Klimmen-Banneux-Klimmen

De Mergellandroute van zaterdag was goed verteerd, mede geholpen door het avondbezoekje aan Jin Poo Wok (niet mokken, lekker wokken!). Ook de nacht was prima verlopen, hoewel ik me er niets van kan herinneren. Een goed teken want ik had dus prima geslapen.
Vandaag stond de 27e editie van Klimmen-Banneux-Klimmen op het programma. Mijn 3e nog maar, ik ben zogezegd nog een KBK-groentje. Neemt niet weg dat de route en de heuvels mij bekend zijn en dus stond er weer veel moois te wachten (alleen voor degenen met het motto: pijn is fijn).
KBK is niet alleen een mooie maar ook (en waarschijnlijk daarom) een hele populaire tocht. Dus heel veel fietsers bij de start en onderweg. Een gezellige drukke boel.
Om 9.00 uur, met een bemoedigende glimlach van de dame achter de inschrijftafel op zak, ging ik op weg. Er stond weinig wind, de wolken waren aan het wegtrekken en de temperatuur zou zo'n 19 a 20 graden worden. Perfect fietsweer.
Veel hellingen dus onderweg en de eerste die we mochten bedwingen was de Sibbergrubbe. Lekker op het gemak, niets forceren, even door de kuil heen en hup, we waren boven. Piece of cake (ik vraag me af waar die uitdrukking vandaan komt).
Nog steeds in de opwarmingsfase en nog te vroeg om een "tempogroepje" te zoeken ging het, nog net niet hemelsbreed maar volgens mij wel via de kortste weg, richting België naar de voet van de klim Warsage / La Heydt. Een heel lint van kleurige fietsers slingerde naar boven, wat mooi te zien was in de aanloop naar de klim en even later sloot ik achteraan en was deel van het lint. Halverwege passeerde ik een Pelfort-man op een prachtige wit/blauwe Pinarello Prince. Onmiskenbaar Fred Pellenaars. Een gesprek zat er echter niet in op deze "adembenemende" klim die al met al tot de top van La Heydt zo'n 4km lang is.
Inmiddels zat het tempo er lekker in en kon ik af en toe bij een groepje aanpikken op weg naar Dalhem. Net als vorig jaar weer langs de kerk steil omhoog over de grote mij zo geliefde keien! Lekker stuiteren op je zadel, alsof je het al niet druk genoeg hebt met het stijgingspercentage!
Gelukkig duurde het niet lang en al snel gleed het heerlijke gladde asfalt weer onder mij door.
Bij Blegny werd het peloton wat uitgedund, het keerpunt voor de korte route, en ging de groep afgeslankt verder richting Nessonvaux en Trasenster waar de klim begon naar Banneux. Mijn favoriete klim van heel de route! Om een of andere reden ga ik hier altijd als een speer omhoog en deze keer ging het nog beter dan de vorige editie. Ik vloog. Ik passeerde verbaasde blikken en kreten als "toe maar!" prikten in mijn rug. Echt een supergevoel dat ongeveer 4,5km duurde en dat had best nog wat langer gemogen.
Ik was nu ongeveer op de helft en een massa fietsen en mensen duiden de plaats van de verversingspost aan. Het energiepakket werd met dank aangenomen en ik telde : 1 banaan, 1 krentenbol, 1 flesje AA-drink, 1 Evergreen en 1 Lion. De Evergreen liet ik achter, de rest werd genuttigd of meegenomen en hiermee zou ik de terugweg wel volbrengen. Na een pauze van een paar minuten (ik hou er niet zo van, stilstand=achteruitgang) stond ik weer op de pedalen.
Pepinster was het volgende dorp met de o zo steile klim naar Cornesse. En nog vrij lang ook. Niet de mooiste, wel de zwaarste van de route naar mijn mening. Voornamelijk staand werd 'ie bedwongen.
Het zwaarste deel van de route was nu wel voorbij hoewel het nog regelmatig flink omhoog en omlaag ging voordat we wederom in Blegny aankwamen, o.a. via het dorpje Bolland. Ik had eigenlijk kort daarna nog een dorpje Bolland verwacht maar dat kwam niet.
Na de controlepost bij Val Dieu stonden de 2 laatste Belgische klimmen te wachten, de St.Jean-Sart en de Planck. Het ging nog steeds prima maar ik voelde alle inspanningen toch wel langzamerhand in de bovenbenen kruipen.
Bij Slenaken, en nog steeds in prachtig fietsweer, reed ik Nederland weer binnen voor de laatste 25km. Relatief makkelijke kilometers waarin alleen de klim naar Elkenrade, waar een schildpad (!) mijn weg kruiste, de spieren nog even deden sidderen. Na Colmont en Winthagen was het echt gedaan met de procenten en kon er rustig uitgefietst worden naar Klimmen.
Hulde aan WTC Klimmen voor weer een prachtige route en organisatie en ook de 28e editie ben ik er weer bij!
Vanuit Klimmen was het nog even 4 kilometer afdalen naar m'n hotel en na 143km en 4 uur en 51 minuten kneep ik voor de laatste keer deze dag in de remmen.
Snel douchen en omkleden en nog sneller was ik op weg naar huis. Met wederom een zeer geslaagd weekend Limburg en zeer tevreden gevoel ging het gas er weer op. Misschien kon ik de finish van Luik-Bastenaken-Luik nog halen!