Na 2 mooie klimdagen nu weer even een dagje rustig aan. Lekker relaxed ontbeten en daarna even naar Bourg om wat laatste spulletjes
te kopen bij de fietsenzaak die gewoon op zondag open is en ook duidelijk klaar is om in 1 week de omzet van het jaar veilig te stellen. Afgeladen vol hangt de winkel waar trouwens op dit moment nog weinig klanten zijn. Op de terugweg naar de camping komen de eerste 2 renners voorbij van “Le Vaujany” die deze dag verreden wordt. De één is duidelijk te herkennen als Bert Dekker, de andere is mij onbekend. ’s Middags eindelijk wat gelezen (de meegebrachte boeken waren nog niet uit de tas geweest) en wat muziek geluisterd. Een ontspannen dagje met even echt een vakantiegevoel!Maandag 30 juni 2008. Alpe d’Huez (en meer) Vandaag staat m’n eerste getimede beklimming van de Alpe d’Huez op het programma. Eerst even wat inrijden, heen en weer naar Allemond ± 18km, en daarna aan de voet van de Alpe de stopwatch ingedrukt. Met 38x24 ga ik het eerste steile gedeelte omhoog naar bocht nr.21 maar ik besluit in de bocht om toch maar wat kleiner te schakelen om niet gelijk in het begin te forceren. De eerste 5 bochten (tegen de 11%) vallen niet tegen maar het is wel lekker als het bij La Garde wat minder steil wordt. Op de weg staat gekalkt “het ergste is voorbij” maar ik twijfel of dat zo is want ik weet dat er toch nog wat moeilijke stukken komen. Ik kan de snelheid vrij gemakkelijk rond de 12 à 13 km/uur houden dus in principe is een tijd van rond het uur mogelijk. Maar dan moet ik dit wel tot het einde volhouden. Ik ben na 38 minuten bij het bord van het dorpje Huez en krijg Hens in zicht die een kwartiertje eerder aan de klim begonnen is. Na precies 45 min. ga ik hem voorbij met nog zo’n 2 km voor de boeg. Met weer 2 kaartjes in de achterzak van de altijd aanwezige fotografen arriveer ik in bocht nummer 1 (de Marco Pantani-bocht, uiteraard) en draai het laatste brede stuk asfalt op. Nog even aanzetten tot de streep die vlak voor het Office du Tourisme is getrokken en net voor het bekende tunneltje. Ik ga na 56 min. en 46 sec. onder het doek “Arrivee” door. Supertevreden met deze tijd, toch nog een stuk sneller dan verwacht. Even later komt ook Hens boven die zijn eerder gereden tijd van 1 uur 25 met 7 minuten verbeterd! Die komt ook duidelijk in vorm voor de Marmotte. Ik vul mijn bidon en ga verder in de richting van de Col de Sarenne. Een mooi, wat ruiger deel, met een helaas wat mindere kwaliteit weg, maar het natuurschoon vergoedt veel. Op de top, die op precies 2000m ligt
even wat foto’s gemaakt en daarna de lastige afdaling in (hobbelig en vrij smal) richting Mizoën. Vervolgens naar Le Freney d’Oisans waar ik afsla richting Auris, een lastige klim van zo’n 8km. Het is erg warm geworden en het gaat erg zwaar, de reserves zijn duidelijk al verbruikt en het wordt dus tijd om wat energie in te slaan. Dat helpt, want bij de afslag naar La Balme gaat het weer wat beter en is het nog een paar kilometer klimmen voordat het afdalen richting La Garde kan beginnen over de mooie weg langs de rotsen en met een prachtig uitzicht over het dal van de Romanche. Het verschil tussen een rit over de weg en een duik in de afgrond bestaat uit een muurtje van slechts zo’n 40 cm dus het is wel even oppassen, ik wil graag de Marmotte nog rijden!
Bij La Garde sla ik rechtsaf de Alpe d’Huez weer op tot aan de afslag naar Villard- Reculas. Een stuk van 6 km, terwijl ik had gedacht dat het korter was, een klein tegenvallertje maar geen onoverkomelijk probleem. Het eerste stuk naar V-R is ook smal en langs de bergwand, na het dorp wordt de weg echter heel breed en mooi geasfalteerd. Een lekkere snelle afdaling met mooie brede bochten naar Allemond, lekker om te rijden. Daarna is het nog een kilometer of 10 uitrijden naar de camping, waar de teller blijft stilstaan op 105 km in 4 uur en 45 min. Aardig wat klimwerk op weer een warme dag. De 1,5 liter ijsthee is dan ook snel in het keelgat verdwenen. Ik ben bezweet en moe, het zwembad lonkt. Wederom kan ik de verleiding niet weerstaan.Dinsdag 1 juli 2008. Pap in de benen.
Toto vlak vóór het fietsen was ik besluiteloos over de te rijden route. Na de kaart nog maar eens bestudeerd te hebben was ik eruit en ging op weg. Een route van alles wat met een klim naar Vaujany en 1 naar Villard-Reymond.
Het was weer een prachtige dag en tijdens de klim naar Vaujany had ik het al erg warm en ging het heel moeizaam. Niet omdat het te steil was ofzo maar er zat totaal geen kracht in de benen. Pap zogezegd. Wat ik ook probeerde, het lukte me niet eens om mijn hartslag boven de 150 te krijgen. De voorgaande week had er toch aardig ingehakt.
Met pijn en moeite kwam ik boven bij het kerkje, sloeg een kruisje en maakte maar gelijk even een foto.
