Voorsprong

De winter wil maar niet wijken, iets wat de fervente schaatsers niet erg vinden maar de fietsers in hart en nieren zien al die sneeuw en ijs liever gaan dan komen. Ik lees net de weersverwachtingen en de volgende sneeuwbuien en vorst komen er al weer aan. Kunnen we niet even dat magnetisch veld van de aarde een opdonder geven zodat we hier van een heerlijk tropisch temperatuurtje kunnen genieten?

Er zit niet veel anders op dan binnenfietsen maar als het dit weekend enigzins mogelijk is dan ga ik toch echt naar buiten. Lekker even een rondje Brielse Meer ofzo, dat is alweer zo'n tijd geleden en ik snak naar 100+ ritjes in de mooie natuur.

Kijk, met het aantal trainingen is niks mis. Wat dat betreft heb ik al een aardige voorsprong genomen op vorig jaar toen ik pas rond deze tijd m'n eerste training afwerkte. De kilometerteller begon toen pas op de 24e te pruttelen en de eerste 3 weken van dat jaar was ik nog bezig geweest met het verteren van de oliebollen en de kerstkalkoen die me al weer bijna richting de 80kg hadden teruggeslagen. Had ik toen een duidelijke wake-up call nodig, dit jaar heb ik in de eerste 4 weken 17 keer getraind en zit ik al op m'n zomergewicht van 73kg!

Ik voel me ook best in vorm, heb toch wat meer kracht opgedaan bij het spinnen en door af en toe een jongleeract met dumbbells op te voeren en ik ben eigenlijk best benieuwd hoe het zou gaan als ze me nu met een helicopter op zouden takelen en aan de voet van bijvoorbeeld de Alpe d'Huez zouden dumpen. Gewoon even die berg opstoempen om te kijken hoe de conditie ervoor staat en hoe het ook alweer was in de Alpen want de zomer lijkt wel 10 jaar geleden!

Gelukkig is het nog maar 5 weken en dan is het op naar Mallorca! Met een beetje mazzel is het een graadje of 20 en kunnen we een alvast wat van de lente proeven. Een week lang door de rietvelden langs lagunes, akkers en bossen, kliffen en door de ruige bergen met de geur van kamperfoelie, lavendel en cyclaam begeleid door met het ruisen van de wind, het geluid van ronddraaiend rubber op het asfalt en het knisperen van de ketting. Dat er veel gefietst gaat worden staat vast, ik ben van plan om de zeem uit m'n broek te gaan rijden en ze zullen mij van m'n zadel af moeten slaan en als het moet dan parkeren ze me maar in een garage en dan slaap ik wel op m'n fiets! Ik ga terug met m'n kont in de vorm van een racezadel, m'n vingers vergroeit met het stuurlint, de afdruk van m'n pedalen in mijn voetzolen en met permanente contactlenzen modelletje racebril! En mag je trouwens met een fietshelm het vliegtuig weer in? Die krijg ik ongetwijfeld na 7 dagen niet meer van m'n hoofd af.

Dat wordt dan weer afkicken in Nederland maar als daar dan ook ondertussen het voorjaar een beetje op gang is gekomen kunnen we in één ruk door richting zomer en Alpe d'HuZes met een mentale voorsprong die niet in kilometers is uit te drukken.

Voorlopig moet ik het even doen met een virtueel rondje over het eiland zonder prikkeling van de zintuigen, maar met de zweetklieren in overdrive, laminaat in plaats van asfalt en de achtergebleven geur van een nasischotel in plaats van de mediterrane lente. Het moet maar even nu de barometer voor de zoveelste keer steil achterover is geslagen.

Ik en de Tacx zijn geduldig en voorlopig nog steeds goede vrienden maar om dat te blijven is het goed dat je elkaar af en toe de vrijheid geeft.

Dit weekend mag 'ie uitrusten.