Mr. Blue Sky

Zaterdag was het fantastisch fietsweer, wel fris maar met veel zon, weinig wind en een strakblauwe lucht en het bekende nummer van E.L.O. schoot direct door m'n hoofd toen ik naar buiten keek.
Ideaal om een lange duurtraining te doen. Om de gladheid van de nachtvorst te vermijden besloot ik niet al te vroeg te gaan fietsen zodat de zon zijn smeltende werk kon doen. Had ik mooi de tijd om die grote postzak door te worstelen. Ach ja, Valentijnsdag.
Om 11.00 uur deden m'n ogen pijn van het lezen en sprong ik op mijn fiets, de frisse buitenlucht in. Geen concreet plan om een bepaalde richting uit te fietsen, met dat kleine beetje wind maakte dat niet zoveel uit. Ik had alle opties gereduceerd tot 2 mogelijkheden, een ronde door het Westland of de route via Strijen en Papendrecht. Ik had precies 400 meter de tijd om te beslissen, dan was het bij de eerste kruising rechts of linksaf. Ik draaide de films van de routes versneld in mijn hoofd af om een beslissing te nemen, nog 100 meter....nog 50 meter....nog 10 meter...3, 2, 1 meter...ik gooide mijn stuur naar links! De strijd in mijn hoofd was gestreden nu moesten de benen het werk gaan doen.
Het ging lekker de eerste kilometers, wind in de rug en de benen voelden goed aan. En het was nog lekkerder dan dat het er achter het glas uit had gezien, wat een heerlijk weer, een voorbode van het voorjaar. Na de VBB en HT ging het richting Westmaas waar ik linksaf sloeg en langs de mooie Binnenmaas fietste. Links van mij lag het water met een dun laagje ijs en als ik mijn hoofd naar rechts draaide kon ik kilometers ver kijken over de kale weilanden waar de bruine aarde aan de horizon samensmolt met de heldere blauwe lucht. Ik passeerde enkele schapen die in hun warme bontjas op zoek waren naar de eerste nieuwe grassprietjes en even verderop kwam ik langs een groepje struisvogels die mij vreemd van achter het hek aankeken. De verbazing was wederzijds. Ik liet de Binnenmaas achter mij en sloeg rechtsaf richting Cillaarshoek en Strijen.
De weg was grotendeels opgedroogd door de zon maar op sommige plekken was 'ie nog nat en modderig en werd de handtekening van ijverige boeren op mijn fiets gekalkt in een onherkenbaar handschrift. Na Strijen ging het richting de Kiltunnel, tolvrij, althans voor fietsers. Dat kwam goed uit want ik was vergeten wat geld mee te nemen. En dat had ook consequenties voor het vervolg van de route die dus niet via de pont naar Krimpen a/d Lek kon gaan, daar moest ik dus nog even over nadenken. Na de tunnel ging het door het mooie natuurgebied langs de Nieuwe Merwede waar af en toe grote binnenvaartschepen langzaam voorbijgleden. Ik passeerde de pont bij de Kop van Het Land en sloeg linksaf richting de spoorbrug naar Papendrecht. Ik had inmiddels 70 km asfalt achter mij gelaten en het ging nog steeds erg lekker wat mij deed besluiten om na de brug over de Noord niet rechtsaf maar linksaf te gaan via Zwijndrecht richting Heerjansdam.
Ik kwam nu steeds meer fietsers tegen die ook genoten van het mooie weer, in allerlei combinaties. Enkelingen zoals ik, duo's, trio's, kleine groepjes in gelijke tenues en zelfs een flinke groep van een man of 30 in een bonte mengeling van kleuren. Ik had er geen last van, ze gingen niet mijn kant op en mijn bel had vandaag een rustdag.
Na 3 en een half uur kwam ik weer uit bij de Oude Maas en sloeg ik rechtsaf en volgde ik de route die ik ook op de heenweg had gevolgd maar nu uiteraard in tegengesteld richting. Zo'n 20 minuten later zat ik al weer hoog boven het water en doemde de skyline van Rotterdam voor mij op, scherp afgetekend tegen een blauwe achtergrond. Ik ging rechtsaf richting de veel minder imposante contouren van Capelle waar ik na 4 uur en 8 minuten en een afstand van 118 km tot stilstand kwam.
Prachtig weer, heerlijk gereden, mooi aantal kilometers en met een voldaan gevoel was dit een mooie start van het weekend.

Capelle-Strijen-Zwijndrecht

Share your bike routes @ Bikely.com