Bloggers Block

De afgelopen week heb ik geen inspiratie gehad om een stukje te schrijven voor m'n weblog. Zo goed als dat er een "writers block" bestaat is er ook een "bloggers block", er kwam geen letter op papier. Het waren dan ook 2 standaardtrainingen die ik dinsdag en woensdag heb uitgevoerd, 2 rondjes van zo'n kilometer of 70 en met wat verschillende tempo's, over bekend terrein en met redelijk fietsweer. Het ging lekker en daarmee is alles zo'n beetje gezegd, geen bijzonderheden die het vermelden waard zijn.
Bovendien ben ik de afgelopen week druk bezig geweest om een EK Pool voor m'n werk op te zetten. Dus lekker gestoeid met formules in Excel en een mooie EK Pool in elkaar gezet, bij elk toernooi altijd weer leuk om te doen. En nu maar hopen dat het Nederlands Elftal het goed gaat doen. Zoals altijd kleurt Nederland dan weer oranje en tijdens het fietsen kom je dan vaak door dorpjes heen met zoveel oranjeversieringen, daar kan Koninginnedag niet aan tippen!

Gisteren, zaterdag 7 juni, was het weer tijd voor een lange duurtraining. Om 7.30 uur zat ik op de fiets en hoewel het buiten erg nevelig was viel de temperatuur wel mee. Een graadje of 15 en weinig wind. Toch maar de lange mouwen aangetrokken want het zag er niet naar uit dat de zon de eerstvolgende uren zou gaan schijnen.
De route liep in mijn hoofd naar het Brielse Meer, maar zover zou het niet komen. Toen ik de brug bij Spijkenisse overstak begon het zacht te regenen en waren de straten al kletsnat. Daar had ik mij mentaal niet op ingesteld en ik had helemaal geen zin om in de regen te rijden! Normaal gesproken vind ik een beetje regen geen probleem maar deze keer gaf ik toe aan mijn zwakheden, keerde om en ging op zoek naar een droge route. Ik reed dezelfde weg terug en besloot de Alblasserwaard in te rijden. Na 66km "warming-up" ging het voor de Van Brienenoordbrug rechtsaf richting Ridderkerk en Alblasserdam en vervolgens langs de Graafstroom richting de brug bij Vianen wat mijn keerpunt zou worden.
Na de brug ging het aan de andere kant van het water richting Schoonhoven over de Lekdijk die was voorzien van een nieuwe, gladde asfaltlaag. Eindelijk was de dijk weer fietsbaar, daar zijn ze echt vele, vele maanden mee bezig geweest! Voor mijn gevoel een eeuwigheid geleden dat ik daar heb gereden, dus tijd voor een inspectie! Alle afsluitingsborden stonden nog langs de kant en dus was het lekker stil op de dijk. Geen automobilist waagde zich er nog op, bang om een doodlopende weg op te gaan. Ik had echter "inside information" dat de weg volledig vrij was en had dus het mooie snelle asfalt voor mij alleen en met de wind mee zat het tempo er lekker in.
In Schoonhoven was het, zoals altijd, druk met toeristen en dagjesmensen. Het was dus even een beetje slalommen , onder de poort door, over de hobbelige steentjes het centrum door en snel de dijk weer op voor het vervolg richting Capelle.
Weer op de dijk voelde ik om onverklaarbare reden ineens een stekende pijn in mijn rechterknie. En het was zelfs even zo erg dat ik niet verder kon en van de fiets moest. De bovenste rand van mijn knieschijf deed flink zeer en ik probeerde met wat masseren de pijn een beetje te verlichten. Echter weer op de fiets kwamen de pijnscheuten snel terug, alleen als ik staande fietste voelde ik het wat minder. Dus al staande op de pedalen probeerde ik zo goed en kwaad als het kon de snelheid er een beetje in te houden en na een tijdje werd het ongemak gelukkig wat minder en kon ik weer op het zadel gaan zitten. De pijn verdween daarna net zo snel en overwacht als dat hij was verschenen en kon ik weer normaal doorfietsen. Misschien is de kniepees wat overbelast en geïrriteerd bij de aanhechting op de knieschijf, toch iets om in de gaten te houden de komende dagen.
Affijn, na dit onverwachte ongemak reed ik het laatste stuk richting Capelle in een rustig tempo en na 172km en 5 uur en 20 min. was ik weer thuis.
Het was nog steeds bewolkt en nevelig net als bij vertrek maar volgens de berichten zou zondag in het hele land de zon gaan schijnen. Eerst zien en dan geloven!