Inhaalrace

Zo goed als het fietsen de laatste tijd gaat, zo slecht gaat het bloggen. De laatste week kreeg ik het niet voor elkaar om al mijn hersenspinsels op een rijtje te krijgen en tot een geheel te breien. Dus nu maar even een inhaalrace en een overzichtje van de afgelopen week.
Na het paasweekend was het dinsdag tijd voor een hersteltraining. Het was prachtig weer dus voor het eerst in korte broek! Benen gladgeschoren en alles was klaar om Capelle en omstreken in shocktoestand te brengen. De eerste de beste jongen-op-brommer bleef bij de aanblik van de 2 verblindend witte benen van schrik dwars op het fietspad stilstaan en ik moest 100 meter na de start dus al vol in de remmen. Het bleef gelukkig bij deze ene schrikreactie en de rest van de rit via Boskoop ging zonder incidenten. Voordeel was natuurlijk dat het rond etenstijd was en het merendeel van de mensen veilig aan het avondeten zat. Met het eerste nano-laagje bruin op de benen was ik na 54km en bijna 2 uur weer terug in Capelle. Lekker ritje en genoten van het mooie lenteweer.
Donderdag stond er een fikse tempotraining op het programma. Het rondje Puttershoek was het decor en na een aanloopje van 7km kon de turbo erop! Het eerste stuk was voor de wind en de snelheid ging makkelijk naar en voorbij de 40. Ik had ongemerkt een plakker in mijn wiel gekregen, een profiteur, een parasiet, zo eentje die nooit kop overneemt. Het kon me niks schelen, hij mocht zelfs niet op kop. Dit was mijn rit! Ik draaide bij Rijsoord en kreeg de wind schuin tegen. Ik hield stug de 4 als eerste cijfer in beeld op mijn computertje en na een bocht die ik voluit nam wapperde de wieltjeszuiger eraf. Ik heb 'm niet meer teruggezien. Door de Hoekse Waard bleef het tempo er goed op, ik had superbenen, spieren van puur goud en ook met vol de wind op kop kon ik de snelheid boven de 35 houden. Een heerlijk gevoel zoveel kracht!
Terug bij de bekende brug over de Maas zat de tempotraining erop en was het nog een kwartiertje uitfietsen naar huis. Toen ik de Polar had uitgelezen kon de vlag in top, kon de fanfare gaan spelen en de taart op tafel. Met een gemiddelde van 35,7 km/uur over een afstand van 50km kon ik een nieuw record in de boeken schrijven! Hoe ouder, hoe gekker!
Met de hoge goudprijs van tegenwoordig was het lucratief om mijn benen in te wisselen, maar deze sieraden hou ik toch graag nog even bij me. Het totaal van de donderdagavondrit was trouwens 64km.
Vrijdag was het hersteldag, showdag, pronkdag, kwijldag. 's Avonds een rondje met Amber gereden die haar prachtige nieuwe Cube Axial GTC WLS aan alle vrienden en bekenden in Zoetermeer en omstreken wilde laten zien. Het is inderdaad een schitterende fiets en ik kon mijn ogen de hele weg niet van haar afhouden, van de fiets wel te verstaan! Carbon all over the place, mooie ronde vormen, oversized op de juiste plekken en slank en strak waar nodig. Je zou er gewoon opgewonden van raken! Maar het was een hersteltraining dus de hartslag moest laag blijven en daarom reden we nog een lekker rondje via de Ackerdijkse Plassen, een tussenstop bij de Viergang en daarna terug naar Zoetermeer waar het ook weer smullen was van de pappardelle die op tafel kwam. Totaal 55km gereden en heerlijk gegeten.
Zaterdag werd de Hoekse Waard wederom met een bezoekje vereerd, ditmaal samen met Amber die op haar nieuwe racemonster de kneepjes van het wielervak langzaam begint door te krijgen. Op tijd schakelen, bochtenwerk, op de goeie plek in het wiel gaan zitten, allemaal dingen die het fietsen makkelijker en leuker maken!
Het was lekker weer, tenminste zo zag het er wel uit, en halverwege, net na de Heinenoordtunnel konden de beenstukken uit. Dat de zon even later weer was verdwenen en mijn benen eerder blauw van de kou dan bruin van de zon werden is een detail!
Lekker gereden en na 61km waren we weer terug in Capelle waar het trouwens de rest van de middag prachtig zonnig weer was.
Zondag stond, na een familiebezoekje in de ochtend, 's middags een klimtraining rond de Posbank op de planning. Samen met Dave, de kanjer uit Castricum, ging het op en af en hebben we zo ongeveer elke weg naar de top van de bekende puist op de Veluwe wel een keer beklommen en afgedaald! Bij elkaar 92 km gereden en een totaal van 1000 hoogtemeters werden overwonnen. Het klimmen ging weer erg makkelijk en ik moet toch echt binnenkort eens even een maximaaltestje gaan doen of even genetisch onderzoek laten plegen of deze benen echt wel van mij zijn! Ze lijken dit jaar beter dan ooit en dan moet het echte klimmen nog beginnen. Dat record op de Alpe d'Huez gaat aan flarden!
Maandag, gisteren maar toch maar een paar uur geleden (!) was het weer eens goed om wat te gaan spinnen. Lekker zweten, goeie muziek en knallen! Twee uur de benen op hun donder gegeven, heerlijk!
Na 6 trainingen deze week mogen de benen eindelijk ontspannen en morgen dus een wel verdiende rustdag. Herstellen want ze moeten weer top zijn voor de Amstel Gold Race van a.s. zaterdag. Lekker 2 dagen naar Limboland met team de Viergang. Ik heb er zin in!