Wintertrio

Afgelopen vrijdag op weg naar het werk ging ik op de fiets hard onderuit. Ik had onder een viaduct m'n regenpak aangetrokken omdat het begon te regenen en was net weer gaan rijden toen een paar honderd meter verderop in een bocht mijn voorwiel zijn eigen weg koos. Met een temperatuur net boven het vriespunt was de regen op de nog koude ondergrond bevroren en eindigde ik plat op het asfalt.
Ik schrok behoorlijk maar viel gelukkig erg gunstig, mijn fiets schoof onder me en ik landde op een of andere manier op mijn buik daar weer bovenop. Toen ik opstond was de enige schade mijn stuur wat 180 graden gedraaid was, wonder boven wonder mankeerde ik zelf niks.
Toen ik vanochtend om een uur of 9 naar buiten keek was de keuze dan ook snel gemaakt. Sneeuw, hagel en regen wisselde elkaar gestaag af en gedrieën maakten zij mij duidelijk dat het beter was om nu maar met de fiets binnen te blijven. Ik had niet weer zin in een glijpartij.
Ook aan de horizon gloorde zelfs geen sprankje hoop op zonniger en droger tijden en zonder zin om te wachten werd het vandaag een training op de Tacx.
Bovendien gaf mij dit de gelegenheid om te genieten van de mooiste onder de schaatsafstanden, de 1500 meter. Nadat de Noren weer hoop hadden gekregen dook ik in de virtuele wereld voor een mooi ritje. Na een warming-up van zo'n 20 min. ging het achtereenvolgens door een stuk van Ardennen (in de buurt van Tellin en Ambly) en het 3e deel van de Argus Cycle Tour met mooie namen als Chapman's Peak, Noordhoek, Houtbay, Bakoven en de klim "Suikerbosse".
Bij elkaar precies 60km en 2 uur en 10 min. "onderweg".
Lekker gereden en daarna nog lekkerder onderuit op de bank (nee, niet met cola en chips!) om de rest van het schaatsen te zien.
Het is nog even droog geweest buiten, maar wat later in de middag kletterde er alweer een fikse hagelbui tegen de ramen.
Het is inmiddels 22.00 uur en de oranje lichtstrepen van de strooiwagens weerkaatsen alweer tussen de huizen. De winter stribbelt hardnekkig tegen.