De wekker ging om 6.00 uur af op een gouden zondagochtend. Dat was lekker opstaan met het bericht van Nederlands schaatssucces! Helaas was er geen tijd om te kijken want er stond een pittige MTB-tocht op het programma. Een marathon van 90 km vanuit Bergen op Zoom.Het was dus een kwestie van goed ontbijten, de rest van m'n spullen pakken en op weg naar het mooie Brabant voor een ochtendje crossen door de bossen! 
Na een krap uurtje rijden door de mist parkeerde ik mijn auto op de boulevard langs de Binnenschelde en vertrok ik om even voor half 9 en reed ik het strand op wat meer weg had van een bruingele hobbelige asfaltweg want het zand was hard bevroren. Een stuiterend begin en ik zou later nog meer hobbelende wasbordjes en bevroren karrensporen tegenkomen die het sturen best lastig maakten en ik werd soms alle kanten opgeslingerd. Na een rondje over de Molenplaat, een zandplaat in het water, ging het eindelijk richting de bossen. Draaien en keren, nog meer draaien, nog meer keren, eigenlijk is een MTB-tocht heel slecht voor het ontwikkelen van je richtingsgevoel voor zover dat überhaupt mogelijk is want volgens mij heb je dat of heb je dat niet. Na een half uurtje ben je totaal de kluts kwijt totdat je weer even in de bewoonde wereld komt en weer kan zeggen "O, ben ik hier?". Maar dat geldt dan weer alleen als je
bekend in de buurt bent want anders maakt het natuurlijk nog geen bal uit! Maar goed, na een krappe 2 uur links, rechts en rechtdoor fietsen (en 1x achteruit toen ik met wat teveel snelheid de bocht uit en de struiken in vloog) was het tijd voor een rustmomentje.
Na een krap uurtje rijden door de mist parkeerde ik mijn auto op de boulevard langs de Binnenschelde en vertrok ik om even voor half 9 en reed ik het strand op wat meer weg had van een bruingele hobbelige asfaltweg want het zand was hard bevroren. Een stuiterend begin en ik zou later nog meer hobbelende wasbordjes en bevroren karrensporen tegenkomen die het sturen best lastig maakten en ik werd soms alle kanten opgeslingerd. Na een rondje over de Molenplaat, een zandplaat in het water, ging het eindelijk richting de bossen. Draaien en keren, nog meer draaien, nog meer keren, eigenlijk is een MTB-tocht heel slecht voor het ontwikkelen van je richtingsgevoel voor zover dat überhaupt mogelijk is want volgens mij heb je dat of heb je dat niet. Na een half uurtje ben je totaal de kluts kwijt totdat je weer even in de bewoonde wereld komt en weer kan zeggen "O, ben ik hier?". Maar dat geldt dan weer alleen als je
bekend in de buurt bent want anders maakt het natuurlijk nog geen bal uit! Maar goed, na een krappe 2 uur links, rechts en rechtdoor fietsen (en 1x achteruit toen ik met wat teveel snelheid de bocht uit en de struiken in vloog) was het tijd voor een rustmomentje.Even een paar bekertjes sportdrank, een energiereep, windjackje uit (want ik had het inmiddels aardig warm gekregen), en even mijn vorderingen aan twitterend Nederland e.o. bekend gemaakt.
Na 5 minuten, veel langer zal het niet geweest zijn, ging ik verder voor de 2e helft. De ruststand was 3-0 voor mij want de benen waren goed, het parcours was goed en het weer was goed. Verder nog geen klachten dus ik stevende op een eclatante overwinning af! Maar zover was het nog niet want er moesten nog de nodige kilometers verteerd worden en je weet nooit waar die mannen met hamers zich verstopt hebben in die bossen!
Het tweede deel was duidelijk lastiger, meer steile heuveltjes, meer singletracks en inmiddels ging de toplaag ontdooien en zorgde voor meer weerstand. Het tempo zat er echter goed in en een uurtje later, bij Hoogerheide was het volgende moment om bij te tanken. Ik noem het verversingsposten, de organisatie had het over rustplaatsen wat in beide gevallen een juiste benaming is. De dame achter de "balie" vertelde mij dat er nog 20km gefietst moest worden en dat dit de laatste rustplaats was. Ik schrok. Naast haar stond een man in een zwart gewaad met een grote zeis in zijn hand. Ik dacht eerst aan carnaval en dat is niet zo gek in Brabant maar bij de woorden van de overigens heel aardige dame maakte ik toch gauw dat ik wegkwam. Ik voelde mij nog te springlevend om hier tussen de energierepen en krentenbollen mijn laatste adem uit te blazen!
Vlak vóór Bergen op Zoom, toen ik net dacht aan een rustige cooling-down te beginnen, werden we nog op een extraatje getrakteerd in de vorm van een steile heuvel.
Hartslag nog even in het rood maar in de afdaling een foto, dat dan weer wel! Daarna was het nog een kilometer of 4 en mocht ik het echt wat rustiger aan doen en na 3 uur en 50 minuten en totaal 91 km reed ik even later weer de boulevard op. Een prachtige afwisselende mountainbiketocht die ik zeker kan aanbevelen. Ik noteer hem alvast weer voor volgend jaar!
Hartslag nog even in het rood maar in de afdaling een foto, dat dan weer wel! Daarna was het nog een kilometer of 4 en mocht ik het echt wat rustiger aan doen en na 3 uur en 50 minuten en totaal 91 km reed ik even later weer de boulevard op. Een prachtige afwisselende mountainbiketocht die ik zeker kan aanbevelen. Ik noteer hem alvast weer voor volgend jaar!Oh ja, uiteindelijk werd de eindstand 5-0 (en waren de overwinningsbloemen voor mij) want ook de organisatie was prima (met verkeersregelaars bij elke gevaarlijke oversteek) en het zonnetje ging nog even schijnen. Zonder veel tegenstand was het een makkie deze wedstrijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten