Dubbel grijs

De zaterdag begon met een heerlijk zonnetje en op de thermometer stond 25 graden! Heerlijk korte broekenweer en ik ging snel opzoek naar de zonnebrandcreme. Ik vulde 10 bidons en deed ze in de bidonhouders op mijn mooie zwarte Colnago CLX. Buiten het feit dat ik mij vaag herinnerde dat ik een rode Wilier had vond ik het ook opmerkelijk dat ik zoveel bidons op mijn fiets kwijt kon!
De deurbel ging. Ik deed de voordeur open maar er stond niemand. Weer ging de irriante zoemer af en nog eens en nog eens........................ik schrok wakker van de wekker en de lente was verdwenen als een dief in de nacht.

Om niet in conflict te raken met andere versies nu het werkelijke verhaal:
Na een nacht vol spoken en rode digitale cijfers werd ik wakker op een mistige zaterdagochtend.
Alle weermannen en vrouwen van Nederland waren uit hun bed gebeld en geraadpleegd en na druk overleg konden alle lichten op groen zodat we eindelijk de weg op konden gaan met de racefiets. Afspraken werden eindelijk bevestigd en om 11.00 uur stond ik dan ook klaar om met twittervrienden @donccrady en @dhuzes (in het echt rondfietsend met de namen Amber en Arend-Jan) de route Scheveningen-Zandvoort vv te gaan rijden. Bijna.................
Bij het wegrijden schakelde ik en hoorde een geluid wat uit mijn achterwiel klonk wat ik niet herkende als standaard soepel gesmeerd schakelgeluid. Na inspectie bleek dat de bout van één van de derailleurwieltjes was losgetrild en er helemaal uitstak. Gelukkig lag mijn doos met fietsgereedschap in mijn auto en kon ik het euvel snel verhelpen. Een valse start en ik verdrong de gedachte wat er allemaal had kunnen gebeuren als ik het niet had opgemerkt, maar ik werd gelukkig niet gediskwalificeerd en mocht 5 minuten later alsnog op weg.
Een mooie route door Hollands duingebied met vennetjes en veel vossen......naar het schijnt. Het meeste moois werd door een flinke mist aan het oog onttrokken en bleef alsnog "van horen zeggen". De zon deed ontzettend z'n best maar kwam er niet doorheen en kon dus niet even een beetje bijschijnen toen ik halverwege de heenrit mijn tweede technische daad moest verrichten en een "damesbandje" moest verwisselen. Zelf laten doen? Met zulke lange nagels waren er alleen maar méér gaten in het bandje gekomen!
Het verhaal gaat dat ik even daarvoor mijn teammaatje in de berm had geduwd. Uiteraard is dit uit een Haagse duim gezogen en riekt naar een samenzwering tussen iemand die om een leuk filmpje verlegen zat en iemand die vond dat ik nog meer moest oefenen met bandjes verwisselen! Door beiden wordt hardnekkig ontkend.
Na het keerpunt bij Zandvoort hadden we de wind mee en een pelotonnetje mee dus ging het lekker en kon ik nog even met Arend-Jan duelleren op een "klim" vlak voor het einde van de rit. Uiteraard dolf ik het onderspit tegen een lange, sterke, jonge vent die bewees een aardig stukkie te kunnen trappen!
Weer terug bij de auto in Scheveningen hadden we er 83km op zitten (inclusief fietsenwinkelbezoek en warmechocostop bij AJ en Nicoline) en waren we iets meer dan 3 uur onderweg geweest. Een lekkere rit in goed gezelschap en zeker voor herhaling vatbaar!
(kijk voor de video's en verslagen van A en AJ op hun weblog, dus hier en hier).

Vandaag stond er, na eerst wat nachtrust te hebben ingehaald, weer een rit in grijs Nederland te wachten. Om 12.00 uur ging ik weer de weg op, de mist in met een ongewassen kop en fiets. Die zouden later wel een flinke opknapbeurt krijgen.
Wederom een vice versa maar nu via Waddinxveen, Bodegraven, langs de Meije en de Kromme Mijdrecht naar de Hoef. De ietwat pijnlijke linkerknie moest even op temperatuur komen maar daarna ging het erg lekker en kwamen er al af en toe wat zomerse snelheden in beeld. Bij het kleine plaatsje den Hoef even een hele korte pauze om een Maxim Cappucino Flavour Semi Milk Chocolate Coated Cereal Bar te nuttigen. De pauze was korter dan de naam van de overigens zeer smakelijke energiereep!
Zogezegd dezelfde weg terug maar nu met een licht windje in de rug en dus ging het nog lekkerderder! Op de terugweg kwam ik nog in de achterste restanten terecht van een door AV Gouda georganiseerde halve marathon en moest ik mij nog even voorzichtig door de dampen van de ingesmeerde lopersbenen heen manoevreren. De lucht deed me weer even denken aan mijn lopersverleden en de mooie kilometers die er ooit onder de voeten passeerden.
Weer terug in de fietsersrealiteit passeerde ik Moordrecht waar een zondagse buschauffeur het bijna presteerde om mijn dag te vergallen door mij van de weg te rijden. Gelukkig kon ik snel reageren maar hij miste me op nog geen halve meter! Met de schrik nog in m'n benen draaide ik bij Nieuwerkerk de dijk richting Capelle op voor de laatste 8 km. Het ging ineens allemaal niet meer zo soepel en het asfalt plakte aan m'n wielen. Waren de spieren echt van slag? Was het de afstand die ging tellen? Zat er een hongerklopje aan te komen?
De vraag werd beantwoord toen ik een kilometer verder een velg i.p.v. een band op de weg voelde. Lekke band! Nou ja, een heeeeel langzaam leeglopende achterband, een "afloper" zogezegd. Met nog maar een klein stukkie te gaan stond ik voor de keuze : bijpompen of verwisselen (een spiksplinterfonkelhagelnieuw bandje in de zadeltas!). Ik besloot om eerst maar eens wat lucht erbij te doen en te kijken hoever ik daarmee kon komen. Het nadeel ervan was wel dat het geplande rustig uitfietsen toch weer stevig doorfietsen werd!
Het ging beter dan verwacht en na nog 1x bijpompen kon ik het laatste stuk toch zonder bandwissel uitfietsen. Na precies 115 km was ik weer thuis met zachte achterband, vuile fiets en een bezweet en vermoeid lichaam dus er viel wat herstelwerk te verrichten.
Ruim anderhalf uur later was alles weer i.z.g.s. of zelfs z.g.a.n. en kon ik terugkijken op een mooie fietszondag!