AGR weekend

Om een lang verhaal kort te maken : het was een weekend met prachtig weer, weinig slaap, leuke mensen, lekker eten en genieten op de fiets! Maarrrr......zo makkelijk kom ik er natuurlijk niet van af dus onderstaand het verslag van 3 fantastische dagen.

Vrijdag

Een dag met een wekker die al om 6.00 uur in m'n oren stond te blazen, met de heenreis die al in het teken stond van veel lachen en de ontmoeting met de mannen van het geelblauwe Kippenteam die de dagen in Limburg letterlijk en figuurlijk kleur gaven. Hotel Alberts in Heijenrath werd voor 2 dagen geannexeerd door luidruchtige westerlingen en dat hebben ze geweten!

's Middags stond er een Amstel gold Race "warming-up" gepland en gingen we op weg voor een rondje door de heuvels onder leiding van navigator Johan en onder af en toe hilarische begeleiding van de eerder genoemde nieuwe fietsvrienden.

In Valkenburg werden gelijk even de startnummers e.d. opgehaald zodat we van die zorg alvast waren verlost. De zaterdagochtend kon dan net wat minder chaotisch en vroeg beginnen.

Onder aan de Keutenberg hielden we een koffiestop. Misschien niet voor iedereen een tactisch goed gekozen plek want Irene verslikte zich bijna in haar apfelstrudl bij de aanblik van het stuk asfalt wat loodrecht de hemel in leek te gaan.

Na een rit van 67km waren we weer terug bij ons tijdelijke thuishonk en kon de "bonte avond" beginnen. Zonder in details te treden kan ik zeggen dat het een luidruchtige maar supergezellige boel was die misschien wat teveel was voor de andere hotelgasten, maar misschien ook niet........

Met de komst van Ilona en Hans later op de avond was het team compleet en konden we allemaal "rustig" gaan slapen en dromen over wat ging komen.

Zaterdag

Na een stevig ontbijt en een groepsfoto gingen we fietsend op weg naar de start in Valkenburg. Iedereen was min of meer klaar voor de 150km en gemotiveerd tot op het bot om er wat moois van te maken. Na 5min. trouwens ook verkleumd tot op hetzelfde bot want het was in de vroege ochtend nog rond het vriespunt! Amber daarentegen gaf de kreet "opgeven is geen optie" een geheel nieuwe dimensie door zonder handschoenen te vertrekken en probeerde daarmee, al dan niet bewust, alle vooroordelen over het wel of geen koukleum zijn de wereld uit te helpen.

In Valkenburg was het gezellig druk en verdwenen we om 10.00 in de massa en waren we met nog 11.988 nummers op weg! Johan had het er gelijk al erg druk mee en heeft op een paar mensen na geloof ik iedereen gedag gezegd.

Er stonden 13 beklimmingen op het menu, de een wat beter verteerbaar dan de ander, maar in ieder geval een stevige klus waar we gelukkig de nodige tijd voor hadden.

Voor elke beklimming is wel een verhaal te verzinnen maar het kwam er op neer dat we op de heuvels als een soort harmonica uit elkaar werden getrokken en dat ieder in zijn eigen tempo omhoog ging waarna ik samen met Johan en Richard alle puzzelstukjes weer bij elkaar verzamelde. Als één team gingen we op deze manier over o.a. de Bemelerberg, Camerig, Vaalserberg, Kruisberg, Eyserbosweg, Fromberg en Keutenberg.

Persoonlijk leek het wel of de erosie zwaar had toegeslagen in Zuid-Nederland. Met een verzet van 42x25 op de fiets was ik licht overmoedig uit Capelle vertrokken, maar ik vloog in gezelschap van Richard werkelijk omhoog en het ging makkelijker dan ooit. Een tweede jeugd? Of gewoon goed in vorm? Het laatste zal wel het geval zijn, want een verhaal zoals in de film "The Curious Case of Benjamin Button" komt natuurlijk alleen in de fantasie van filmmakers voor. Toch?

In prachtig lenteweer draaiden we uiteindelijk het altijd drukke en gezellige Valkenburg in waar de Cauberg als laatste obstakel lag te wachten. Onder begeleiding van veel applaus en aanmoedigingen van al dan niet bierdrinkende supporters en toeristen gingen de laatste meters en procenten onder de wielen door. Na 154km piepte ik voor de laatste keer toen ik over de finishmatten reed. Het zat erop! Een prachtige tocht die uiteindelijk door iedereen met succes werd volbracht. Wat een supergave dag!

We hebben het einde van 2 dagen Limburg dan ook zo lang mogelijk uitgesteld en kwamen pas in de nacht naar zondag weer thuis. Wegafsluitingen dwongen ons tot een alternatieve of noem het een toeristische route terug naar Pijnacker en om kwart voor 2 lag ik uiteindelijk met een karrevracht aan mooie herinneringen in m'n bed. Echt lekker lang slapen was er niet bij want de wekker.......die zou wederom om 6 uur voor appél klinken.

Zondag

Om 7 uur zat ik alweer op de racefiets op weg naar Pijnacker voor de toertocht. Een kilometer of 17 naar het Baken, vertrekpunt van de toertocht waarvan de opbrengst voor Team de Viergang en Stichting Alpe d'HuZes was bedoeld. En hoewel je dan net een aardig vermoeiende 2 dagen achter de rug hebt kan je natuurlijk niet wegblijven als zoveel mensen zich inzetten voor het goede doel! Johan, Richard en ik waren dan ook present en ook Carla reed mee. Amber en Irene zouden wat later komen en een eigen rondje rijden.

De benen voelde prima aan en na zo'n 40 minuten in de mistige vrieskou (alweer!) was ik aardig wakker geworden. Het beloofde weer een prachtige dag te worden en om even over 8 gingen de verschillende groepen, de een wat sneller dan de ander, op weg.

Een mooi rondje richting Lisse en de bloeiende bollenvelden die nog mooier leken in de volle zon en onder een strakblauwe hemel. Na een tussenstop met een geweldig lekker stuk appeltaart ging het weer terug naar Pijnacker en werd er in de groep lekker gedraaid waardoor het tempo zonder moeite rond de 40 kon worden gehouden. Een mooi rondje van uiteindelijk 95km en terug in het Baken werden we enthousiast ontvangen en sloten we 3 dagen fietsen met een lekker oud-bruintje af! De opbrengst van de zondag bleef nog even een verrassing.

Volgend weekend weer naar Limburg en een ontmoeting met veel, heel veel Alpe d'HuZessers. Ik heb er zin in!

En dan nog even wat andere feiten over de Amstel Gold Race:

Het Kippenteam bewees dat echte kerels helemaal niet zoveel hoeven te trainen om zo'n tocht tot een goed einde te brengen.

Het was onmogelijk te verdwalen want Johan's stemgeluid was tot op kilometers hoorbaar tussen de heuvels.

Amber reed minimaal de helft van de afstand met 1 hand aan het stuur omdat ze met de andere moest zwaaien naar alle Alpe d'HuZessers die haar herkenden en eindigde van alle deelnemers als eerste in de wedstrijd "fietsen met zo weinig mogelijk brandstof".

Irene was het op een gegeven moment zo zat dat ze weigerde de rode pijlen te volgen en gewoon de andere kant opfietste, probeerde zich te verstoppen op een toilet maar kwam uiteindelijk toch gewoon die Keutenberg op.

De organisatie had de pijlen ook net zo goed niet hoeven ophangen want wij konden Richard in zijn lichtblauwe outfit al van ver zien en hoefden alleen maar te volgen.

Ilona heeft meer daaltraining dan klimtraining nodig en laat zich nu als oefening met een helicopter op een berg afzetten om dan vervolgens zonder remmen naar beneden te gaan.

Hans wilde het liefst als laatste starten en dan iedereen proberen in te halen maar kwam er toch achter dat dat niet helemaal een haalbare zaak was.

Rob kon er echt geen genoeg van krijgen en bleef nóg een dag om bij de profs te kijken hoe het écht moet.

Ga voor al mijn AGR-foto's hier naartoe en wil je de videobeelden zien klik dan hier.