Geen benen

Op weg van het werk naar huis zakt de moed mij in de schoenen. Ik heb me voorgenomen een lekker stukje te gaan fietsen maar voel me belabberd en heb geen benen. Nou ja, niet de benen van een getrainde fietser, meer die van een huisvrouw, op de opoefiets, boodschappenmandje voorop, op weg naar Albert Heijn. Kortom, het gaat niet vooruit.
Thuisgekomen kleed ik me toch maar snel om, mueslireepje, energiedrankje en daarna richting VBB op hoop van zegen.
De eerste 10 minuten gaan zwaar maar eenmaal over de brug begint het zowaar een beetje te draaien. Ik schakel een tandje zwaarder en verhoog het tempo iets. Langzaam komt het goede gevoel een beetje terug alsof de benen zeggen: ja, op deze manier willen we wel. M'n favoriete rondje Puttershoek is halverwege en in het avondzonnetje gaat het nu echt lekker. Ik kom tot de gedurfde stelling dat de benen niet bij mij maar bij m'n fiets horen. Shimano Ultegra-benen, werken alleen met de juiste onderdelen. Ze funktioneren niet op mijn woon-werk-fiets lijkt het wel. Goed om te weten voor de volgende keren als het lijkt dat het lichaam protesteert tegen weer een training. Daardoor heb ik onwetend toch wat ritjes laten lopen realiseer ik me. In de maling genomen door mijn eigen lichaam.
De tweede helft gaat net zo lekker als de eerste en na 61 km en precies 2 uur rijden ben ik weer terug. Voldaan gevoel en een wijze les geleerd.