Reputatie

De zondag stond gepland voor een wat langere duurtraining. Een uurtje of 4 op het zadel was de planning en dat betekende een rondje Brielse Meer.
Iets over half 10 ging ik op weg. Iets te laat naar m'n zin want met zo'n mooie dag kon het wel eens druk worden met de recreatiefietsers. En sinds de uitzending van Eén Vandaag van 9 juli, te zien op Siep's Fiets weblog, heeft de reputatie van de racefietser nog maar weer eens een deuk opgelopen, en ik wilde de confrontatie toch graag vermijden.
Maar het was nog rustig de eerste uren, dus geen problemen. Via de Heinenoordtunnel en Klaaswaal ging het richting de pont bij Nieuw-Beijerland waar ik het water over stak. Aan de overkant ging het langs de mooie Bernisse richting Heenvliet en Zwartewaal waar ik de brug over ging die de scheiding vormt tussen het Brielse Meer en het Blankenburgse Rak. Veel boten op het water die ik met de wind in de rug toch snel achter me liet. De knopen verloren het van de kilometers per uur.
Terug bij Spijkenisse zorgde een zeilschip met een wel erg lange mast ervoor dat ik even voor de geopende brug moest wachten. Een mooi moment om nog even een energiereepje en een drankje weg te werken. Via Hoogvliet ging het daarna langs de Rhoonse- en Carnisse grienden, nog zo'n mooi natuurgebied in de Randstad die veel wandelende en fietsende dagjesmensen aantrekt.
Aan het einde van het Oude Maaspad, vlak voordat ik weer terug was bij de Heinenoordtunnel ging het dan toch nog mis.
Zo'n 50 meter voor me reden man en vrouw naast elkaar op, zag ik later, 2 mooie Gazelle fietsen. Nadat ik had gebeld gingen ze achter elkaar rijden en was ik al weer blij met zoveel medewerking. Een paaltje in het midden gaf het einde van het fietspad aan. Zij passeerden rechts en ik had links alle ruimte om voorbij te gaan. Na het paaltje boog de weg iets naar links en op het moment dat ik wilde passeren ging de mannelijke helft van het duo ineens helemaal links van de weg rijden. Ik moest vol in de remmen maar met slippend achterwiel knalde ik, gelukkig met niet al teveel snelheid meer, boven op hem. Mijn linkervoet kreeg ik te laat uit het pedaal om daarna nog de val ik het gras te voorkomen. Ik kroop weer overeind, alles was gelukkig nog heel en ik kon na ontvangst van vele sorry's en een hand weer onderweg.
Ik was niet boos maar teleurgesteld dat slechts het gedrag van de wielrenner ter discussie wordt gesteld. De reputatie van de recreatiefietsers, die vaak met andere dingen bezig zijn dan met het verkeer, is minstens even dubieus en mag ook wel eens aan de kaak gesteld worden.
Gelukkig was het allemaal weer goed afgelopen en voor de koppige helmloze wielrenner zeg ik het nog maar eens : een ongeluk zit in een klein hoekje!
Het kon de pret van een mooie rit uiteraard niet bederven en na 117 km en krap 4 uurtjes (30,2 gemiddeld) was ik weer thuis. Lekker gereden en een goed bestede zondag.