De afdaling ging een stuk beter, wat uiteraard niet zo gek is. De zwaartekracht is dan je beste vriend.Beneden aangekomen sloeg ik rechtsaf richting de Col du Glandon. Die was ik echt niet van plan te gaan bereiken vandaag, na 400m klimmen sloeg ik linksaf de weg op naar Allemond Eglise. Een mooi weggetjemet uitzicht op het stuwmeer en wat uitkwam bij het mooie kerkje van Allemond. Na oneerbiedig een banaan naar binnen te hebben gepropt reed ik weer verder en sloeg buiten Allemond rechtsaf een onbekende weg in wat door een leuk stuk bos bleek te gaan. Het asfalt was niet optimaal en al hobbelend kwam ik na een kilometer of 3 uit op de D1091 richting Vizille. Ik ging linksaf richting Bourg d'Oisans en sloeg na 7km rechtsaf naar de Col d'Ornon. Het ging nog steeds niet gemakkelijk maar besloot toch om de klim op te gaan naar Villard-Reymond, 10 km omhoog over een mooie nieuwe asfaltlaag en met een stijgingspercentage van rond de 6%. Niet al te moeilijk zou je zo zeggen. Normaal gesproken niet maar vandaag fietste ik als een nat washandje en na 4 km ploeteren besloot ik om terug te gaan, de benen waren collectief in staking gegaan.
Terug op de camping bleek dat Hens ook een off-day had beleefd op de beklimming van de Glandon. De terugslag van de erg warme week en de pittige trainingen was duidelijk merkbaar. Tijd om te rusten en om de enrgievoorraden weer aan te vullen.
Uiteindelijk had ik toch nog 65 km afgelegd in 2 uur en 45 min. met 1100 hoogtemeters. Maar dit was geen dag om nog meer woorden aan te besteden en dat zal ik dan ook niet doen.
Woensdag 2 juli 2008. Rustdag 3.
Wat te doen op een rustdag. Rusten? Ja, uiteraard, anders moet je de dag anders noemen. Op het gemak ontbeten en daarna de fiets in orde gemaakt voor zaterdag, de GROTE dag.
Nieuwe binnen- en buitenbanden, verse remblokjes, en een nieuw schoon stuurlintje voor de moraal. Wat een plaatje!
Na nog een bezoekje aan Bourg en de fietsenboer, was het 's middags weer goed vertoeven aan de rand van het zwembad. Al 10 dagen prachtig weer met 30 graden of meer, de vrees voor een weersomslag was dan ook voelbaar op de camping. Er werden al dagen onweersbuien voorspeld maar voorlopig waren ze nog aan ons voorbij gegaan. De weerberichten werden dan ook aandachig gevolgd. De Marmotte zou toch niet weer gaan verregenen? Een déja-vu-gevoel (2002) begon mij langzaam te bekruipen. Duimen draaien.
Donderdag 3 juli 2008. Verregende testdag.
De plannen waren zo mooi. Een laatste test op de Col d'Ornon om te kijken of al het klimwerk vruchten had afgeworpen. Niet dus. Het enige wat naar beneden werd "geworpen" waren bakken met water, onder begeleiding van donder en bliksem!
Het begon al om 6.30 uur en eindigde zo'n beetje 's avonds om 10.00 uur. Daar tussenin was het tent in, tent uit, tent in, tent uit, in het ritme van natte en droge momenten. Weinig gefietst, veel gelezen.
De lucht klaarde enigzins op rond het uur waarop de luiken dicht gingen. Dan maar dromen over een supersnelle beklimming van de Col d'Ornon, is ook leuk!
Vrijdag 4 juli 2008. Testen en (vr)eten.
Om 6.45 uur werd ik wakker en snel werd een blik buiten de tent omhoog geworpen. Blauw! Mijn favoriete kleur!
Snel omgekleed en op de fiets. Kon er toch nog een klein testje uitgeperst worden.
Om 7.30 uur reed ik de camping af, alle andere campinggasten (op 1 na, Hens was uiteraard ook snel op de fiets gesprongen) lagen nog op één oor, onwetend van het vroege enthousiasme.
Na zo'n 20 minuten losfietsen sloeg ik af de Col d'Ornon op. Het ging best lekker, de benen voelden goed aan. Na 8 km klimmen (een minuut of 25) keerde ik om, ik vond het genoeg. Tevreden reed ik nog 20 minuutjes uit.
Alles bij elkaar een uurtje gefietst en terug op de camping was het nog steeds stil, allemaal op het andere oor.
Na een verfrissende douche werd er om 10.30 uur vertrokken naar Alpe d'Huez en in het bijzonder naar het Palais des Sports waar de startnummers klaar lagen.
Het was een gezellige drukte in het zonnetje dat lekker scheen, de verregende donderdag was al weer vergeten. Alle info voor nummer 4555 had ik opgehaald en na nog wat te hebben rondgekeken ging het weer van 1 naar 21 want de maag begon aardig te knorren.
Het was "The Day Before" en dat betekende dat het vreetfestijn kon losbarsten! Pasta, pasta, totdat het door de neusgaten weer naar buiten zou komen. Heerlijk!
Uiteraard was het iets genuanceerder dan dat, maar het staat vast dat er aardig wat caloriën of kilojoules naar binnen werden gewerkt.
Alle spullen werden in de loop van de avond bij elkaar gezocht en zorgvuldig klaargelegd voor de volgende dag. Alles werd nog even gechecked, dubbelgechecked en daarna nog even nagekeken. Zou het slapen gaan lukken?
De Marmotte stond voor de deur en ik was er helemaal, maar dan ook helemaal klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten