder richting de Col de Lautaret. De besneeuwde bergtoppen lagen er machtig bij en we kregen bijna nekkramp van het omhoog kijken. De ooooo's en aaaaa's weerkaatsten tussen de rotswanden.

Bij het Lac du Chambon even een verplichte stop toen Dave zijn ketting eraf liep en klem zat tussen het binnenblad en het frame. Na een korte worsteling kon hij weer verder, getooid met zwarte handen. Toch jammer als je wit stuurlint hebt.....

We reden ieder ons eigen tempo richting La Grave waar wat foto's van de spectaculaire omgeving werden genomen. Ook veel contrastfoto's. Mensen in dikke skipakken en fietsers in luchtige mouwloze zomerkleding.

Even de bidons bijgevuld in het dorp met helder bergwater (uit de kraan) en toen weer verder. Het was warm op de hellingen en koud in de donkere ingewanden van de berg. De tunnels volgden hier elkaar snel op en het was af en toe lastig fietsen met de karige verlichting.

De sneeuw verscheen langs de weg, eerst een beetje en hoe dichter we de top naderden hoe dikker de sneeuwwallen werden. Na precies 50km werd de Col de Lautaret bereikt en genoten we op het terras van de bosbessentaart en het adembenemende uitzicht. We realiseerden ons dat we waarschijnlijk op dat moment even de hoogst zittende Ad6-ers ter wereld waren!

We hadden het idee om nog een stukje de Galibier op te fietsen en hadden ons goed voorbereid. Uit de achterzak van mijn wielershirt staken sneeuwkettingen, pikhouwelen, touwen, stijgijzers en zelfs een tent om eventueel te overnachten was ik niet vergeten. Er was echter geen weg te bekennen. We zouden de top op ruim 2600 meter vandaag niet gaan bereiken. Al die spullen voor niks meegenomen........

Dan maar weer terug maar niet zonder eerst even een wit voetje te hebben gehaald. Een foto met fiets in de sneeuw, het lijkt wel een wintersportvakantie. Een aparte ervaring.

Al ons klimwerk werd beloond met een snelle afdaling richting het eerder genoemde stuwmeer waar we afsloegen voor de 2e klim van de dag, naar Les Deux Alpes.

Een mooie klim en af en toe bochten met een tweelingbroer (of zus) op Alpe d'Huez. Na 9km stoempen waren we boven in een stil dorp, verlaten door duizenden wintersportgasten.

In de afdaling nog even de remmen met rust gelaten en een 74km per uur op de fietscomputer getoverd. Leuk voor de statistieken.

Op de terugweg richting hotel vertelden onze knorrende magen dat we even moesten stoppen in Bourg om een stokbroodje naar binnen te werken. Gehoorzaam knepen we in onze remmen en namen even de tijd om bij te tanken.

Het laatste stukje richting hotel ging makkelijk met de aangevulde reserves en na 120 km fietsen met 2140 hoogtemeters waren we weer terug bij het hotel. Op het warme terras (27 graden!) smaakte het verdiende biertje prima en konden we weer terugkijken op een geslaagde dag. Morgen schijnt het iets minder te worden, maar in de bergen weet je het nooit. Wordt vervolgd........