Buitenspel

Zondag 15 juni 2008.
Buitenspel.
Een term die de laatste dagen veelvuldig uit de speakers van menig tv-toestel klinkt. De EK-koorts woedt in alle hevigheid, er is sprake van een heuse epidemie en er is nog geen medicijn voorhanden.
De symptomen:
-vreemde gelaatskleur die kan variëren van oranje tot rood, wit en blauw.
-ongecontroleerde bewegingen van het lichaam die vaak in een tijdsbestek van 1,5 uur plaatsvinden.
-spontane aanvallen van het syndroom van Gilles de la Tourette welke in het merendeel gericht zijn tegen in het zwart geklede personen
-slapeloosheid en chronisch verlies van stemgeluid
Laatste nieuws:
Volgens deskundigen zal het hoogtepunt van de epidemie liggen op de 29e juni.

Buitenspel.
Ook mijn internetprovider vond het nodig om mij buitenspel te zetten. Het gehele weekend lag mijn internetverbinding eruit en pas om 19.00 uur vanavond kon ik weer over de wereld zwerven.
Hoog tijd om mijn weblog weer van verse informatie te voorzien.
De laatste week voor vertrek naar Frankrijk is begonnen. De afgelopen dagen 2 korte intensieve trainingen gedaan van zo'n 65-70km met veel tempo's.
Mijn knie is nog steeds gevoelig (op de rand van de knieschijf) maar voorlopig wordt het niet erger en is er goed mee te rijden. Veel insmeren met SRL-gel van Spiroflor en dat helpt best goed.
Vandaag een duurtraining gedaan naar Voorne-Putten en rondom het Brielse Meer. Het was een komen en gaan van grote wolkenpartijen die af en toe dreigende zwarte vormen aannamen. Toch viel de regen de eerste 3 uur ergens anders dan op mijn weg. Het geluk leek lang aan mijn zijde maar zo'n 5 km vóór de Spijkenisserbrug was ook ik de klos. Het begon zachtjes, maar ter hoogte van de Rhoonse- en Carnissegrienden werden de hemelsluizen volledig opengezet en kwam het met bakken naar beneden. Het had wel een voordeel.
De weg was vrijwel verlaten en ik had het (natte) rijk voor mij alleen. Fietsers en wandelaars zochten bibberend beschutting onder een boom of een incidenteel aanwezig bushokje. Verbaasde blikken gingen mijn kant op als ik voorbijflitste terwijl ik van alle kanten werd aangevallen door het kletterende water.
Schuilen had geen zin meer, het was nu een kwestie van in beweging blijven en in rap tempo richting huis. Het was nog zo'n 35km te gaan.
Geleidelijk werd het minder en hoe sterk kunnen de tegenstellingen zijn en kun je spreken van een plaatselijke regenbui. Aangekomen bij de Van Brienenoordbrug was de weg droog, scheen de zon uitbundig en was het alsof ik, zonder er erg in te hebben, een andere wereld in was gefietst! De mensen liepen lekker te wandelen in korte mouwtjes, de vogeltjes floten en het gras leek groener dan in de ochtend. Het was slechts een momentopname, het natuurgeweld met stortregens, hagelstenen en windvlagen was hier een uur eerder al langs gekomen!
Neemt niet weg dat ik de laatste 20 minuten mooi droog kon waaien en toen ik na 4 uur en 24 min. en na 136km weer voor de deur stond was de opgedroogde modder op mijn benen de enige getuige van het natte uurtje.

Nog 7 dagen tot mijn vertrek naar Frankrijk. Eerst nog de Jan Janssen Classic a.s. zaterdag, 200km over de klimmetjes van de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe.
Ik ben er klaar voor.