Prestige

Gisteren eindelijk weer eens een tochtje buiten de deur, dat betekent buiten mijn normale trainingsgebied. Alleen de agorafobische fietsers zitten met dit prachtige weer nog binnen op de Tacx (ja, ja, zoek dat maar eens even op in het woordenboek!).
De Rabobank Prestige Tocht vanuit Amersfoort leek me een mooie reden om mijn fietsspullen bij elkaar te zoeken en om 7.00 uur in de auto te stappen voor een mooie fietstocht.
Het parkeren op het sportpark was geen probleem, het was nog niet druk op de vroege zondagochtend en de auto kon op een mooi plekje in de schaduw een uurtje of 5 uitrusten. Om 8.15 uur draaiden de pedalen voor het eerst rond, Amersfoort uit richting Zwartebroek en Terschuur. De zon was nog bezig met opkomen en probeerde door de sluierbewolking heen de vroege fietsers op te warmen wat maar langzaam lukte. Ik had koude vingers en m'n armstukken had ik ook liever nog even aangehad. Dan maar wat harder trappen om het kacheltje op te stoken.
De route ging naar en door Barneveld. Zoveel kippen en toch was het nog stil. Alleen enkele uitgeslapen kerkgangers brachten "leven" in het verder nog uitgestorven dorp.
De vroege ochtend toonde de natuur op z'n best. In het zachte ochtendlicht trokken paarse golven hei voorbij en vluchtte een vos voor mijn dreigende voorwiel langs de beschutting van een maïsveld in.
De route ging vervolgens via Kootwijk, Assel en Hoog Buurloo richting Ugchelen waar de splitsing van de routes was. Er was een kort moment van twijfel. Rechtsaf voor de 110km of rechtdoor voor 150km. De snelheid was te hoog om lang na te denken, de benen voelden prima aan, voldoende proviand voor de lange afstand en in een flits deed ik niets.....en ging dus rechtdoor.
Na Engeland kwam Beekbergen (een topografisch wonder) en ging het vervolgens richting Hoenderloo waar de eerste verversingspost was.
Druk was het woord dat de situatie ter plekke goed beschreef. Te druk vond ik zelf een nog betere omschrijving dus ik fietste door. Er was inmiddels 65 km voorbijgegaan en een rustpauze was nog niet aan de orde. Met een grote boog ging het vervolgens via de Woeste Hoeve, Loenen en Oud Heemst naar Otterlo waar de hereniging plaatsvond met de 110 rijders. Lange rechte stukken met de wind in de rug en dat betekende een lekkere opkikker voor het gemiddelde.
Een gemiddelde dat na Wekerom op het smalle fietsbad in het bos weer even een deukje opliep want ook de overige recreatiefietsers hadden inmiddels het bos en het mooie weer ontdekt.
Na Lunteren waren de wegen weer breed en rustig en ging de route richting Achterveld. Het bordje De Glind wat ik passeerde past dan ook niet echt in het verhaal maar was het gevolg van het missen van een of meerdere pijlen. Ik had niet echt veel zin om terug te rijden op zoek naar mijn fout en besloot Leusden aan te houden. Dan zou het wel goed komen.
Ik kwam uiteindelijk op de Randweg in Leusden uit en met de route in mijn hoofd wist ik dat ik via de Horsterweg weer op de goede route moest komen. Ik gaf mijzelf 10 minuten later een denkbeeldig schouderklopje voor mijn goede thuisstudie van de route toen ik de wit met rode pijlen weer zag. Daarna was het nog slechts een klein stukje stedelijk Amersfoort voordat ik weer bij mijn auto arriveerde. Inclusief wat improvisatie kwam ik uiteindelijk op 164km in 5 uur en 18 minuten.
Een mooie tocht over de Veluwe en heerlijk gereden. Ik voelde me weer fietser en deze tocht had inderdaad bijgedragen aan mijn prestige. Op naar de volgende.