Wet van Murphy

Vandaag stond er weer een lange duurtraining op het programma en ik had een mooie route uitgezet door het Westland en het Groene Hart van Zuid-Holland. Ongeveer ter hoogte van vliegveld Zestienhoven, na zo'n kilometer of 15, kwam ik er achter dat ik geen pompje bij me had. Waar ik bij vertrek met m'n gedachten had gezeten weet ik niet maar m'n pomp ben ik echt nog nooit vergeten mee te nemen. Alhoewel, 1 keer eerder maar toen kwam ik er al na een paar honderd meter achter dus toen ben ik even naar huis teruggereden en met pomp opnieuw gestart.
Na het vloeken tegen mezelf volgde het schietgebedje om geen lekke band te krijgen en ik vertrouwde maar op het feit dat ik minimaal 10 jaar (ik denk zelfs nog wel een paar jaar langer) geleden voor het laatst een lekke band had op de racefiets.
U voelt de bui al hangen, dan treedt de Wet van Murphy in werking en zo'n 10km verder reed ik lek!
Een stukje glas in de zijkant van m'n voorband was de boosdoener en daar stond ik dan in de "middle of nowhere" met m'n reserve binnenband en geen lucht.
Het aardige weer had echter het gunstige effect dat er veel fietsers op pad waren gegaan en de eerste de beste stopte al met de vraag of ik hulp nodig had. Nou, het pompje op het frame van zijn mountainbike kon ik goed gebruiken! Geassisteerd door de uiterst vriendelijke collegafietser was het euvel in 5 minuten verholpen en kon ik weer verder. Ik bedankte de man hartelijk met de fantastische hulp en vervolgde mijn weg terug naar Capelle, want uiteraard nog steeds zonder pomp en nu met een lek reservebandje verder fietsen leek me geen goed idee.
De mooie route die ik had uitgezet moest tot later wachten en na een krappe 2 uur en 56 km was ik weer terug bij af, echter ik had te goede benen om er al mee te stoppen. Snel pakte ik een nieuw binnenbandje en pompte ik de voorband met de voetpomp een beetje bij tot 7 bar (met de hand was ik tot 5 gekomen). Na 5 minuten deed ik, nu wel compleet uitgerust, voor de 2e maal de deur achter mij dicht en vertrok voor deel 2 van de training. Ik moest nu snel improviseren en besloot een rondje Braasemermeer te rijden.
Het ging nog steeds lekker en al vlug was ik bij Hazerswoude waar de ijverige boeren hun land aan het bemesten waren en een scherpe geur de lucht in joegen. Niet echt lekker als je druk bezig bent met diep inademen! Gelukkig was het maar een tijdelijk ongemak en even later stak ik bij Koudekerk a/d Rijn het water over met weer frisse lucht in mijn neusgaten. Na de brug bij Woubrugge ging het linksaf richting het richting Braassemermeer waar boten in allerlei vormen en maten lagen te wachten op het eerste lentezonnetje.
Vervolgens ging het richting Rijnsaterwoude, Leimuiden en Bilderdam en daarna via Papenveer naar ter Aar waar ik linksaf het kanaal overstak richting de Nieuwkoopse Plassen. Bij het oversteken van de Nieuwkoopseweg bij Aarlanderveen haalde ik terecht de woede van enkele automobilisten op mijn nek toen ik rijkelijk laat (ik kon ze slecht aan zien komen door een heg die mijn uitzicht enigzins belemmerde) voor ze langsschoot en luid toeterend liet ik ze, ook enigzins geschrokken, achter. Soms laat je concentratie je even in de steek.
Ik vervolgde mijn weg richting Zwammerdam en was het "incident" al lang weer vergeten toen ik de drukke winkelstraat van Bodegraven binnenreed. Laverend over de steentjes tussen de shoppende mensen en ratelende winkelwagentjes bereikte ik weer veilig het asfalt en kon het weer wat sneller richting eerst Reeuwijk en daarna Waddinxveen. Daarna volgden alleen nog het trio Gouda, Moordrecht en Nieuwerkerk a/d IJssel en zag ik al snel in de verte het silhouet van het Capelse gemeentehuis, een herkenbaar baken voor een terugkerende fietser. Na totaal 152km en een fietstijd van 5 uur 12 min. stond ik recht voor hetzelfde gebouw en toen ik mij omdraaide zag ik mijn eigen huis. Kwam dat even mooi uit, daar moest ik net wezen! Een lange rit, zeker voor februari, maar met goede benen zonder een centje pijn.
Met de verwachting van een zonnige lentezondag in het vooruitzicht haaste ik mij de lift in, ik had goeie trek gekregen dus lekker aan de pasta, mangare, molto mangare!