Op 1 augustus was dat 90,5 kg bij een lengte van 1.82m en ik had mijn grens van het toelaatbare bereikt. Nooit eerder woog ik zo veel, ongemerkt had ik de top van mijn voedselberg beklommen, en je weet hoe dat gaat op elke bergtop, dat ademt moeilijk.
Het was 3 weken voor mijn zomervakantie, een vakantie die helemaal in het teken van het fietsen zou staan dus mijn besluit stond vast. Ik moest gaan afvallen.
Terug naar mijn ideale sportgewicht, terug naar het “goddelijke” lichaam dat zich ooit langs de flanken van de Galibier omhoog slingerde. Terug naar de roes van het klimmen, de pijn, de voldoening van het bereiken van de top. De Marmotte, 1994 in de vorm van mijn leven, volgend jaar moet het weer gaan gebeuren.
14 kg! Ik verbaas me dat er al zoveel af is, in een relatief korte tijd.
Iedereen vraagt zich nu natuurlijk af welk fantastisch dieet ik heb gevolgd. Sonja Bakker?
Helaas, ik zal haar bankrekening niet spekken met het kopen van een boek waarin staat wat al honderd keer is verteld, elke keer weer in een ander jasje, maar steeds hetzelfde verhaal.
Ik zal het geheim verklappen. In de boekhandel zal je er tevergeefs naar zoeken, maar ik volg het “beweeg-dieet”. Misschien moet ik het boek wel gaan schrijven, een boek zonder calorieën, zonder kilojoules. Een boek met beweegrecepten. Oftewel hij of zij die beweegt, die eet! En hoe meer je beweegt, hoe meer je mag eten, als dat niet verkoopt, nou dan weet ik het niet meer!
Vier en een halve maand geleden ben ik geleidelijk weer meer en regelmatiger op de fiets geklommen, ben niet minder maar wel bewuster en wat gezonder gaan eten en het resultaat is verrassend.
Nog maar 2,5 kg te gaan tot mijn streefgewicht en het is niet eens zo moeilijk geweest, 2008 wordt een mooi jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten