Een perfecte score

We zitten alweer 3 dagen in 2010 maar ik kan nog steeds zeggen dat ik qua fietsen op een score van 100% zit! Dat ik dat niet het hele jaar ga volhouden mag duidelijk zijn maar het is toch leuk dat ik nu gewoon kan zeggen dat ik alweer elke dag van het jaar op een fietszadel heb gezeten.
Op nieuwjaarsdag was het ineens, voor mij althans, heel onverwacht mooi weer. De zon scheen uitbundig en ik kon dan ook niet wachten om zo snel mogelijk de 0 van mijn tellertje af te fietsen.
Een mooi rondje via Oudewater en Linschoten leverde me de eerste kilometers van het nieuwe jaar op, 71 stuks wel te verstaan.
Ik dacht, dat doe ik op zaterdag nog een keer! De vooruitzichten waren goed en sloeg dan ook 's ochtends hoopvol de gordijnen open. Fout!
Terwijl ik de afspraak om een lange duurtraining te gaan maken met Amber al typend op mijn iPhone aan het fabriceren was (nee, ik kan het niet met 10 vingers en blind) vielen de eerste sneeuwvlokken naar beneden en nog voor het einde van het sms-bericht was de straat al wit. Had ik maar sneller moeten typen zou je denken! Een fietsloze zaterdag dus? Weer fout!
Het werd gewoon 2 uur spinnen in de Viergang, zweten met een lekkere beat op de achtergrond en daarna lekker nakletsen met een bakkie koffie erbij. Geen slecht alternatief dacht ik zo!
Wat nu te doen op de zondag? 3 days in a row? Het mooie nummer van Anouk klonk uit de luidsprekers toen ik nog lui in m'n bed wat lag te sluimeren na een onrustige nacht. Ach ja, waarom niet? De zon scheen weer op volle kracht en zo te zien was de weg berijdbaar. Omdat mijn luiheid het nog won van mijn fietskriebels passeerde het plan de ochtend maar 's middags moest ik er toch aan geloven. Op naar Zoetermeer en van daaruit weer met mijn charmante fietsmaatje op weg voor 2 uurtjes in de zon.
Op sommige plekken was het nog erg glad en moesten we voorzichtig in de remmen om niet onderuit te gaan. Ik bleef overeind maar Amber ging toch en keer naar het asfalt met gelukkig niet al te ernstige gevolgen. Een pijnlijke knie en schouder weerhield haar echter niet om verder te fietsen. Er zitten namelijk geen watjes in Team de Viergang, alleen maar bikkels!
Dat al dat glibberen en glijen niet goed was voor het gemiddelde mag duidelijk zijn (en het kwam zeker niet door mijn fietspartner wiens fietstempo mij positief verraste!).
Na een rondje van 50km (wat overigens verder prima verliep, de fietspaden werden namelijk door ons geboycot) stonden we na 2 uur en een kwartiertje weer voor de deur. Toch maar weer mooi gedaan en die koude kilometers worden straks in juni dubbel en dwars uitbetaald!
De maandag komt eraan en we gaan gewoon lekker door. Morgenavond lekker weer een uurtje spinnen, 4 op een rij! Een leuk spelletje voor de zondagavond maar die had ik al gereserveerd om mijn blog bij te werken. Bij deze!